Inloggen
Registreren
NL
Pieterjan Ginckels 2018
Woont in Brussels. Werkt in Brussels.
Vertegenwoordigd door:
andriesse eyck galerie
PIETERJAN GINCKELS: ARCHEOLOOG VAN DE NABIJE TOEKOMST
Pieterjan Ginckels werkt aan een breed en gevarieerd oeuvre. Zo zette hij onder meer een S.P.A.M. OFFICE op, maakte een compositie met verschillende platenspelers en bouwde een wielerpiste. Aanvankelijk werkte de kunstenaar vooral rond rockmuziek (zoals in een affiche van Sonic Youth waarin hij zijn gezicht boven dat van de drummer photoshopte), maar zijn oeuvre evolueerde naar steeds andere en omvangrijkere thema’s, zoals bijvoorbeeld onze omgang met nieuwe technologie. Mede omdat hij als individuele kunstenaar de dynamiek van een muziekgroep miste, bedacht hij het vinylproject 1000 BEATS / ONE BEAT. Daarvoor vroeg hij zijn muzikale held Cristian Vogel, een bekende technomuzikant en producer, om 1 seconde muziek te maken. Die werd onafgebroken in een loop afgespeeld op een speciaal daartoe geperste plaat. Ginckels contacteerde de Noorse designer Magnus Voll Mathiassen om de hoes te ontwerpen. De plaat werd afgespeeld op verschillende platenspelers tegelijk, die door het publiek werden uitgeleend aan de kunstinstelling waar het werk werd gebracht (met als beloning de plaat in kwestie). Door het wisselende aantal platenspelers in telkens een andere ruimte was de installatie bij elke opvoering uniek. 1000 BEATS / ONE BEAT ging dan ook op tournee en was in diverse galeries en musea te zien in verschillende opstellingen. Het maakt ook deel uit van de permanente collectie van MuZEE in Oostende, dat de installatie aankocht.
‘MIJN ABBEY ROAD-MOMENT’
Ook PISTE is een soort ‘situatie’ waarvoor de participatie van het publiek vereist is om het werk te vervolledigen hoewel dat stricto sensu natuurlijk voor elk kunstwerk geldt. In Netwerk Aalst bouwde Ginckels een houten wielerpiste, waarop hij met vrienden ging fietsen onder gejuich van het publiek. Het werk was een soort trigger waarrond allerhande activiteiten en koersen werden gehouden, zowel in de kunsthal als in de openbare ruimte. De piste was zowel een sculpturaal object als een vehikel voor performances. Voor zijn deelname aan de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel bouwde Ginckels dezelfde houten piste, maar volgens een heel andere benadering. Deze keer was de piste slechts een aanleiding voor een ander werk. Ze werd in twee dagen opgebouwd en werd ingehuldigd tijdens een performance voor een beperkt gezelschap. Het geluid van de rondrazende fietsen in de piste en de echo’s die in de Horta-hal weergalmden, werd opgenomen op de plaat HORTA x PISTE. ‘Mijn Abbey Road-moment’, noemde de kunstenaar het. De piste werd daarna afgebroken en het resultaat van de opname werd als installatie afgespeeld op acht verschillende platenspelers. De ruimtelijke opstelling zorgde ervoor dat het geluid haast tastbaar werd, waardoor het zich net als de renners leek te verplaatsen in de ruimte. Door het gebruik van de platenspelers en de piste was de installatie haast een mash-up van twee eerdere werken, PISTE en 1000 BEATS.
Ginckels samplet wel vaker elementen uit (eerder) werk. Tijdens de race in PISTE droegen de renners helmen gemaakt van duizenden stukjes spiegelend glas. Zo fungeerden ze als een HUMAN DISCO BALL. Voor een later werk hing de kunstenaar 120 van die helmen samen op als één grote discobal. Dit is kenmerkend voor zijn diverse maar coherente oeuvre, waarin een detail uit één werk een hoofdrol kan krijgen in het volgende, als een zich eindeloos vertakkend rizoom.
