Collecties

Flor Linckens

5 x waardevol in waardeloos

“I shop, therefore I am.”

Wie kent het iconische werk (1987) van Barbara Kruger niet? De consumptiemaatschappij is al jaren een dankbaar onderwerp voor kunstenaars. Van het soepblik van Warhol tot Banksy’s ‘Jesus Christ with Shopping Bags’. Of wat dacht je van de fake Prada-winkel die Elmgreen & Dragset midden in de Texaanse woestijn installeerden? Toch gaan we ook steeds bewuster om met de objecten waarmee we ons omringen. Sommige mensen investeren in een luxe designclassic in plaats van fast fashion trends — kledingstukken worden in Europa gemiddeld maar 7x gedragen! Anderen zijn rigoureuzer: ze schrijven zich uit voor alle reclame-nieuwsbrieven, verkopen hun volledige huisraad en wonen off the grid in een tiny house of camper. Kunstenaars staan er om bekend dat ze ons met frisse ogen kunnen laten kijken naar maatschappelijke kwesties — en ons eigen gedrag. Laten ze ons met andere ogen kijken naar de objecten die we bezitten, maar over het hoofd zien? Spullen die zo alledaags zijn dat ze onzichtbaar zijn geworden?

Bouke de Vries

3 Media items ᛫ 4 Beschikbare kunstwerken

3 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen

De Nederlandse kunstenaar Bouke de Vries studeerde aan het Central Saint Martins College of Art and Design en Design Academy Eindhoven. Hij werkte een tijdje in de modewereld (o.a voor John Galliano), maar besloot zich te specialiseren als restaurateur van keramiek. Soms kwam hij objecten tegen die onwaarschijnlijk mooi en/of zeldzaam waren, maar niet meer te repareren waren. Hij besloot daarom om over te gaan op deconstructie in plaats van reconstructie. Hij begint met het maken van een glazen replica van de originele vorm van het object, die hij vult met de scherven van het origineel. Soms maakt hij gebruik van kintsugi, een trage, vijftiende-eeuwse Japanse techniek waarbij scherven worden gelijmd met een speciale lak die goud bevat. Een meester in kintsugi werkt barsten niet weg, maar accentueert ze juist. Het object wordt op die manier mooier en waardevoller, een symbool van genezing en veerkracht. De Vries: “De filosofie achter kintsugi sluit heel goed aan bij mijn praktijk. Ik geloof dat een beschadigd object nog steeds mooi kan zijn. We accepteren dit direct als we kijken naar objecten uit de klassieke oudheid (de ‘Venus van Milo’ is juist beroemd vanwege haar ontbrekende armen), maar in de wereld van keramiek wordt schade over het algemeen afgekeurd. Met kintsugi wordt de schade beschouwd als onderdeel van de geschiedenis van een object: in plaats van het te verbergen wordt het gevierd, als een integraal onderdeel van het stuk. Dat probeer ik op mijn eigen manier uit te drukken. Mijn belangrijkste criterium is dat het originele object van goede kwaliteit is.” Het resultaat is een werk dat lijkt te zijn geëxplodeerd en refereert naar klassieke stillevens en memento mori.

(Galerie Ron Mandos)

Thomas Rentmeister

2 Media items ᛫ 19 Beschikbare kunstwerken

2 shows ᛫ 3 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Professor Ursula Panhans-Bühler beschreef het werk van Thomas Rentmeister ooit als “Dirty Minimalism”. De Duitse kunstenaar verzet zich tegen het cleane, industriële en perfect symmetrische dat de minimalistische kunst zo vaak karakteriseert. Rentmeister maakt voor zijn soms onorthodoxe sculpturen gebruik van alledaagse gebruiksvoorwerpen, die soms bepaalde jeugdherinneringen of persoonlijke associaties vangen. Denk aan pakken melk, waspoeder, wattenstaafjes en rollen koekjes maar ook, zoals hier te zien is, een grote hoeveelheid koelkastrekjes. Hij maakte eerder ook een installatie waarbij een winkelmandje bedolven werd onder een immense berg suiker. Rentmeister:

“Ik zoek naar het punt waar het zoete, het mooie, ineens overgaat in afkeer, het onderdrukte en het ongepaste”.

Hoe dan ook: de objecten die we op dagelijkse basis gebruiken krijgen in handen van deze Duitse kunstenaar een volledig nieuwe context.

(Ellen de Bruijne Projects)

Michael Johansson

1 Media items ᛫ 13 Beschikbare kunstwerken

6 shows ᛫ 6 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen

Michael Johansson:

“We blijven maar nieuwe dingen kopen. De oude objecten doen we weg, zelfs als ze nog volledig functioneren of er nog goed uitzien. Maar om de één of andere reden willen we altijd een nieuwe versie. De belangrijkste reden waarom ik vooral met alledaagse voorwerpen werk is dat ik geïnteresseerd ben in hun geschiedenis. Deze concentratie van objecten van verschillende oorsprong in een nieuwe, gefabriceerde werkelijkheid is voor mij veel intrigerender dan het gebruik van nieuw geproduceerde objecten. De wetenschap dat er nog maar een beperkt aantal van deze specifieke objecten over is, vergroot de onwaarschijnlijkheid dat deze objecten samen zo precies in elkaar passen.”

De Zweedse kunstenaar Michael Johansson probeert orde te scheppen door objecten (die hij vindt op rommelmarkten en kringloopzaken) op ingenieuze manieren in elkaar te puzzelen: in een soort ‘real life tetris’. Hij geeft afgedankte radio’s, koelelementen en andere voorwerpen daarmee een nieuw leven en hij nodigt je uit om anders te kijken naar de alledaagsheid van de voorwerpen, in een sculpturale context. In 2018 kreeg Johansson een solotentoonstelling in Museum Voorlinden.

(Galerie Ramakers)

Casper Braat

1 Media items ᛫ 46 Beschikbare kunstwerken

9 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Wat gebeurt er als je intrinsieke waarde toevoegt aan de objecten die over het algemeen als waardeloos worden beschouwd? De Nederlandse kunstenaar Casper Braat maakte een reeks kunstwerken waarin hij visueel onaantrekkelijke huishoudelijke apparaten uit onze massaconsumptiemaatschappij — van een frituurpan tot een strijkijzer — naar een hoger niveau tilt, door ze uit te voeren in kostbare materialen als marmer en goud. Braat maakte voor deze serie ook gebruik van de iconische vorm van een vaatwastabletje (inclusief plastic omhulsel), mede om ons kritisch te laten kijken naar ons verspillende gedrag. Hij wilt ons daarbij ook laten nadenken over waarom we geen waarde aan deze objecten hechten. Denk aan de waterkoker die we direct weggooien bij het eerste gebrek omdat repareren duurder is dan een nieuwe kopen. Plus: waarom moeten we bij elk gebruik een gevoel van onberispelijke nieuwheid ervaren? Braat:

“Vaatwasblokjes worden vaak afzonderlijk verpakt in plastic. Dat geeft een fris en nieuw gevoel aan een product dat al snel voor eeuwig zal worden weggespoeld. ‘DishwasherBlock’ is uitgevoerd in 24-karaats goud en biedt dat gevoel van nieuwheid.”