Axel Hütte houdt zich bezig met 'landschap' op veel verschillende niveaus en verschuift voortdurend zijn focus, of het nu gaat om de stad zelf, haar buitenwijken en grenzen en ook waar het 'natuurlijke landschap' begint. Het onaangeroerde of ongerepte landschap heeft de afgelopen jaren zijn belangrijkste motivatie gegeven, waarbij lange afstanden naar veel verschillende continenten zijn vereist. In toenemende mate is Hütte aangetrokken tot dunbevolkte gebieden om zich te concentreren op de inheemse in zijn puurste vorm. De resulterende foto's onthullen nadrukkelijk sterke schilderkwaliteiten. De afwezigheid van mensen in zijn landschappen benadrukt de enorme grootsheid van de natuur en transformeert tegelijkertijd de toeschouwer in een afwezige getuige.