S.P.A.M. OFFICE
Dat is nog meer het geval voor S.P.A.M. OFFICE, Ginckels’ magnum opus. De kunstenaar begon op een gegeven moment spam-e-mails te verzamelen en voor hij het wist zat hij aan een archief van vijfduizend e-mails. Bij elke kunstinstelling waar S.P.A.M. OFFICE neerstrijkt, wordt een oproep gedaan om zo veel mogelijk spam door te mailen. ‘Een perverse interactie’, noemt Ginckels het lachend. De spam bespeelt het hele spectrum: van de Russische vrouw op zoek naar ‘liefde’ over de bestolen vriend in het buiten land, de niet te missen zakenopportuniteit of hét wondermiddel voor een penisverlenging. Die junkmail wordt vervolgens geklasseerd in het S.P.A.M. OFFICE. In Be-Part Waregem werd het resultaat in maar liefst tachtig ringmappen gebundeld. S.P.A.M. OFFICE is een gesamtkunstwerk dat verder gaat dan het inzamelen van spam. Zo bedacht Ginckels ook een bedrijfslogo dat voorkomt op de kleding van de medewerkers, op koffiekoppen en briefpapier. Hij ontwierp ook bijbehorend kantoormeubilair: een soort IKEA-design in het kwadraat, dat opzettelijk onhandig in elkaar is gestoken met uitstekende stukken plastic kabelbinders. Tijdens de werkuren kan je het personeel bekijken terwijl ze Senseo-koffie slurpen, e-mails klasseren of gewoon rondhangen. ‘Als bezoeker kan je rondlopen in een grote installatie en kijken naar een opvoering die acht uur per dag duurt. Het is niet alleen een installatie, maar ook een performance, een soort workshop, een teambuildingsessie en bezigheidstherapie.’ Het werk is een parodie, maar tegelijk ook een denkoefening om bureaucratie te zien als een beeldende kunstpraktijk. Ginckels creëert een protocol, maar de ‘ambtenaren’ zijn vrij in hoe ze ermee omgaan. Zo maakten ze in de ‘London branch’ spontaan posters met slogans die fungeerden als peptalk of humoristisch intermezzo. Die werden op een mededelingenbord opgehangen of ingelijst. Vervolgens functioneren ze als autonome kunstwerken binnen Ginckels’ bredere oeuvre. Met hun post-its, commentaren in viltstift en Employee of the Month-nominaties passen ze binnen de typische corporate bedrijfsesthetiek. Ginckels bezingt dan ook in leven en werk op ironische wijze onze hedendaagse condition humaine: zakenlunches houdt hij in Lunch Garden, met zijn meubilair verwijst hij naar IKEA en teksten laat hij soms opzettelijk vertalen in gebroken Google Translate-taal.
Met zijn spamarchief weet hij de Zeitgeist te vatten. ‘Als je die eindeloze verzameling e-mails ziet, is dat eigenlijk een tijdsdocument. Het is heel specifiek qua vormgeving en inhoud. Ik wil het bijhouden omdat spam iets is dat uiteindelijk ook zal uitsterven.’ Vandaar dat het hele archief nu wordt ingescand in een driedelige boekuitgave van telkens duizend pagina’s. De boeken worden geleverd in een speciale drager, als knipoog naar de salontafelboeken van Taschen met een bijbehorend tafeltje. Bij Ginckels echter geen chic designstuk maar een klungelig in elkaar getimmerd object, gemaakt met gevonden stukken hout.
ANTI-ENGINEERING
De kunstenaar treedt wel vaker op als een soort archivaris van trends en technologieën die even snel opkomen als ze verdwijnen. Neem nu de eerste iPod-generatie: op een bepaald moment een ware hype, een paar jaar later al beschouwd als achterhaald en uit productie genomen omdat er nieuwe touchscreenmodellen op de markt kwamen. Ginckels benadert die iPod sociologisch als een teken des tijds en artistiek als een sculpturaal object. Zo vertaalt hij het gestroomlijnde design in grote houten platen die hij in zijn atelier uitsnijdt, inclusief het kenmerkende click wheel en het rechthoekige schermpje van de iPod als een composition trouvée. Smartphones komen ook voor in zijn werk, maar die noemt hij Dumbphones. Ginckels voert ze opzettelijk op een klunzige manier uit: hij knutselt ze in elkaar met grove stukken hout waar je nog nagels, schroeven en sporen van klodders gestolde lijm in ziet. Zijn Dumbphones bestaan in verschillende modellen. Zo is er de Bossa, met een stuk geperforeerd schuurpapier dat de microfoon moet voorstellen. De antenne van de Korvette bestaat dan weer uit een lange, afgebroken houtboor.
