Sjoerd Buisman (1948, Gorinchem) onderzoekt sinds de jaren zestig natuurlijke groeiprocessen en maakt die op verschillende manieren zichtbaar in zijn werk. Aanvankelijk meer passief registrerend, later actief ingrijpend, gebruikt hij de natuur als inspiratiebron en materiaal
Veel van Buismans werken zijn gebaseerd op de phyllotaxis, de spiraalvormige rangschikking van bladeren of stengels van een plant. Phyllotaxis (1987) in de beeldentuin van het Kröller-Müller is een in cement gegoten, uitvergrote groeispiraal van een bleekselderij. De groeispiraal vertegenwoordigt voor Sjoerd Buisman orde en wetmatigheid in de schijnbare chaos en willekeur van de natuur. Hij werkt de vorm uit in schematische tekeningen en in reeksen sculpturen met verschillende materialen zoals hout, bitumen, polyester, cellulose en brons
Naast deze toepassing van aan de natuur ontleende vormen manipuleert Buisman de natuur ook in letterlijke zin. Zo ent hij cactussen op elkaar en snoert hij pompoenen in met een riem. Ook laat hij in grootschalige ‘groeisculpturen’ bomen en planten in door hem zelf bepaalde vormen groeien. Na Buismans ingrepen zet de natuur een groei- of herstelproces in, waardoor het werk zich voor de ogen van de toeschouwer ontwikkelt.