Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Wouter van den Eijkel
Kunstenaars onder de dertig…
In aanloop naar Ballroom Project interviewde ik Kaspar Dejong. De 25-jarige kunstenaar timmert aan de weg met abstract werk dat zijn oorsprong vindt in de openbare ruimte. Olifantenpaadjes, verkeersborden, graffiti: alles wat regels oplegt of juist tart, kan op Dejongs aandacht rekenen.
Halverwege het gesprek, na een uitleg over hoe hij zijn canvassen bewerkt, wijst hij naar de grond. Op de vloer van de galerie liggen een paar dozijn keramieken afgietsels van slagroomcilinders, gedeukt en wel. Net als zoals je vaak op straat ziet liggen. Iedere tentoonstelling die hij heeft, legt hij ze neer. Het maakt hem niet uit of iemand er per ongeluk op gaat staan. Dat gebeurt in het echt ook. Dejong noemt de cilinders een achtergelaten stilleven en een portret generatie. “De roes is kort, net als onze concentratiespanne”.
Maar is het portret van een verveelde generatie op zoek naar een roes om de onverdraaglijk saaiheid van het dagelijks leven te ontvluchten het enige portret dat over Dejongs generatie -geboren rond 1990 of later- te maken valt? Ik besloot het uit te zoeken. Gelukkig zijn ze goed vertegenwoordigd, want van de ruim 1600 kunstenaars op Gallery Viewer is bijna een 1 op de 10 kunstenaars dertig jaar of jonger (142 kunstenaars). Verhalen te over.
Halverwege het gesprek, na een uitleg over hoe hij zijn canvassen bewerkt, wijst hij naar de grond. Op de vloer van de galerie liggen een paar dozijn keramieken afgietsels van slagroomcilinders, gedeukt en wel. Net als zoals je vaak op straat ziet liggen. Iedere tentoonstelling die hij heeft, legt hij ze neer. Het maakt hem niet uit of iemand er per ongeluk op gaat staan. Dat gebeurt in het echt ook. Dejong noemt de cilinders een achtergelaten stilleven en een portret generatie. “De roes is kort, net als onze concentratiespanne”.
Maar is het portret van een verveelde generatie op zoek naar een roes om de onverdraaglijk saaiheid van het dagelijks leven te ontvluchten het enige portret dat over Dejongs generatie -geboren rond 1990 of later- te maken valt? Ik besloot het uit te zoeken. Gelukkig zijn ze goed vertegenwoordigd, want van de ruim 1600 kunstenaars op Gallery Viewer is bijna een 1 op de 10 kunstenaars dertig jaar of jonger (142 kunstenaars). Verhalen te over.
0 Media items ᛫ 74 Beschikbare kunstwerken
9 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Met alle sociale vraagstukken en identiteitskwesties die nu hot zijn, zou je verwachten dat de jongste generatie die van de academie komt politiek geëngageerd werk maakt. Maar niets is minder waar. Sommigen houden het dichtbij zichzelf, zoals David Noro, anderen zoeken het net als Dejong in abstractie en voor weer anderen zoals Les Monseigneurs (pseudoniem van Thomas Renwart) is de wereldliteratuur een voorname inspiratiebron.
Dat laatste geldt ook voor de pas 24-jarige Italiaanse kunstenaar Daniele Formica. Hij genoot zijn opleiding in Nederland en bestudeerde voor Boys by the Pool, zijn debuut bij Ellen de Bruijne, de brieven van Leonardo Da Vinci. Aan het einde van zijn leven schreef Da Vinci uitvoerig schreef over jongens die baden in een meertje in de buurt. Voor Formica staan de dobberende jongens symbool voor deze moeizame periode waaraan een duidelijk begin of einde ontbreekt. De Bruijne besloot met Formica te gaan samenwerken toen ze bovenstaand werk zag, List of Actions that Deal with States of Matter. “Iemand die dit kan maken, kan ook een solotentoonstelling maken”, dacht De Bruijne.