Ginckels waagt zich evengoed aan de Dyson Airblade-handdroger, een uitvinding van technologiegoeroe James Dyson die eigenlijk behoorlijk absurd, onhandig en lawaaierig is. Ook die voert de kunstenaar uit in ruwe stukken hout. Zijn zogenaamde James Ensor Dyson I – VI bestaat uit verschillende modellen, die even onhandig in elkaar gestoken zijn als nestkastjes of amateurknutselwerk. ‘Ik zou het eigenlijk op zaterdagmiddag moeten maken als een hobbyproject’, zegt hij daarover lachend. Zijn werk getuigt van een opzettelijk hoge graad van anti-engineering. ‘Aan de ene kant wil ik meegaan met de stroom en maak ik deel uit van onze tijd. Aan de andere kant zet ik me ertegen af door deze bricolagevariant.’ Zoals de titel van zijn tentoonstelling The Embedded Outsider al aangeeft, neemt hij weliswaar deel aan het systeem – zoals ook blijkt uit S.P.A.M. OFFICE – maar gaat hij het vervolgens saboteren, zoals een spammail die zich als een virus in je computer nestelt.
Tegenover de iPod plaatst Ginckels zijn wePod, een groot paviljoen in de vorm van een iPod waar mensen kunnen samenkomen. Voor de huid van deze structuur gebruikt hij honderden papieren vellen bedrukt met marmerpatronen. Die patronen werden speciaal voor het project uitgevoerd als faux marbre, een techniek die de kunstenaar fascineert omdat ze als een minutieuze kopie van een authentiek materiaal een eigen authenticiteit heeft. De textuur van het valse marmer inspireert hem dan weer tot een floor piece, Red Hot Andre, een ironische knipoog naar Carl Andre. Het valse edele materiaal zit in IKEA- kaders, waardoor het opzettelijk wordt gedowngraded, maar door het reflecterende glas lijkt het te glanzen als echte natuursteen. Zo speelt de kunstenaar voortdurend met de tegenstelling tussen echt en vals, edel vakmanschap en industriële serialisatie. Net zoals in zijn vorige werk eigent Ginckels zich cultuurobjecten en statussymbolen toe. Die voert hij niet gestroomlijnd uit, maar als doe-het-zelfvarianten. De kunstenaar geeft ze een eigen sculpturale vertaling, waarbij hij het origineel vervangt door zijn verbasterde versie. Het geïndustrialiseerde massaproduct krijgt in Ginckels’ manuele uitvoering, ondanks de opzettelijk klungelige stijl, een uniek karakter, waardoor het ook een grotere waarde verwerft dan het origineel. Zo zet de kunstenaar het systeem opnieuw een hak door een niet-functionele piraatversie duurder te maken dan het functionerende origineel.
Ook het donkerrode schuurpapier dat Ginckels zowel voor de wePod als de Dumbphones en James Ensor Dyson I – VI gebruikte, krijgt een eigen statuut. Door het schuren krijgt het een aparte textuur, die wat doet denken aan marmer. De afgesleten stukken met hun verschillende korrel stelt hij naast elkaar op, wat een abstracte compositie oplevert. Zo brengt elk werk, inclusief de making-of, uiteindelijk een nieuw werk voort.
— Sam Steverlynck, mei 2014
Essay geschreven ter gelegenheid van de tentoonstelling the Embedded Outsider in Be-Part,Waregem, België 24 mei tm 1 juni 2014
Pieterjan Ginckels werkt aan een breed en gevarieerd oeuvre. Zo zette hij onder meer een S.P.A.M. OFFICE op, maakte een compositie met verschillende platenspelers en bouwde een wielerpiste. Aanvankelijk werkte de kunstenaar vooral rond rockmuziek (zoals in een affiche van Sonic Youth waarin hij zijn gezicht boven dat van de drummer photoshopte), maar zijn oeuvre evolueerde naar steeds andere en omvangrijkere thema’s, zoals bijvoorbeeld onze omgang met nieuwe technologie. Mede omdat hij als individuele kunstenaar de dynamiek van een muziekgroep miste, bedacht hij het vinylproject 1000 BEATS / ONE BEAT. Daarvoor vroeg hij zijn muzikale held Cristian Vogel, een bekende technomuzikant en producer, om 1 seconde muziek te maken. Die werd onafgebroken in een loop afgespeeld op een speciaal daartoe geperste plaat. Ginckels contacteerde de Noorse designer Magnus Voll Mathiassen om de hoes te ontwerpen. De plaat werd afgespeeld op verschillende platenspelers tegelijk, die door het publiek werden uitgeleend aan de kunstinstelling waar het werk werd gebracht (met als beloning de plaat in kwestie). Door het wisselende aantal platenspelers in telkens een andere ruimte was de installatie bij elke opvoering uniek. 1000 BEATS / ONE BEAT ging dan ook op tournee en was in diverse galeries en musea te zien in verschillende opstellingen. Het maakt ook deel uit van de permanente collectie van MuZEE in Oostende, dat de installatie aankocht.
