Peter Vos (1975) isoleert vogels en andere dieren tegen een neutrale achtergrond. Hij schildert ze in subtiele tinten van gelaagde verf, de houding en het wezen van de dieren worden versterkt door een zekere geometrische stilering toe te passen.
Dit ooivaars kuiken past precies in het kader van het doek, de contouren van zijn veren zijn zacht die rond zijn ogen en bek juist heel scherp. Met zijn gebogen kopje is het ontwapenend puur en kwetsbaar. Als bij het portret van een mens lijk je zijn karakter en innerlijk te kunnen lezen.