(Galerie: Ellen de Bruijne Projects)
Dat laatste geldt ook voor de pas 24-jarige Italiaanse kunstenaar Daniele Formica. Hij genoot zijn opleiding in Nederland en bestudeerde voor Boys by the Pool, zijn debuut bij Ellen de Bruijne, de brieven van Leonardo Da Vinci. Aan het einde van zijn leven schreef Da Vinci uitvoerig schreef over jongens die baden in een meertje in de buurt. Voor Formica staan de dobberende jongens symbool voor deze moeizame periode waaraan een duidelijk begin of einde ontbreekt. De Bruijne besloot met Formica te gaan samenwerken toen ze bovenstaand werk zag, List of Actions that Deal with States of Matter. “Iemand die dit kan maken, kan ook een solotentoonstelling maken”, dacht De Bruijne.
(Galerie: Ellen de Bruijne Projects)
1 Media items ᛫ 3 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 5 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Jongensgeheimen heette zijn tweede expo bij Sofie van de Velde, een titel die zo uit het oeuvre van de zelfbenoemde volksschrijver Gerard Reve geslopen zou kunnen zijn - het is op zijn minst een geslaagde pastiche. De Clercqs werk lijkt op het eerst gezicht naïef en volks, alledaagse taferelen als deze ontmoeting op straat geven daar ook aanleiding toe, maar heeft ook de beklemmende, melancholische sfeer die Reves werk kenmerkt.
(Gallery: Sofie Van de Velde Gallery)
(Gallery: Sofie Van de Velde Gallery)
Ruben Raven
0 Media items ᛫ 9 Beschikbare kunstwerken
6 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Van Reve naar Raven, Ruben Raven om precies te zijn. Vorig jaar studeerde de 25-jarige Raven af aan de Rietveld Academie met de in het oog springende installatie They waited patiently but without a vestige of sympathy, een archeologische vindplaats met alledaagse voorwerpen die mensen over een paar honderd jaar zullen aantreffen als ze objecten uit onze samenleving vinden, zoals frisdrankblikjes, discmans, toetsenborden, monitors en kartonnen dozen. “De voorwerpen symboliseren onze tijd en ik ben nieuwsgierig hoe we daar in de toekomst naar kijken”, vertelde Raven aan NRC in een serie over aanstromende talenten. Met They waited patiently… zou Raven dat najaar ook de publieksprijs winnen op de Best of Graduate 2020-tentoonstelling bij Ron Mandos.
De titel van bovenstaand werk, Oriental City Amsterdam, verwijst naar een bekend een Kantonees restaurant op de Wallen, vermaard om zijn dim sum. Als je goed kijkt, zie je dat Ruben Raven het namaakvijvertje en de bewakingscamera (welkom!) bij de ingang verwerkte in dit schilderij. Een nepvijver en een bewakingscamera, dat is pas van deze tijd.
(Galerie: Josilda da Conceição Gallery)
De titel van bovenstaand werk, Oriental City Amsterdam, verwijst naar een bekend een Kantonees restaurant op de Wallen, vermaard om zijn dim sum. Als je goed kijkt, zie je dat Ruben Raven het namaakvijvertje en de bewakingscamera (welkom!) bij de ingang verwerkte in dit schilderij. Een nepvijver en een bewakingscamera, dat is pas van deze tijd.
