Mariana Paiva Rebola - °1995 - Portugal
"De afstand tussen het oorspronkelijke verlangen en de vervulling ervan is kort. Mijn huid is doordringbaar geworden en ik heb de controle over vorm en tijd verloren. De ontwerpen lopen uit mijn handen, er is geen manier om die kracht in te dammen zonder zelf te castreren.
Ik voel me, net als jij, in een moment gesloten in op mezelf. Het isolement gaf me die ruimte in een huis en in mij. Deze inperking van de fysieke vrijheid heeft echter een grote arena van innerlijke vrijheid geopend. Ik ren zonder angst om te vallen, en ik ren omdat ik wil leren rennen. De spier waar ik mee werk is de kleur, die ik me zelfs niet durfde voor te stellen. Hoe lang dacht ik al in zwart-wit? Hoe lang had ik me al gemanifesteerd in grijstinten? Als ik rennen mijn lichaam verandert en mijn ogen groeien. Ik krijg dorst naar nieuwe tinten en composities. En weer ontstaat de drang om te oefenen."