Svante Gullichsen (FI, 1994) gebruikt de fotografie voor een persoonlijke uitdaging met de elementen. Het landschap wordt ingezet om de eigen zoektocht naar het ‘mysterie’ van menszijn te ontrafelen. Alleen of met extra modellen figureert hij in de omgeving van de Finse Porvoo archipel. In dat landschap overheerst de winter. Het licht is er diffuus, de aarde oogt zacht, stilte alom. In de warmere perioden, wanneer het groen dominant is, zwijgen de machtige bomen nog steeds in dichte bossen. Samen met de vlakke, heldere meren kenmerken zij deze ongerepte natuur. Voor Gullichsen is dit een ideale plek voor inspiratie, waar een harmonie ontstaat tussen de pure eenvoud van lichaam en de geest. Zijn werken worden ter plekke geënsceneerd en komen zonder verdere ingrepen tot stand. De onrust verdwijnt pas als het beeld klopt.
Zijn werken zijn in feite de neerslag van een performance in vaak extreme omstandigheden. Hevige kou, scherpe rots, ruwe bomen of zachte mossen kwellen of koesteren het kwetsbare lichaam. Daarin zoekt hij wie of wat zijn tegenstander is. Die doet een krachtig beroep op zijn uithoudingsvermogen om zowel met lichaam als geest de ruige natuur te doorstaan en begrijpen.
Gullichsens werken neigen naar de welbekende interpretaties van de natuur uit de Duitse Romantiek, zoals die van Casper David Friedrich (‘Der Wanderer über dem Nebelmeer,’ 1818). Ook refereert het aan de klassieke Griekse mythologie, zoals zijn ‘Icarus’ in een wit landschap. Daarnaast herken je iets van de Nederlandse kunstenaar Bas Jan Ader (1942-1975), die met vergelijkbare overgave de elementen uitdaagde. Gullichsens fotografie getuigt van een existentieel verlangen naar geborgenheid. De beelden hebben een intieme, poëtische kwaliteit en zullen nog lang op je netvlies blijven hangen.
Svante Gullichsen woont en werkt in Helsinki. Werken bevinden zich in o.a. de Finse Staatskunstcollectie en verscheidene privécollecties.
(F&M, 2023)