Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Manuela Klerkx
Ballroom Revisited: 5 Belgische kunstenaars
Tijdens Antwerp Art Weekend - van 13 tot en met 16 mei 2021 - vond de (alweer) derde editie van ‘Ballroom Project’ plaats. Dit maal in de ‘Borgerhub’, een statig en sfeervol herenhuis dat vroeger dienst deed als het gerechtsgebouw in de bruisende, multi-culturele wijk Borgerhout. ‘Ballroom Project’ is een initiatief van Ida Wollens (DMW Gallery) en Bart Vanderbiesen (Base-Alpha Gallery) die hiervoor jaarlijks een 20-tal Nederlandse en niet-Antwerpse galeries uit België uitnodigen. Het event houdt het midden tussen een kunstbeurs - maar dan zonder galeriehouders die staan te trappelen om te verkopen, zonder stands en zonder prijslijsten - en een groepstentoonstelling, gecureerd door Yirka De Brucker.
Ook dit jaar was ‘Ballroom’ - vooral omdat het voor de meesten van ons het eerste culturele event na lange tijd was - weer een verrassende, vaak spannende combinatie van kunstenaars en kunstwerken: kleinschalig maar met allure.
Voor de gelegenheid bezocht ik, of zoomde ik met één kunstenaar per deelnemende Belgische galerie wiens/wier werk én op GalleryViewer staat én op Ballroom te zien was. Voor degenen die niet op ‘Ballroom’ aanwezig waren en de online catalogus nog niet hebben ingezien volgt hier een aantal fragmenten uit de verschillende gesprekken. Ik hoop dat ze bijdragen aan een beter begrip van het werk van deze vaak heel verschillende, maar stuk voor stuk fascinerende kunstenaars.
Ook dit jaar was ‘Ballroom’ - vooral omdat het voor de meesten van ons het eerste culturele event na lange tijd was - weer een verrassende, vaak spannende combinatie van kunstenaars en kunstwerken: kleinschalig maar met allure.
Voor de gelegenheid bezocht ik, of zoomde ik met één kunstenaar per deelnemende Belgische galerie wiens/wier werk én op GalleryViewer staat én op Ballroom te zien was. Voor degenen die niet op ‘Ballroom’ aanwezig waren en de online catalogus nog niet hebben ingezien volgt hier een aantal fragmenten uit de verschillende gesprekken. Ik hoop dat ze bijdragen aan een beter begrip van het werk van deze vaak heel verschillende, maar stuk voor stuk fascinerende kunstenaars.
5 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
9 shows ᛫ 8 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
In haar artikel voor ‘The Art Couch’ schrijft Annelies Vanbelle over de schilderkunst van Adelheid De Witte:
Logica op de wijze van Adelheid De Witte, uitdagende spelletjes met je waarneming die je uit balans brengen tot je je net zo verweesd voelt als iemand die na de zondvloed moederziel alleen achterblijft. Daarom waarschuwen we u: hou deze dame goed in het oog. Wie dit kan heeft alles in huis om een hele grote te worden.
Dus u bent gewaarschuwd: van Adelheid zullen we nog veel horen. En al helemaal als je weet dat ze pas sinds 2020, op 36 jarige leeftijd, haar eerste stappen in de officiële kunstwereld zette; dat ze is opgeleid tot filosoof - het lag zelfs in de planning om te promovoren - en pas toen ze naar Barcelona vertrok voor een residentie waar ze aanvankelijk installaties maakte erachter kwam dat ze kunstenaar wilde worden. Wat alles nog bijzonderder maakt is dat ze weliswaar met installaties begon maar dat haar aandachtsgebied zich al snel verschoof naar de schilderkunst. Inmiddels combineert ze beide media hetgeen haar meer mogelijkheden biedt om de relatie tussen schilderkunst en de fysieke ruimte te onderzoeken.
Juist doordat ze autodidact is als schilder en filosoof van opleiding ontstaat er in haar werk een dynamiek waarin de kern van beide disciplines op uiterst subtiele en persoonlijke wijze samenkomen. Zoals het een filosoof betaamt vertrekt ze vanuit een innerlijke wereld, waarschijnlijk vanuit een onbewust verlangen om zichzelf en de wereld om haar heen beter te begrijpen. En dat verklaart waarom haar schilderijen zo sfeervol zijn: ze lijken namelijk uiting te geven aan innerlijke stemmingen en mentale structuren die soms lichtvoetig en hoopvol en dan weer dreigend en beangstigend kunnen zijn. Haar doeken ervaar ik als innerlijke landschappen die weliswaar overeenkomsten kunnen vertonen met de werkelijke wereld maar nooit met die intenties gemaakt zijn.
(Barbé-Urbain)
Logica op de wijze van Adelheid De Witte, uitdagende spelletjes met je waarneming die je uit balans brengen tot je je net zo verweesd voelt als iemand die na de zondvloed moederziel alleen achterblijft. Daarom waarschuwen we u: hou deze dame goed in het oog. Wie dit kan heeft alles in huis om een hele grote te worden.
