Peter Vos past vaak een geometrische stilering toe in zijn werk. Zijn dieren worden bepaald door een symmetrische ruimtelijke compositie en afgebakend door een stelsel van lijnen die hun vormen definiëren. Het pelicaan jong in dit schilderij wordt omsloten door de moeder in een sterk geometrische stilering die de vormen afbakent en dynamiek teweegbrengt in de platte vlakken waaruit beide dieren zijn opgebouwd. Ondanks deze strenge stilering behoudt Peter Vos het individuele karakter van de dieren zodat een identificatie met de dieren mogelijk is en je er bepaalde menselijke eigenschappen in kunt leggen, in dit geval van het jong dat zich koestert in de bescherming van de moeder.