Twan Janssen is waarschijnlijk de enige hedendaagse kunstenaar die weet wat de loop van zijn carrière precies zal zijn. Niet vanwege een of andere profetische visie, of een niet te stoppen ambitie, maar gewoon omdat hij het op die manier had gepland. Twan Janssen presenteert zichzelf als een acteur die de rol van een artiest vervult. Zijn kunstwerken zijn slechts rekwisieten voor het deel dat hij speelt, en zijn exposities maken deel uit van het script. Op deze manier kan Janssen zijn eigen toekomst plannen en creëren. Als een galerie of museum het niet eens is met zijn plannen, reconstrueert hij het tafereel gewoon ergens anders. Deze benadering is zo vervreemdend voor het publiek en kunstinstellingen dat je door alle verwarring de kunstwereld in vraag kunt stellen. Als de kunstenaar een acteur is en zijn werken rekwisieten zijn, op welke manier zou het publiek ze moeten bekijken en waarderen?