Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Wouter van den Eijkel , Wouter van den Eijkel
5 populaire en bekroonde fotoboeken
Het paradijs voor uitgevers stel ik me voor als een land waar ontlezing niet bestaat en dichtbundels in mum van tijd uitverkopen. Goed nieuws: dat land bestaat. Welkom in Photoland.
Het fotoboek is een wereld op zich. Het medium is geliefd onder fotografen en onder verzamelaars. Fotografen kunnen er een compleet (beeld)verhaal in kwijt, iets wat met een enkel beeld lastiger is. Voor verzamelaars is het de manier om dichtbij de maker te komen. Om die reden zijn er dan ook verzamelaars die alleen gesigneerde eerste drukken verzamelen en postume uitgaven mijden.
Het verzamelen van fotoboeken nam de afgelopen 20 jaar een grote vlucht. De Britse fotograaf Martin Parr stelde samen met curator Gerry Badger tussen 2004 en 2014 een driedelig standaardwerk samen met de geschiedenis van het genre. Daarna volgden nationale bloemlezingen en een florerende antiquarische markt, want heruitgaven zijn zeldzaam.
In deze collectie 5 makers van bekende en prijswinnende fotoboeken:
Het fotoboek is een wereld op zich. Het medium is geliefd onder fotografen en onder verzamelaars. Fotografen kunnen er een compleet (beeld)verhaal in kwijt, iets wat met een enkel beeld lastiger is. Voor verzamelaars is het de manier om dichtbij de maker te komen. Om die reden zijn er dan ook verzamelaars die alleen gesigneerde eerste drukken verzamelen en postume uitgaven mijden.
Het verzamelen van fotoboeken nam de afgelopen 20 jaar een grote vlucht. De Britse fotograaf Martin Parr stelde samen met curator Gerry Badger tussen 2004 en 2014 een driedelig standaardwerk samen met de geschiedenis van het genre. Daarna volgden nationale bloemlezingen en een florerende antiquarische markt, want heruitgaven zijn zeldzaam.
In deze collectie 5 makers van bekende en prijswinnende fotoboeken:
2 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
8 shows ᛫ 8 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Terugkomend op de bloemlezingen, Paul Kooiker stelde met Erik Kessels de leukste samen, het drieluik Terribly Awesome Photobooks, een alternatieve geschiedschrijving met buitenissige en vergeten parels als De Nederlandse Huisvrouw (een studie van Philips uit 1954 naar de bezigheden van Nederlandse huisvrouwen) en Mariane Wex’ feministische meesterwerk Let’s take back our space. Zelf kreeg Kooiker de afgelopen jaren veel aandacht met de boeken Nude Animal Cigar (2015) en Eggs and Rarities (2020). Een boek met alleen naakten, dieren, sigaren, is dat niet saai vroeg criticus Jorg Colberg zich af: How can you make a book that has a grand total of 189 photographs covering exactly three subjects and get away with it? Well, you can if you’re Paul Kooiker.
(Galerie: tegenboschvanvreden)
(Galerie: tegenboschvanvreden)
2 Media items ᛫ 33 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 3 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
In 2016 gaf Henk Wildschut Ville de Calais in eigen beheer uit. Op zich geen gek idee voor een boek dat het midden houdt tussen een kunstenaarsboek, slow journalism en een pamflet. Een jaar later ontving hij de prestigieuze Prix du Livre d'Auteur op het fotofestival van Arles. Dat heeft er deels mee te maken dat zijn onderwerp, de Jungle van Calais, tijdens de vluchtelingencrisis van 2015 kranten en nieuwsrubrieken had gedomineerd.
Wildschut was er echter al lang voordat de nieuwscamera’s er waren. Hij was er vanaf het begin bij. Deze foto is bijvoorbeeld gemaakt in februari 2006, toen slechts paar man een veilig heenkomen zocht in de bossen rond Calais. In de daaropvolgende jaren ontstond er een gemeenschap van mensen die het Verenigd Koninkrijk wilden bereiken in hoop op een beter bestaan. Een gemeenschap die vlak voor de hardhandige sluiting in 2016 maar liefst 40 restaurants, 43 winkels, 6 badhuizen, 8 bakkers, 4 kappers en 7 bars telde. Het is die levendigheid die zorgt dat Ville de Calais niet alleen een loodzwaar boek is. De Volkskrant vatte Ville de Calais perfect samen als: “een elegant pamflet, en een episch verhaal over een plek in de marge, waar geschiedenis werd geschreven en uitgewist.”
