Collecties

Manuela Klerkx

‘Spring is in the Air’ en nu nog aan de muur

De winter was lang en donker. Er leek geen einde aan te komen, evenals aan het virus dat ons nu al langer dan een jaar in de greep houdt. Maar nu de lente toch echt in de lucht zit, krokussen uitkomen en narcissen de perken geel kleuren, voel ik weer hoop op betere tijden. We gaan al maanden de paden op en de lanen in maar hoe heerlijk is het vooruitzicht om weer eens op een terras te zitten en spontaan en ‘ongewapend’ een galerie of museum binnen te kunnen lopen. Voor mij was kunst nog nooit zo troostend als in het afgelopen jaar. Maar ook het lente seizoen, symbool van nieuw leven, waarin de dagen lengen en de aarde opwarmt door de zon, biedt troost.

Voor deze collectie ga ik op zoek naar kunstwerken die op de een of andere manier dat lentegevoel, dat verlangen naar wat gaat komen, oproepen. Want zeg nou zelf, zoals de seizoenen elkaar afwisselen zo wil je de kunst die aan de muur hangt ook weleens veranderen. En welk seizoen is daar beter geschikt voor dan de lente? Zie het als een lenteschoonmaak, die zin om een frisse start te maken. Ook met nieuwe kunst aan de muur en, waarom niet, een nieuwe lik verf óp de muur. Want wat is er nu heerlijker dan dat lentegevoel in je eigen huis. Zeker nu, want voorlopig zal dat terras je eigen balkon zijn en zal die lunch in een zonnig restaurant bij je thuis plaatsvinden. Maar ook dat is genieten. Met een lekkere zelfgemaakte cocktail - of mocktail natuurlijk - is het thuis goed toeven en vooral met die frisse lentelucht buiten én binnen.

Wido Blokland

2 Media items ᛫ 12 Beschikbare kunstwerken

2 shows ᛫ 5 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

De - new kid on the block - Coppejans Gallery uit Antwerpen toont momenteel werk van Wido Blokland. Deze kunstenaar en filosoof, die zijn dagen slijt in Bretagne, heeft het blootleggen van onzichtbare en ongrijpbare structuren die bepalen wat en hoe wij waarnemen tot kunst verheven. De werkelijkheid is in zijn ogen veel meer omvattend dan wij op grond van de wetenschap kunnen waarnemen en verklaren. Daarom verbindt hij wetenschap, filosofie, mythologie, spiritualiteit en verbeeldingskracht om ‘de ademloze ruimte van oneindig bewustzijn open te leggen’. Die ‘ademloze’ ruimte ervaar je in de lente, in een periode van groei en bloei die niet alleen op de uiterlijke maar ook op de innerlijke wereld van toepassing is. Op de foto ‘A Clearer Conception of Vision’ zien we een jongeman die een over sized piepschuim ei voor zijn ogen houdt. De oneindig blauwe lucht achter hem, de ruimte voor hem geblokkeerd door een ei: begin van nieuw leven, een opening, een begin. We moeten nog even geduld hebben maar weldra zal het ei openspringen en zal er een wereld voor hem opengaan. De man zal niet langer ‘verblind’ zijn maar hij zal zien en ervaren…met eigen ogen.

(COPPEJANS GALLERY)

Kanako Sasaki

0 Media items ᛫ 8 Beschikbare kunstwerken

0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

In de foto’s van Kanako Sasaki lijkt de wereld een paradijs waar plek is voor herinneringen en verlangen. De natuur is vredelievend en puur. Sasaki is beïnvloed door Japanese novels en Ukiyo-e ‘prenten van een vlietende wereld’, een vorm van houtsnede afkomstig uit Japan die sinds het midden van de 18e eeuw ook in Europa populair werd, en een grote invloed had op de Europese kunstwereld van het fin de siècle. Eigenlijk zou ik al haar foto’s hebben kunnen kiezen vanwege die ‘Wanderlust’ die eruit spreekt en die ik ook associeer met de lente. Dat sterke verlangen om te reizen, nieuwe dingen te ontdekken. Je zou het ook de lentekriebels kunnen noemen, maar dat klinkt heel wat minder poëtisch en die ‘kriebels’ breng ik bepaald niet in verband met Sasaki’s verstilde foto’s. Ik heb gekozen voor de foto ‘As a Bird’ vanwege het ‘nest’, symbool van geboorte, dat aan mens en dier bescherming en beschutting biedt en van waaruit hij/zij de wereld ontdekt.