(Galerie: Josilda da Conceição Gallery)
Thomas Renwart (Les Monseigneurs)
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Les Monseigneurs is de nom de plume van Thomas Renwart (1995) in aanloop naar Ballroom Project vertelde hij dat een van zijn voornaamste inspiratiebronnen de Franse literatuur is. “Les Fleurs du Mal heeft zeker zijn sporen nagelaten”, aldus de perfect tweetalige Renwart doelend op de hoge mate van verfijning die hij met de 19e-eeuwse Franse dichter deelt. Werp een blik op L’univers ne s’arette pas en je weet voldoende. Maar waar Baudelaire en geestverwant J.K. Huysmans het ‘lijden aan het leven’ beschreven, heeft Renwart meer oog voor verlangen, verwondering, intimiteit en erotiek. Deze emoties vertaalt hij in symbolen als de nachtvlinder die hij verwerkt in zijn wandkleden. De nachtvlinder staat voor Renwart symbool voor vrijheid, voor nachtmensen, mensen die buiten de 9-tot-5 maatschappij vallen. Vakmanschap is daarbij heel belangrijk voor Renwart, die zijn wandkleden deels computergestuurd laat weven en deels met de hand afwerkt. De nadruk op vakmanschap heeft Renwart geen windeieren gelegd, want hij rolt van de ene tentoonstelling in de andere en won onlangs twee Henry van de Velde Awards.
(Galerie: Bruthaus Gallery)
(Galerie: Bruthaus Gallery)
3 Media items ᛫ 17 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Het had iets triests, de lange rij voor de Primark op de dag dat de winkels weer opengingen. Blijkbaar was de nood om te winkelen zo groot, dat dit het eerste was dat de drommen wachtenden wilden doen.
Het is verleidelijk om Wouter Paijmans’ confectieschilderijen te lezen als commentaar op onze onverzadigbare hang naar goedkope kleding, of, in het verlengde daarvan, als commentaar op de kunstmarkt waar ieder kunstwerk een prijskaartje heeft. Dat is maar een interpretatie. Voor Museum De Pont maakte Paijmans een zwarte hoodie 17 keer na in diapositief/wit. Daarbij ging het hem vooral om het maakproces; het werken aan de stukken. Het leverde 17 verschillende kopieën op. En passant stelt Paijmans ons de vraag: Wat is eigenlijk het verschil tussen origineel en imitatie, tussen unicum en massaconfectie? Ben je nog wel kunstenaar als je je eigen werk reproduceert?
(Galerie: Annet Gellink Gallery)
Het is verleidelijk om Wouter Paijmans’ confectieschilderijen te lezen als commentaar op onze onverzadigbare hang naar goedkope kleding, of, in het verlengde daarvan, als commentaar op de kunstmarkt waar ieder kunstwerk een prijskaartje heeft. Dat is maar een interpretatie. Voor Museum De Pont maakte Paijmans een zwarte hoodie 17 keer na in diapositief/wit. Daarbij ging het hem vooral om het maakproces; het werken aan de stukken. Het leverde 17 verschillende kopieën op. En passant stelt Paijmans ons de vraag: Wat is eigenlijk het verschil tussen origineel en imitatie, tussen unicum en massaconfectie? Ben je nog wel kunstenaar als je je eigen werk reproduceert?
(Galerie: Annet Gellink Gallery)
2 Media items ᛫ 21 Beschikbare kunstwerken
15 shows ᛫ 4 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Waar in België veel studenten de kunstacademie als schilder verlaten, is dat in Nederland een stuk minder vanzelfsprekend. Romee van Oers was zo iemand, ze studeerde in 2016 af aan de St Joost Academie in Breda. “Daar heb ik altijd moeten verantwoorden waarom ik schilder. Ik was de enige van mijn jaargenoten die consequent schilderijen maakte”, vertelde ze tegen Mr Motley. Van Oers vertaalt observaties uit haar dagelijkse omgeving naar schilderingen op doek: ijle ruimtelijke vormen die beweging, speelsheid en tegelijkertijd spanning oproepen. “Het gaat mij erom dat een beeld heel tastbaar is op het doek en dat het dichtbij is. De wankele intimiteit ervan heeft betekenis voor mij”. Dat haar ster rijzende is, blijkt wel uit het feit dat haar naam tussen twee oudere kunstenaars op de short list stond voor een prestigieuze opdracht voor de Nederlandse Eerste Kamer.
(Galerie: Franzis Engels)
(Galerie: Franzis Engels)