Dus u bent gewaarschuwd: van Adelheid zullen we nog veel horen. En al helemaal als je weet dat ze pas sinds 2020, op 36 jarige leeftijd, haar eerste stappen in de officiële kunstwereld zette; dat ze is opgeleid tot filosoof - het lag zelfs in de planning om te promovoren - en pas toen ze naar Barcelona vertrok voor een residentie waar ze aanvankelijk installaties maakte erachter kwam dat ze kunstenaar wilde worden. Wat alles nog bijzonderder maakt is dat ze weliswaar met installaties begon maar dat haar aandachtsgebied zich al snel verschoof naar de schilderkunst. Inmiddels combineert ze beide media hetgeen haar meer mogelijkheden biedt om de relatie tussen schilderkunst en de fysieke ruimte te onderzoeken.
Juist doordat ze autodidact is als schilder en filosoof van opleiding ontstaat er in haar werk een dynamiek waarin de kern van beide disciplines op uiterst subtiele en persoonlijke wijze samenkomen. Zoals het een filosoof betaamt vertrekt ze vanuit een innerlijke wereld, waarschijnlijk vanuit een onbewust verlangen om zichzelf en de wereld om haar heen beter te begrijpen. En dat verklaart waarom haar schilderijen zo sfeervol zijn: ze lijken namelijk uiting te geven aan innerlijke stemmingen en mentale structuren die soms lichtvoetig en hoopvol en dan weer dreigend en beangstigend kunnen zijn. Haar doeken ervaar ik als innerlijke landschappen die weliswaar overeenkomsten kunnen vertonen met de werkelijke wereld maar nooit met die intenties gemaakt zijn.
(Barbé-Urbain)
Thomas Renwart (Les Monseigneurs)
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Les Monseigneurs is de alias van Thomas Renwart (1995), een jonge kunstenaar die zomaar uit een boek van de Franse 19e eeuwse auteurs Joris-Karl Huysmans of Charles Baudelaire lijkt te zijn gelopen. Niet vanwege het dédain voor ‘janhagel en zwakhoofdigen’ of de ‘spleen’ (zwaarmoedigheid) waarmee beide schrijvers worden geassocieerd, maar vanwege de hoge mate van verfijning, het verlangen naar schoonheid en liefde en het ‘fin de siècle’ gevoel dat zijn werk uitstraalt. Waar bij Huysmans en Baudelaire de donkere kant van de mens en het daarbij horende ‘lijden aan het leven’ overheersen, zien we bij Thomas emoties als verlangen, verwondering, intimiteit en erotiek vormgegeven in unieke, gewoven ‘schilderijen’ bestaande uit psychedelische patronen van bloemen en vlinders, teksten en symbolische verwijzingen zoals in de volgende titels: ‘Caméléon’, ‘Gilding the Lily’ (‘De lelie vergulden’), ‘Partir dans la nuit’ (‘Vertrekken in de nacht’), ‘C’est dans la tête que tout s’efface’ (‘Het is in het hoofd waar alles wordt gewist’) verwijzen naar de meer verborgen - vaak erotische - symboliek die in de tapijten aanwezig is. En dan te bedenken dat alles wat hij maakt enerzijds voortkomt uit zijn monnikenbestaan in een kloostercel van een 17e-eeuws Gents Begijnhof, met een door hemzelf aangelegde tuin en een almaar uitdijend herbarium en anderzijds alles te maken heeft met het nachtleven en het daaraan gekoppelde vrijheidsideaal.
Sinds hij in 2019 afstudeerde aan de LUCA School of Arts in Gent in het vak textielontwerp, rolt Thomas van de ene expo in de andere. En dat hij daarmee succes oogst blijkt onder andere uit de twee Henry Van de Velde Awards die hij onlangs in de wacht sleepte. Ambacht speelt een cruciale rol in Thomas’ werk. Niet voor niets won hij de Awards in de categorie ‘crafts’, samen met Atelier Verilin, een Belgische weverij gespecialiseerd in jacquard weven en waar hij een reeks unieke, linnen wandtapijten ontwikkelde. Naast de liefde voor arts & crafts en het weefgetouw is ook de literatuur, van kinds af aan, een permanente bron van inspiratie.
(BruthausGallery)
Sinds hij in 2019 afstudeerde aan de LUCA School of Arts in Gent in het vak textielontwerp, rolt Thomas van de ene expo in de andere. En dat hij daarmee succes oogst blijkt onder andere uit de twee Henry Van de Velde Awards die hij onlangs in de wacht sleepte. Ambacht speelt een cruciale rol in Thomas’ werk. Niet voor niets won hij de Awards in de categorie ‘crafts’, samen met Atelier Verilin, een Belgische weverij gespecialiseerd in jacquard weven en waar hij een reeks unieke, linnen wandtapijten ontwikkelde. Naast de liefde voor arts & crafts en het weefgetouw is ook de literatuur, van kinds af aan, een permanente bron van inspiratie.
(BruthausGallery)