0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De ‘vrijgezellenmachines’ van ‘sculptwerkster’ Fran van Coppenolle
Als ik Fran van Coppenolle (1998, woont en werkt in Wingene) in haar filmpjes op Instagram observeer doet ze me denken aan een bosnimf en als ik haar werk zie moet ik denken aan een vrouwelijke Panamarenko. Curator, criticus en schrijver Hans Theys beschrijft haar als de ‘patroonheilige van de geschutskoepel, de sutuurlijn en de gezaagde, gekapte, geplooide, gelaste, geschuurde en gelijmde ademruimtes. Sculptwerkster. Schikgodin. Lucht- & lichtnavigator.’ Maar zo mooi kan ik haar niet beschrijven, hoewel ik haar volledig in deze beschrijving herken. Bij Van Coppenolle gaat het niet om het maken van machines of het verlangen om te vliegen maar om de poëzie van het spel tussen binnen en buiten, structuur en leegte, ruimte en volume. Zo creëert ze beelden die je inderdaad als ‘ademruimtes’ kunt ervaren. Als een relikwie of een overblijfsel van een niet bestaanbare wereld.
‘Complementaire prikkels bij de vorm,’ zo zegt Van Coppenolle, ‘ze beïnvloeden elkaar en vloeien in elkaar als huid en geraamte. Altijd een voelbare tochtende binnenkant. Een werveling van lege ruimte in een strakgespannen volume laat de kleuren helderder worden tussen de graten van de sculptuur.’ Je ziet altijd de binnenkant zoals je door een geraamte heen kan kijken. De titels refereren als tekens aan een classificeren in kleur, materie en kwantiteit. Ondertussen blijven sculpturen onbezonnen dartelen en hun eigen tekentaal kwetteren in de ruimte.
Woorden als ‘dartelen’ en ‘tekentaal’ illustreren op perfecte wijze de ‘ziel’ van de kunst van Fran van Coppenolle waarin ‘verrassend frisse materialen onder spanning worden gezet; geklemd, gevlochten, ingesnoerd, en aan elkaar gerijgd tot ze onvatbare, onbegrijpelijke, boeiende voorwerpen vormen. Prachtige vrijgezellenmachines die als een accordeon openvouwende ademruimte de wereld in kwakken zonder iemand om toestemming te vragen.’ (Hans Theys, Emergent, Veurne).
Haar vaak hangende en bewegende beelden verwijzen naar zichzelf als op zichzelf staande entiteiten die lust en leven uitstralen (inderdaad ‘dartelen’); en liefde voor de natuur, voor oude en gebruikte materialen. Van Coppenolle blaast al wat is maar niet wordt opgemerkt nieuw leven in door vormen en volumes te creëren - uit nieuwe stoffen en gebruikte materialen - die nog niet eerder hebben bestaan, en daarom nu al toebehoren aan de toekomst.
(Vertegenwoordigd door: Eva Steynen.Deviation(s))