‘MIJN ABBEY ROAD-MOMENT’
Ook PISTE is een soort ‘situatie’ waarvoor de participatie van het publiek vereist is om het werk te vervolledigen hoewel dat stricto sensu natuurlijk voor elk kunstwerk geldt. In Netwerk Aalst bouwde Ginckels een houten wielerpiste, waarop hij met vrienden ging fietsen onder gejuich van het publiek. Het werk was een soort trigger waarrond allerhande activiteiten en koersen werden gehouden, zowel in de kunsthal als in de openbare ruimte. De piste was zowel een sculpturaal object als een vehikel voor performances. Voor zijn deelname aan de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel bouwde Ginckels dezelfde houten piste, maar volgens een heel andere benadering. Deze keer was de piste slechts een aanleiding voor een ander werk. Ze werd in twee dagen opgebouwd en werd ingehuldigd tijdens een performance voor een beperkt gezelschap. Het geluid van de rondrazende fietsen in de piste en de echo’s die in de Horta-hal weergalmden, werd opgenomen op de plaat HORTA x PISTE. ‘Mijn Abbey Road-moment’, noemde de kunstenaar het. De piste werd daarna afgebroken en het resultaat van de opname werd als installatie afgespeeld op acht verschillende platenspelers. De ruimtelijke opstelling zorgde ervoor dat het geluid haast tastbaar werd, waardoor het zich net als de renners leek te verplaatsen in de ruimte. Door het gebruik van de platenspelers en de piste was de installatie haast een mash-up van twee eerdere werken, PISTE en 1000 BEATS.
Ginckels samplet wel vaker elementen uit (eerder) werk. Tijdens de race in PISTE droegen de renners helmen gemaakt van duizenden stukjes spiegelend glas. Zo fungeerden ze als een HUMAN DISCO BALL. Voor een later werk hing de kunstenaar 120 van die helmen samen op als één grote discobal. Dit is kenmerkend voor zijn diverse maar coherente oeuvre, waarin een detail uit één werk een hoofdrol kan krijgen in het volgende, als een zich eindeloos vertakkend rizoom.
S.P.A.M. OFFICE
Dat is nog meer het geval voor S.P.A.M. OFFICE, Ginckels’ magnum opus. De kunstenaar begon op een gegeven moment spam-e-mails te verzamelen en voor hij het wist zat hij aan een archief van vijfduizend e-mails. Bij elke kunstinstelling waar S.P.A.M. OFFICE neerstrijkt, wordt een oproep gedaan om zo veel mogelijk spam door te mailen. ‘Een perverse interactie’, noemt Ginckels het lachend. De spam bespeelt het hele spectrum: van de Russische vrouw op zoek naar ‘liefde’ over de bestolen vriend in het buiten land, de niet te missen zakenopportuniteit of hét wondermiddel voor een penisverlenging. Die junkmail wordt vervolgens geklasseerd in het S.P.A.M. OFFICE. In Be-Part Waregem werd het resultaat in maar liefst tachtig ringmappen gebundeld. S.P.A.M. OFFICE is een gesamtkunstwerk dat verder gaat dan het inzamelen van spam. Zo bedacht Ginckels ook een bedrijfslogo dat voorkomt op de kleding van de medewerkers, op koffiekoppen en briefpapier. Hij ontwierp ook bijbehorend kantoormeubilair: een soort IKEA-design in het kwadraat, dat opzettelijk onhandig in elkaar is gestoken met uitstekende stukken plastic kabelbinders. Tijdens de werkuren kan je het personeel bekijken terwijl ze Senseo-koffie slurpen, e-mails klasseren of gewoon rondhangen. ‘Als bezoeker kan je rondlopen in een grote installatie en kijken naar een opvoering die acht uur per dag duurt. Het is niet alleen een installatie, maar ook een performance, een soort workshop, een teambuildingsessie en bezigheidstherapie.’ Het werk is een parodie, maar tegelijk ook een denkoefening om bureaucratie te zien als een beeldende kunstpraktijk. Ginckels creëert een protocol, maar de ‘ambtenaren’ zijn vrij in hoe ze ermee omgaan. Zo maakten ze in de ‘London branch’ spontaan posters met slogans die fungeerden als peptalk of humoristisch intermezzo. Die werden op een mededelingenbord opgehangen of ingelijst. Vervolgens functioneren ze als autonome kunstwerken binnen Ginckels’ bredere oeuvre. Met hun post-its, commentaren in viltstift en Employee of the Month-nominaties passen ze binnen de typische corporate bedrijfsesthetiek. Ginckels bezingt dan ook in leven en werk op ironische wijze onze hedendaagse condition humaine: zakenlunches houdt hij in Lunch Garden, met zijn meubilair verwijst hij naar IKEA en teksten laat hij soms opzettelijk vertalen in gebroken Google Translate-taal.
Met zijn spamarchief weet hij de Zeitgeist te vatten. ‘Als je die eindeloze verzameling e-mails ziet, is dat eigenlijk een tijdsdocument. Het is heel specifiek qua vormgeving en inhoud. Ik wil het bijhouden omdat spam iets is dat uiteindelijk ook zal uitsterven.’ Vandaar dat het hele archief nu wordt ingescand in een driedelige boekuitgave van telkens duizend pagina’s. De boeken worden geleverd in een speciale drager, als knipoog naar de salontafelboeken van Taschen met een bijbehorend tafeltje. Bij Ginckels echter geen chic designstuk maar een klungelig in elkaar getimmerd object, gemaakt met gevonden stukken hout.
ANTI-ENGINEERING
De kunstenaar treedt wel vaker op als een soort archivaris van trends en technologieën die even snel opkomen als ze verdwijnen. Neem nu de eerste iPod-generatie: op een bepaald moment een ware hype, een paar jaar later al beschouwd als achterhaald en uit productie genomen omdat er nieuwe touchscreenmodellen op de markt kwamen. Ginckels benadert die iPod sociologisch als een teken des tijds en artistiek als een sculpturaal object. Zo vertaalt hij het gestroomlijnde design in grote houten platen die hij in zijn atelier uitsnijdt, inclusief het kenmerkende click wheel en het rechthoekige schermpje van de iPod als een composition trouvée. Smartphones komen ook voor in zijn werk, maar die noemt hij Dumbphones. Ginckels voert ze opzettelijk op een klunzige manier uit: hij knutselt ze in elkaar met grove stukken hout waar je nog nagels, schroeven en sporen van klodders gestolde lijm in ziet. Zijn Dumbphones bestaan in verschillende modellen. Zo is er de Bossa, met een stuk geperforeerd schuurpapier dat de microfoon moet voorstellen. De antenne van de Korvette bestaat dan weer uit een lange, afgebroken houtboor.
Ginckels waagt zich evengoed aan de Dyson Airblade-handdroger, een uitvinding van technologiegoeroe James Dyson die eigenlijk behoorlijk absurd, onhandig en lawaaierig is. Ook die voert de kunstenaar uit in ruwe stukken hout. Zijn zogenaamde James Ensor Dyson I – VI bestaat uit verschillende modellen, die even onhandig in elkaar gestoken zijn als nestkastjes of amateurknutselwerk. ‘Ik zou het eigenlijk op zaterdagmiddag moeten maken als een hobbyproject’, zegt hij daarover lachend. Zijn werk getuigt van een opzettelijk hoge graad van anti-engineering. ‘Aan de ene kant wil ik meegaan met de stroom en maak ik deel uit van onze tijd. Aan de andere kant zet ik me ertegen af door deze bricolagevariant.’ Zoals de titel van zijn tentoonstelling The Embedded Outsider al aangeeft, neemt hij weliswaar deel aan het systeem – zoals ook blijkt uit S.P.A.M. OFFICE – maar gaat hij het vervolgens saboteren, zoals een spammail die zich als een virus in je computer nestelt.