(Galerie: Galerie Bart)
Wildschut was er echter al lang voordat de nieuwscamera’s er waren. Hij was er vanaf het begin bij. Deze foto is bijvoorbeeld gemaakt in februari 2006, toen slechts paar man een veilig heenkomen zocht in de bossen rond Calais. In de daaropvolgende jaren ontstond er een gemeenschap van mensen die het Verenigd Koninkrijk wilden bereiken in hoop op een beter bestaan. Een gemeenschap die vlak voor de hardhandige sluiting in 2016 maar liefst 40 restaurants, 43 winkels, 6 badhuizen, 8 bakkers, 4 kappers en 7 bars telde. Het is die levendigheid die zorgt dat Ville de Calais niet alleen een loodzwaar boek is. De Volkskrant vatte Ville de Calais perfect samen als: “een elegant pamflet, en een episch verhaal over een plek in de marge, waar geschiedenis werd geschreven en uitgewist.”
(Galerie: Galerie Bart)
1 Media items ᛫ 10 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De Amerikaanse fotograaf Gregory Halpern won in 2016 op Paris Photo met het boek Zzyzx schijnbaar uit het niets de Aperture Photobook of the Year Award. Net als de eerste kolonisatoren trekt Halpern van oost naar west, dwars door Californië. Zijn verslag begint in Zzyzx, een ‘unincorporated community’ in de Mojave woestijn, om via LA te eindigen bij de Stille Oceaan.
Het is knap lastig om een plek die al zo vaak is gefotografeerd, te tonen zonder clichématig te worden, maar Halpern slaagt daar wonderwel in. Hij heeft oog voor de complexiteit van mensen en plekken en is vooral geïnteresseerd in de tegenstellingen die Californië herbergt, van de natuurlijke schoonheid tot de urban sprawl. Halpern zegt daarover: “It’s easy to separate them in our minds, but when it’s all seen together – the sublime, the psychedelic and the self-destructive – there’s a strange kind of harmony”.
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
Het is knap lastig om een plek die al zo vaak is gefotografeerd, te tonen zonder clichématig te worden, maar Halpern slaagt daar wonderwel in. Hij heeft oog voor de complexiteit van mensen en plekken en is vooral geïnteresseerd in de tegenstellingen die Californië herbergt, van de natuurlijke schoonheid tot de urban sprawl. Halpern zegt daarover: “It’s easy to separate them in our minds, but when it’s all seen together – the sublime, the psychedelic and the self-destructive – there’s a strange kind of harmony”.
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
3 Media items ᛫ 14 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
In de nasleep van de aanslagen van 11 september 2001 begon de Canadese Magnum-fotograaf agenten in New York te fotograferen. De stad veranderde door de aanslagen en dat geldt ook voor de agenten. Er waren meer agenten zichtbaar op straat en ze droegen grotere wapens. Hoewel hun aanwezigheid zou moeten bijdragen aan een gevoel van veiligheid, gingen bij Anderson juist alle alarmbellen af. Er was iets goed mis.
Na Occupy Wall Street en de verkiezing van Trump fotografeerde Anderson agenten als een soort onbewust protest tegen de autoriteiten. Toen Anderson door zijn foto’s ging voor de edit van wat de bestseller Cop zou worden, besefte hij dat iets compleet anders in handen had: “I saw a portrait of a working class, immigrant America. The uniform only served as a thread on which to hang a cross section sample. The photographs felt more like a love letter to New York”
(Galerie: The Ravestijn Gallery)
Na Occupy Wall Street en de verkiezing van Trump fotografeerde Anderson agenten als een soort onbewust protest tegen de autoriteiten. Toen Anderson door zijn foto’s ging voor de edit van wat de bestseller Cop zou worden, besefte hij dat iets compleet anders in handen had: “I saw a portrait of a working class, immigrant America. The uniform only served as a thread on which to hang a cross section sample. The photographs felt more like a love letter to New York”
(Galerie: The Ravestijn Gallery)