Met persoonlijke herinneringen, documentair fotomateriaal, found footage en zelf geschoten beelden en bandopnames verkent Elvis Borrey begrippen als immigratie en identiteit.
Elvis onderzoekt thema's van identiteit, als een weerspiegeling van zichzelf en hun waarden. Bij elkaar gebrachte fragmenten, puzzelstukken die samen een identiteit vormen.
Fysieke brokstukken van de ons omringende mediarealiteit uit hun context gelicht en gebruikt als bouwstenen voor nieuwe betekenisconstructies en als basis voor kritische reflecties.
De kunstenaar gelooft dat alle ideeën voortkomen uit een collectief geheugen en dat ideeën daarom geen eigendom zijn van individuen maar van het publiek.
De keuze van fotomateriaal in deze is dusverre van neutraal en scherpt zo de techniek van de fotomontage aan.
Een zoektocht naar ‘betekenis’ in een tijdperk waarin een wildgroei aan beelden de wereld tot een ‘woud van tekens’ heeft herdoopt.
Een aaneenrijging van opnames, van fragmenten en gedachten, van bevangen worden door kleine dingen. het toelaten om zowel de vraag als het antwoord, op dat specifiek moment, vorm te geven.