Attilio Esposito probeert hangende beelden in embryonale staat te creëren die hun ontwikkeling zouden kunnen vinden binnen de persoonlijke gedachte van de toeschouwer. Esposito creëert werken die hem in staat stellen een link te leggen tussen abstractie en een meer academische vorm van schilderen, waarbij hij bewegingen, licht en kleur samenbalt in het metafysische theater van het doek.