Tegenover de iPod plaatst Ginckels zijn wePod, een groot paviljoen in de vorm van een iPod waar mensen kunnen samenkomen. Voor de huid van deze structuur gebruikt hij honderden papieren vellen bedrukt met marmerpatronen. Die patronen werden speciaal voor het project uitgevoerd als faux marbre, een techniek die de kunstenaar fascineert omdat ze als een minutieuze kopie van een authentiek materiaal een eigen authenticiteit heeft. De textuur van het valse marmer inspireert hem dan weer tot een floor piece, Red Hot Andre, een ironische knipoog naar Carl Andre. Het valse edele materiaal zit in IKEA- kaders, waardoor het opzettelijk wordt gedowngraded, maar door het reflecterende glas lijkt het te glanzen als echte natuursteen. Zo speelt de kunstenaar voortdurend met de tegenstelling tussen echt en vals, edel vakmanschap en industriële serialisatie. Net zoals in zijn vorige werk eigent Ginckels zich cultuurobjecten en statussymbolen toe. Die voert hij niet gestroomlijnd uit, maar als doe-het-zelfvarianten. De kunstenaar geeft ze een eigen sculpturale vertaling, waarbij hij het origineel vervangt door zijn verbasterde versie. Het geïndustrialiseerde massaproduct krijgt in Ginckels’ manuele uitvoering, ondanks de opzettelijk klungelige stijl, een uniek karakter, waardoor het ook een grotere waarde verwerft dan het origineel. Zo zet de kunstenaar het systeem opnieuw een hak door een niet-functionele piraatversie duurder te maken dan het functionerende origineel.
Ook het donkerrode schuurpapier dat Ginckels zowel voor de wePod als de Dumbphones en James Ensor Dyson I – VI gebruikte, krijgt een eigen statuut. Door het schuren krijgt het een aparte textuur, die wat doet denken aan marmer. De afgesleten stukken met hun verschillende korrel stelt hij naast elkaar op, wat een abstracte compositie oplevert. Zo brengt elk werk, inclusief de making-of, uiteindelijk een nieuw werk voort.
— Sam Steverlynck, mei 2014
Essay geschreven ter gelegenheid van de tentoonstelling the Embedded Outsider in Be-Part,Waregem, België 24 mei tm 1 juni 2014
Kunstwerken
Articles
Media
Highlights
Over de kunstenaar
In collectie van
Tentoonstellingen
Marktpositie
CV
Aangeboden kunstwerken van Pieterjan Ginckels
Media
Op een poëtische manier brengt Pieterjan Ginckels zeer verschillende elementen van onze tijd samen, van internet en spam tot fixed gear bikes en slow coffee. Beïnvloed door de continue beeldenstroom waarmee we dagelijks worden overladen, verbindt hij in hoog tempo allerlei kunstwerken, ideeën en beelden met elkaar. Daarvoor maakt hij gebruik van disciplines als performance-, installatie- en conceptuele kunst. Hijzelf spreekt over 'families' van werken waarbij de grenzen tussen verschillende beelden vervagen en elk project fungeert als generator voor nieuwe metaforen in geluid en beeld.