(Contour Gallery)

Larissa Lockshin

0 Media items ᛫ 15 Beschikbare kunstwerken

1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

De schilderijen van Larissa Lockshin zijn vaak kleurrijke uitbarstingen van materialen als olieverf, acrylverf, inkt, houtskool en glazuur. Materialen waarmee ze de wereld om haar heen vorm geeft. Tijdens mijn - sinds Covid bijna dagelijkse - wandelingen aan het einde van de middag word ik sinds een paar dagen vergezeld door de zon. Het valt mij op hoe kort dat duurt; hoe snel de zon achter de bomen verdwijnt of liever gezegd in de grond lijkt weg te zakken. Wil je er echt van genieten dan kun je maar beter op een bankje plaats nemen en haar aandachtig met je ogen volgen. Dan word je je pas gewaar hoe snel de temperatuur zakt en hoe donker en fris het wordt als die koperen ploert eenmaal van de horizon is verdwenen. In dit schilderij legt Lockshin dat typische licht van die - inmiddels verdwenen - avondzon prachtig vast in een schilderij dat bijna abstract is. Wat je ervaart is het donkergroen van het water en het roodgekleurde zand. Het strand is leeg. De mensen zijn al naar huis. En jij zit daar nog, alleen, te genieten van die eerste zonsondergangen van de lente.

(Baronian Xippas)

Dan McCarthy

0 Media items ᛫ 6 Beschikbare kunstwerken

1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Wie wordt er nu niet blij van de lente? Een verdwaalde misantroop misschien of een hooikoortspatiënt die die bloempollen wel kan schieten. Maar door de bank genomen wordt niet alleen de mens in het algemeen maar ook de kunstenaar in het bijzonder ont-zet-tend blij van de lente. De geglazuurde, keramische vaas ‘Solar Joyeux’ van Dan McCarthy is daar een mooi voorbeeld van. Geboren in Honolulu en opgegroeid in Zuid Californië woont deze, tot schilder opgeleide, kunstenaar alweer meer dan dertig jaar in New York. Zijn, low-tech keramische werken zien er op het eerste gezicht nogal verfomfaaid en clumsy uit. Dit gewenste resultaat komt voort uit de werkwijze van McCarthy, gebaseerd op een intuïtieve manier van ploeteren in hompen klei met de onbevangenheid van een kind. Zo creëert hij smiley-faced karakters en regenbogen die het midden houden tussen realiteit en fictie: ze bestaan niet maar toch herken je ze als oude bekenden. Zijn ‘facepots’ zijn even blij als leeg, even volmaakt als onvolmaakt: niet de perfectie of de volmaaktheid van het eindproduct maar het proces van groei zelf en de daarmee gepaard gaande status van ongedefinieerdheid boeit deze kunstenaar. En dat is te vergelijken met een nestje dat nog in ‘aanbouw’ is, een embryonaal vogeltje dat uit de boom valt, een frisse regenboog, een ongelukkig lachje, of een verbaasde uitdrukking. Precies als in de lente is het er allemaal maar je weet nog niet precies welke kant het uitgaat. De belofte van wat nog kan komen, van het tussenstadium, lijkt belangrijker dan het celebreren van het eindresultaat.
Daarom zijn de schilderijen en keramieken van McCarthy ‘donkerder’ dan op het eerste gezicht lijkt. De regenboog kan immers een donderwolk worden en één traan kunnen er twee worden. Maar toch, de aantrekkingskracht zit ‘m in de verwachting van wat misschien nog aan moois gaat komen…

(rodolphe janssen)

Les Monseigneurs

0 Media items ᛫ 9 Beschikbare kunstwerken

0 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

De Gentse kunstenaar Thomas Renwart (1995) studeerde textielontwerp aan het LUCA in Gent waar hij in juli 2019 afstudeerde. Aanvankelijk als helft van het duo ‘Les Monseigneurs’ - samen met grafisch ontwerper Victor Verhelst - maar inmiddels alleen, laat hij in Belgische en Nederlandse traditionele weverijen - compleet met lokale jacquardweefgetouwen - tapijten weven die hij zelf ontwerpt en die een emotie oproepen die het midden houdt tussen melancholie en romantiek: botanische tuinen, psychedelische fantasiewezens, poëtische en/of humoristische uitspraken, bloemen en bloembollen, granen en zonnen hangen als schilderijen aan de muur en ademen de sfeer van vervlogen tijden. Vaak laat Les Monseigneurs zich inspireren door schilderwerken van Oude Meesters zoals Van Eyck maar altijd weer zijn deze ‘verticale tuinen’ op de eerste plaats een ode aan de Vlaamse tapijt- en gobelin-weefkunst uit de late middeleeuwen: ze zijn intiem, magisch en persoonlijk, en doordrenkt met humor, subtiliteit en een stevige scheut psychedelica.
In de tapijten worden restgaren, gemaakt van verschillende typen vezels - zoals katoen, vlas, wol of viscose - verwerkt. Zo krijgen deze ongebruikte materialen een zinvolle bestemming ofwel, om met Les Monseigneurs te spreken: ‘Op een speelse manier proberen we een stukje van de schoonheid van de natuur naar binnen te brengen.’ En dat is precies wat de lente ook doet: het toont ons de schoonheid van de natuur.

(BruthausGallery)