Martijn Hesseling, die in Nederland woont en werkt, maakt zijn ongelooflijk complexe composities van alleen kranten en lak. Beginnend met een vel helder plexiglas als zijn canvas, bouwt Hesseling zijn werken van achter naar voren door elk afzonderlijk element van de afbeelding zorgvuldig te knippen en te lakken.
Wanneer gelakt, wordt de negatieve ruimte van de afgedrukte pagina transparant gemaakt terwijl de afgedrukte tekst en afbeeldingen behouden blijven. Hesseling gebruikt de witruimte of de pagina als zijn hoogtepunten en plaatst laag op laag van het resterende afgedrukte materiaal als zijn schaduwen, verlopen en kleur. Omdat zijn techniek hoogtepunten bouwt vanuit transparantie, komen de helderheid en details van het werk eigenlijk van de muur en niet van het oppervlak van het stuk, wat een diepte en gloed creëert die van binnenuit afkomstig zijn.
Tijdens zijn MFA-studies als schilder koos Hesseling ervoor om daarna met de krant te werken gefrustreerd raken met de formaliteit van verf en op zoek zijn naar een medium dat tijd weerspiegelt. In zijn werk is het handhaven van de leesbaarheid van de tekst de sleutel tot zowel het weergeven van de fijnere details van elk stuk als het effect van het kunstwerk wanneer bekeken vanuit verschillende afstanden. Naarmate de kijker het werk nadert, lost de grotere compositie op in een manier waarop schilderijen en tekeningen niet verdwijnen wanneer het oog van de kijker het werk begint te scannen, waarbij elk stuk wordt gelezen dat is gebruikt om het beeld op te bouwen en probeert te begrijpen hoe het werk was gemaakt.