Tentoonstellingen
CV
Solo (selectie)
2019 Precarious Pavilions #4: NO PEAKS, Barbarahof, Leuven
2018 Book launch, SOLAR SAFARI, Belgian Pavilion, Venice Architecture Biennale
2017 How To Be Being, Super Dakota, Brussels
2016 BLANK BUZZ CLUB (RADRENNBAHNDECK I — IX), Kunsthalle Am Hawerkamp, Münster
2015 HUMAN DISCO BONG, Pact Zollverein, Essen
BUNSHAFT X PISTE, ING Brussels
2014 BLANK BUZZ CLUB, RIOT, Ghent
BLANK BUZZ ALIBI, andriesse-eyck galerie, Amsterdam
THE EMBEDDED OUTSIDER, Be-Part, Waregem B
2013 ANDOR S.P.A.M. OFFICE, Andor, London
Gallery de Expeditie, Focused Artist, Art Rottterdam
Private Investigations, Artwork in residence, Beursschouwburg, Brussels
2012 MickeyMinniePlutoHueyLouie- DeweyDonaldGoofySacramento, Galerie de Expeditie, Amsterdam
SecondRoom, Antwerp
Human Disco Bong, Schunck*, Heerlen
1000 Beats, Kunstmuseum aan Zee, MuZee, Oostende
2011 S.P.A.M. Office, VonCirne Gallery, Koln
S.P.A.M. Office, Be-Part, Waregem
2010 S.P.A.M. Office, Figures and Facts Festival, Gent
Piste, Netwerk Aalst
Piste, de Expeditie, Amsterdam
2009 Sonic You, Manuela Klerkx, Milano
2008 Space shuttle banana, Galerie de Expeditie, Amsterdam
Group (selectie)
2018 Nomadic Mountains, SCHUNCK*, Heerlen
The Realm, Observatorium, Meatpack, Antwerpen
NO PEAKS, Eating Each Other, Kunsthal Extra City, Antwerp
2017 TAKE A SHOT AT SOLAR, Art paper editions, Museum of Contemporary Art, Lodgers, Antwerpen
on the go (not comparable), Stedelijke Kunstacademie Waregem, Waregem
How To Be Being, Super Dakota, Brussels
Art Rotterdam, Van Nelle Fabriek Rotterdam
2016 'BB7 — Bucharest Biennale', Bucharest
Romanian Vistas: The BB7 Travel Agency
Onomatopee, Eindhoven
2015 The Collective Intention, Depot Basel, Basel
Resumé, andriesse eyck gallery, Amsterdam
A-SHOVELIN SOUTH, the Beaufort triennial
Ghent Art Book Fair, GABF, Ghent
Treatise: Why Write Alone?, The Graham Foundation, Chicago
A Belgian Politician, Marion De Cannière, Antwerp
<< < > >> (Vol. 2), Super Dakota, Brussels
2014 Return to Sender, WIELS, Brussels
Festival Kanal Play Ground, Brussels
CHESS, Jai & Jai, Los Angeles
2013 'Vinyl in the Studio, Artists' record sleeves in Belgium', Mu.ZEE, Oostende
Galerie de Expeditie, Focused Artist at Art Rotterdam
2012 Contemporary Istanbul, Galerie de Expeditie, Istanbul
Pan Amsterdam, Galerie de Expeditie
State X New Forms, Paard van Troje, Den Haag
Schuncnk* and quest curator Stijn Huijts, Pinkpop, the museum pavilion - the Newseum, Heerlen
Dordtyart, Dordrecht
Art Rotterdam, Galerie de Expeditie / Zsa-Zsa Eyck, Rotterdam
2011 ATX, Curated by Harvard Pederson, OR Gallery Berlin
Kunst & Zwalm, Zwalm
The More Crisis, The More Performance, De Brakke Grond, Amsterdam
The Deltas, Or Gallery, Berlin
Young Belgian Painters Award 2011, Bozar Center for Fine Arts, Brussels
Art Rotterdam, Galerie de Expeditie, Rotterdam
2010 Public Private Paintings, Mu.ZEE, Oostende
Toegepast: Fit to boost!, Design Vlaanderen galerie, Brussels
2009 Additions, Komplot, Brussels
Today is OK, Klerkx, Milaan
Galerie de Expeditie, Art Brussels STANDprojects
Galerie de Expeditie, Art Rotterdam STANDprojects
2008 Stand, galerie de Expeditie, Villa La Tourelle, Oostende
Pluto, Nijdrop, OPwijk
Playground, live art festival, STUK Leuven
Across the borders, Ludwig Forum, Aacgen
I wish you a merry FRONT-night, Netwerk, Aalst
Galerie de Expeditie, Art Rotterdam
'Event #11', Netwerk, Aalst
