Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Sabrina Kamstra , Curator en hoofd Kunstzaken van Amsterdam UMC
‘Kunst in tijden van Corona’
Curator en hoofd Kunstzaken van Amsterdam UMC - de recente samenvoeging van het AMC en VUmc - Sabrina Kamstra, van huis uit kunsthistoricus, wordt dagelijks geconfronteerd met de impact van de Covid-19 pandemie die op alles en iedereen en tot op de dag van vandaag groot is. Sabrina is verantwoordelijk voor zowel de beide kunstcollecties als het kunstbeleid waarvan de wisselwerking tussen kunst en geneeskunde een belangrijk onderdeel is. Zo worden er onder haar supervisie programma’s ontwikkeld voor de medische faculteit gebaseerd op een actieve samenwerking tussen (bio)medische wetenschappers, kunstenaars en kunstinstellingen. Amsterdam UMC is geen museum, maar een bijzondere en onverwachte plek waar iedereen kunst van kwaliteit kan bewonderen. In normale tijden zijn dat al snel zo’n 17.000 bezoekers per dag. De kunstcollectie omvat ruim 6800 werken en is te zien in alle publieke ruimten.
Sabrina was voorheen curator bij Stichting De Appel in Amsterdam en gedurende een periode van zeven jaar directeur Culturele Zaken van het Japan-Nederland Instituut in Tokyo. Ze geeft regelmatig presentaties en heeft diverse publicaties op haar naam staan, waaronder The Tokyo Gallery Guide, Bedrijfscollecties Nederland en recent de nieuwe collectiecatalogus Een gebouw dat kunst ademt. Naast haar werkzaamheden als hoofd Kunstzaken van Amsterdam UMC heeft Sabrina een aantal bestuurlijke en adviserende functies binnen de culturele wereld en is ze actief betrokken bij de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN) waarvan ze enkele jaren voorzitter was. Tevens was ze lid van de Raad voor Cultuur en de Amsterdamse Kunstraad en adviseur bij het Mondriaan Fonds. Momenteel is Sabrina actief als adviseur bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Sabrina Kamstra over haar Collectie voor GalleryViewer:
Het ziekenhuis bevindt zich momenteel in het oog van de storm van de Covid-19 pandemie en het leek mij bijna ondenkbaar om met ogenschijnlijk minder belangrijke zaken zoals kunst voor het ziekenhuis bezig te kunnen zijn. Maar juist die gedachte vormde de aanleiding om kunstenaars en schrijvers uit te nodigen te reageren op de pandemie, omdat zij als geen ander kunnen verbeelden wat we voelen en missen in deze moeilijke tijd.
Het idee mondde uit in het project ‘Kunst in tijden van Corona’ waarvoor 11 beeldend kunstenaars, tien schrijvers en dichters zijn uitgenodigd te reflecteren op deze ongekende periode. ‘Kunst in tijden van Corona’ omvat een publicatie, een tentoonstelling en podcasts met gesprekken met de deelnemende kunstenaars. Voor het project zijn nieuwe werken gemaakt door een groot aantal kunstenaars. Voor mijn Collectie belicht ik graag het werk van vier kunstenaars wier werk op GalleryViewer staat.
Sabrina was voorheen curator bij Stichting De Appel in Amsterdam en gedurende een periode van zeven jaar directeur Culturele Zaken van het Japan-Nederland Instituut in Tokyo. Ze geeft regelmatig presentaties en heeft diverse publicaties op haar naam staan, waaronder The Tokyo Gallery Guide, Bedrijfscollecties Nederland en recent de nieuwe collectiecatalogus Een gebouw dat kunst ademt. Naast haar werkzaamheden als hoofd Kunstzaken van Amsterdam UMC heeft Sabrina een aantal bestuurlijke en adviserende functies binnen de culturele wereld en is ze actief betrokken bij de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN) waarvan ze enkele jaren voorzitter was. Tevens was ze lid van de Raad voor Cultuur en de Amsterdamse Kunstraad en adviseur bij het Mondriaan Fonds. Momenteel is Sabrina actief als adviseur bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Sabrina Kamstra over haar Collectie voor GalleryViewer:
Het ziekenhuis bevindt zich momenteel in het oog van de storm van de Covid-19 pandemie en het leek mij bijna ondenkbaar om met ogenschijnlijk minder belangrijke zaken zoals kunst voor het ziekenhuis bezig te kunnen zijn. Maar juist die gedachte vormde de aanleiding om kunstenaars en schrijvers uit te nodigen te reageren op de pandemie, omdat zij als geen ander kunnen verbeelden wat we voelen en missen in deze moeilijke tijd.
Het idee mondde uit in het project ‘Kunst in tijden van Corona’ waarvoor 11 beeldend kunstenaars, tien schrijvers en dichters zijn uitgenodigd te reflecteren op deze ongekende periode. ‘Kunst in tijden van Corona’ omvat een publicatie, een tentoonstelling en podcasts met gesprekken met de deelnemende kunstenaars. Voor het project zijn nieuwe werken gemaakt door een groot aantal kunstenaars. Voor mijn Collectie belicht ik graag het werk van vier kunstenaars wier werk op GalleryViewer staat.
