Van Haver (1989, Bogotá, Colombia) maakt naar eigen zeggen ‘luide’ schilderkunst waarin ze vooral de overeenkomsten tussen groepen mensen benadrukt, met empathie voor de groepen in de marge van de samenleving.
Raquel van Haver daagt met haar rauwe, verhalende en figuratieve schilderstijl de Euro-Amerikaanse canon uit. Haar beeldtaal wordt gevoed door de kunst uit andere regio’s en daarmee vertelt zij andere verhalen. Haar schilderijen doen qua formaat denken aan de historieschilderkunst, maar zij schildert niet de heldendaden van figuren uit het westen. In haar werk staan de ‘spirits of the soil’ centraal, de hoofdrolspelers in de geschiedenissen van kolonialisme, imperialisme, migratie en diaspora.
— Martijn van Nieuwenhuyzen
Ik sta voor het doek dat onmogelijk in haar eigen atelier kon worden gemaakt: alsof ik op het punt sta bedolven te worden onder een verflawine die van alle kanten op me af komt.
— Stephan Sanders in de Groene Amsterdammer