2019 Precarious Pavilions #4: NO PEAKS, Barbarahof, Leuven
2018 Book launch, SOLAR SAFARI, Belgian Pavilion, Venice Architecture Biennale
2017 How To Be Being, Super Dakota, Brussels
2016 BLANK BUZZ CLUB (RADRENNBAHNDECK I — IX), Kunsthalle Am Hawerkamp, Münster
2015 HUMAN DISCO BONG, Pact Zollverein, Essen
BUNSHAFT X PISTE, ING Brussels
2014 BLANK BUZZ CLUB, RIOT, Ghent
BLANK BUZZ ALIBI, andriesse-eyck galerie, Amsterdam
THE EMBEDDED OUTSIDER, Be-Part, Waregem B
2013 ANDOR S.P.A.M. OFFICE, Andor, London
Gallery de Expeditie, Focused Artist, Art Rottterdam
Private Investigations, Artwork in residence, Beursschouwburg, Brussels
2012 MickeyMinniePlutoHueyLouie- DeweyDonaldGoofySacramento, Galerie de Expeditie, Amsterdam
SecondRoom, Antwerp
Human Disco Bong, Schunck*, Heerlen
1000 Beats, Kunstmuseum aan Zee, MuZee, Oostende
2011 S.P.A.M. Office, VonCirne Gallery, Koln
S.P.A.M. Office, Be-Part, Waregem
2010 S.P.A.M. Office, Figures and Facts Festival, Gent
Piste, Netwerk Aalst
Piste, de Expeditie, Amsterdam
2009 Sonic You, Manuela Klerkx, Milano
2008 Space shuttle banana, Galerie de Expeditie, Amsterdam
Group (selectie)
2018 Nomadic Mountains, SCHUNCK*, Heerlen
The Realm, Observatorium, Meatpack, Antwerpen
NO PEAKS, Eating Each Other, Kunsthal Extra City, Antwerp
2017 TAKE A SHOT AT SOLAR, Art paper editions, Museum of Contemporary Art, Lodgers, Antwerpen
on the go (not comparable), Stedelijke Kunstacademie Waregem, Waregem
How To Be Being, Super Dakota, Brussels
Art Rotterdam, Van Nelle Fabriek Rotterdam
2016 'BB7 — Bucharest Biennale', Bucharest
Romanian Vistas: The BB7 Travel Agency
Onomatopee, Eindhoven
2015 The Collective Intention, Depot Basel, Basel
Resumé, andriesse eyck gallery, Amsterdam
A-SHOVELIN SOUTH, the Beaufort triennial
Ghent Art Book Fair, GABF, Ghent
Treatise: Why Write Alone?, The Graham Foundation, Chicago
A Belgian Politician, Marion De Cannière, Antwerp
<< < > >> (Vol. 2), Super Dakota, Brussels
2014 Return to Sender, WIELS, Brussels
Festival Kanal Play Ground, Brussels
CHESS, Jai & Jai, Los Angeles
2013 'Vinyl in the Studio, Artists' record sleeves in Belgium', Mu.ZEE, Oostende
Galerie de Expeditie, Focused Artist at Art Rotterdam
2012 Contemporary Istanbul, Galerie de Expeditie, Istanbul
Pan Amsterdam, Galerie de Expeditie
State X New Forms, Paard van Troje, Den Haag
Schuncnk* and quest curator Stijn Huijts, Pinkpop, the museum pavilion - the Newseum, Heerlen
Dordtyart, Dordrecht
Art Rotterdam, Galerie de Expeditie / Zsa-Zsa Eyck, Rotterdam
2011 ATX, Curated by Harvard Pederson, OR Gallery Berlin
Kunst & Zwalm, Zwalm
The More Crisis, The More Performance, De Brakke Grond, Amsterdam
The Deltas, Or Gallery, Berlin
Young Belgian Painters Award 2011, Bozar Center for Fine Arts, Brussels
Art Rotterdam, Galerie de Expeditie, Rotterdam
2010 Public Private Paintings, Mu.ZEE, Oostende
Toegepast: Fit to boost!, Design Vlaanderen galerie, Brussels
2009 Additions, Komplot, Brussels
Today is OK, Klerkx, Milaan
Galerie de Expeditie, Art Brussels STANDprojects
Galerie de Expeditie, Art Rotterdam STANDprojects
2008 Stand, galerie de Expeditie, Villa La Tourelle, Oostende
Pluto, Nijdrop, OPwijk
Playground, live art festival, STUK Leuven
Across the borders, Ludwig Forum, Aacgen
I wish you a merry FRONT-night, Netwerk, Aalst
Galerie de Expeditie, Art Rotterdam
'Event #11', Netwerk, Aalst
Gratis Online Magazine
Artikelen, interviews, shows & events. Wekelijks bezorgd in uw mailbox.