2 Media items ᛫ 16 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen
Deze foto heeft Sarah Mei gemaakt in Xiamen en illustreert haar hoofdthema namelijk de intimiteit en relaties tussen mensen. Juist aan die interactie hebben we zo’n behoefte en die missen we in de lockdown. Sarah Mei Herman fotografeert meestal adolescenten, de groep die het onderlinge contact het meest lijkt te missen. Door haar modellen gedurende een langere periode te volgen bouwt Mei Herman een vertrouwensband met hen op. Zo kan ze doordringen tot hun gevoel, wat ze bijna tastbaar maakt in haar foto’s. Door dit inkijkje in het gevoel van de ander activeert de kunstenaar op een subtiele manier het perspectief van de toeschouwer.
(Galerie Caroline O'Breen)
(Galerie Caroline O'Breen)
2 Media items ᛫ 37 Beschikbare kunstwerken
9 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen
Terugkerende thema’s in Jennifer Tee’s werk zijn geometrische en kristalvormen waarmee ze innerlijke ruimtes suggereert. Ze gebruikt daarvoor diverse kunstvormen, materialen en technieken als performances, installaties, keramiek, papier en stof, fotografie en collages.
Voor haar monumentale werk Tulip Palepai in het metrostation onder het Centraal Station in Amsterdam heeft ze twee jaar intensief onderzoek gedaan naar maat, kleur en vorm van 30 tulpensoorten in de ‘Hortus Bulborum’ (historische bloembollentuin in Limmen). Na de bloei verzamelde ze daar honderden tulpenblaadjes die ze zorgvuldig droogde. Daarna werden ze één voor één geplaatst in het kunstwerk, net zoals in werk Tampan tree of life. Omdat gedroogde tulpenblaadjes weinig licht kunnen verdragen, worden de collages ingescand.
Op Sumatra was het eeuwenlang gebruik om de handgeweven Palepai of scheepjesdoek op te hangen in de centrale kamer van een huis. Zulke doeken dienden als ceremoniële achtergrond voor bruiloften, begrafenissen en andere overgangsrituelen. Het belangrijkste motief erop is dat van een schip vol mens- en dierfiguren en een mast die uitloopt tot levensboom. Het geheel verbeeldt een reis van zielen op weg naar nieuwe levens of naar het hiernamaals. Zowel tulpen als scheepjesdoeken hebben voor Jennifer Tee veel betekenis op persoonlijk vlak. Zo bracht in 1950 een schip haar vader samen met zijn familie van Indonesië naar Nederland en ging haar grootvader van moederskant jaarlijks met een schip naar Amerika voor zijn handel in tulpenbollen.
(Galerie Fons Welters)
Voor haar monumentale werk Tulip Palepai in het metrostation onder het Centraal Station in Amsterdam heeft ze twee jaar intensief onderzoek gedaan naar maat, kleur en vorm van 30 tulpensoorten in de ‘Hortus Bulborum’ (historische bloembollentuin in Limmen). Na de bloei verzamelde ze daar honderden tulpenblaadjes die ze zorgvuldig droogde. Daarna werden ze één voor één geplaatst in het kunstwerk, net zoals in werk Tampan tree of life. Omdat gedroogde tulpenblaadjes weinig licht kunnen verdragen, worden de collages ingescand.
Op Sumatra was het eeuwenlang gebruik om de handgeweven Palepai of scheepjesdoek op te hangen in de centrale kamer van een huis. Zulke doeken dienden als ceremoniële achtergrond voor bruiloften, begrafenissen en andere overgangsrituelen. Het belangrijkste motief erop is dat van een schip vol mens- en dierfiguren en een mast die uitloopt tot levensboom. Het geheel verbeeldt een reis van zielen op weg naar nieuwe levens of naar het hiernamaals. Zowel tulpen als scheepjesdoeken hebben voor Jennifer Tee veel betekenis op persoonlijk vlak. Zo bracht in 1950 een schip haar vader samen met zijn familie van Indonesië naar Nederland en ging haar grootvader van moederskant jaarlijks met een schip naar Amerika voor zijn handel in tulpenbollen.
(Galerie Fons Welters)
4 Media items ᛫ 37 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 6 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen
Het werk van Salim Bayri nodigt uit in te zoomen op zaken die zijn interesse hebben. Bayri’s werkwijze is hybride en kan vele vormen aannemen. De Smart Shop is er daar een van, een soort digitale ‘Wunderkammer’ waarin hij regelmatig nieuwe afbeeldingen van objecten en onderwerpen plaatst. Dat kunnen alledaagse dingen zijn, maar ook verwijzingen naar thema’s zoals natuur, inclusie, vervreemding en eenzaamheid. Dit werk is een print van de stand van zaken van de Smart Shop op een bepaald moment. Het is een komen en gaan in de Smart Shop. Soms zet hij er wat in en soms haalt hij er weer wat uit. Door deze handelswijze is het een evoluerend werk dat in de loop van de tijd steeds een andere vorm aanneemt. Op het eerste gezicht lijkt alles hetzelfde, maar de objecten wisselen steeds van plaats of verdwijnen zonder dat we ons er bewust van zijn. Bayri biedt ons zo een blauwdruk van onze leefwereld waarin alles aan verandering onderhevig is zonder dat we het door lijken te hebben. Daarmee legt hij tevens een link naar het Antropoceen: het zogenoemde ‘tijdperk van de mens’ dat een erkenning is van de uitzonderlijke kracht van de mens maar ook een collectief brevet van onvermogen door de ecologische schade die we aanrichten en de verwoestende sporen die we achterlaten.
(Galerie van Gelder)
(Galerie van Gelder)