De werken van Sarah Van Marcke leggen bloot hoe bepaalde registratievormen informatie weerhouden van de onderzoeker. Tijdens de pandemie fotografeerde ze haar eigen collectie aan kamerplanten volgens de regels van de wetenschappelijke beeldvorming: elke plant afzonderlijk centreren, heldere omlijning, en een neutrale witte of lichtgrijze achtergrond. Een onderzoek naar de naam en herkomst van haar planten bracht een geschiedenis van kolonialisme en antropocentrisme aan het licht. De Latijnse nomenclatuur van planten is grotendeels onveranderd sinds de studie van de natuurkundige Linnaeus uit 1735. Hun inheemse namen, maar ook hun medicinale of culturele toepassingen kennen we niet meer. Terwijl ze zich assimileerden aan de koude Europese bodem, hebben we hun identiteit uitgewist - een analogie met de ongelijke behandeling van gekoloniseerde, geracialiseerde en ontwortelde personen is onvermijdelijk.