‘Ik ben beeldhouwer en historica. Ik leg objecten, woorden en gedachten bij elkaar, die doen mij spreken. In dit spreken vertrek ik van de zintuiglijkheid van de dingen en de zintuiglijkheid die ik ben. Deze zintuiglijkheid stem ik af op de kwaliteiten van een ruimte. Beide bepalen elkaar en vormen mijn artistieke praktijk samen met mijn leerlingschap van alles en iedereen die ik als leraar herken. Over hen en over wat in mijn ogen eigen is aan beeldhouwen schrijf ik in mijn boek De Onversnedenheid. Over Sculptuur als Belichaamde Denking.’ (Laurence Petrone)
… tap nu af bij de bron de mineralen van de nacht / eet zoete kool en bittere vernederingen slik dit gif / glij langs de kronkel van de tijd naar beneden daal af de berg met de stenen tabletten / in je zakken de bodem is je vriend / sluit je ogen voor de haat want je handen / kennen de mais en de stenen het lood waarin je / je eerste letters en je eerste stappen hebt gezet… (Vincent Van Meenen over Laurence Petrone in Hart)
‘In alle werken van Laurence Petrone ontmoeten we een aandacht voor kleur, materiaal, proporties, de omliggende ruimte en de toeschouwer. De gebruikte technieken zijn functioneel. De ingrepen zijn minimaal. Vaak lijkt het erop alsof de materialen elkaar op een wonderlijke manier hebben ontmoet. En altijd brengen ze de omliggende ruimte tot leven, zodat ademruimte ontstaat. Of denkruimte. Prachtig.’ (Hans Theys over de werken van Laurence Petrone)