Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Manuela Klerkx
3 Haagse & 3 Amsterdamse galeries in 6 kunstwerken
Tijdens de kerstvakantie bracht ik een bezoek aan een aantal galeries in Amsterdam en Den Haag en in deze Collectie licht ik per galerie één kunstenaar toe wiens of wier werk mij om het verhalende element (Anna Bittersohl), de techniek en esthetiek (Zhuang Hong Yi ), de innerlijke zoektocht (Zaida Oenema), de keuze van het materiaal (Marian Bijlenga), de wabi sabi benadering (Nare Eloyan) of de esthetiek (Pius Fox) aansprak.
0 Media items ᛫ 10 Beschikbare kunstwerken
11 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Pius Fox (1983, Berlijn) schildert op papier of aluminium, met olieverf of ei tempera (een emulsie van water, eigeel en kleur pigment met een zeer duurzaam karakter) en vertaalt architectonische patronen en geometrische elementen naar klein formaat. Fox’ schilderijen bestaan voornamelijk uit gedekte kleuren, subtiele lijnen en vrije of strakke vormen, opgebouwd uit verschillende lagen verf die naast of op elkaar bestaan. Soms is er sprake van een duidelijk contrast tussen voor- en achtergrond, soms juist helemaal niet. Maar nooit is er sprake van perspectief of diepte. Er wordt niets gesuggereerd en alles speelt zich af op een klein vlak dat een enorme intensiteit uitstraalt. Want de spanning tussen het monumentale en intieme, beweging en stilstand, ruimte en begrenzing is niet alleen zichtbaar maar ook voelbaar. Het oppervlak lijkt vaak een beetje smoezelig en zacht waardoor het schilderij een ‘doorleefd’ gevoel oproept en uitnodigt om aangeraakt te worden. Fox’ schilderijen zijn hedendaagse, ritmische ‘vertellingen’ voor zover ze ons meenemen naar de geschiedenis van de abstracte schilderkunst en ons confronteren met de hedendaagse synthese ervan door de ogen van Pius Fox. Knap werk.
(Livingstone Gallery)
(Livingstone Gallery)
2 Media items ᛫ 12 Beschikbare kunstwerken
14 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Marian Bijlenga studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en haalt inspiratie uit haar directe omgeving. Zo maakt ze onder andere collages van gebruikte stukken schuurpapier die ze vindt in ateliers van bevriende kunstenaars: ‘Elk stukje schuurpapier draagt de sporen van het werk van een andere kunstenaar’, aldus Bijlenga. Aan de hand van gebruikt en weggegooid materiaal creëert ze nieuw werk: ritmische composities die me doen denken aan de abstracte schilderkunst uit de vijftiger jaren, qua kleur (nooit fel) en feel. Haar grote affiniteit voor textiele materialen als stof, draad en paardenhaar springt meteen in het oog evenals haar gevoel voor lijnen en vlakken die het veld verdelen in fragmenten die als lappen net wel of net niet op of bij elkaar passen. Hoe klein ook, het resultaat is altijd weer een spannende combinatie van kleur en vorm, vlak en lijn met een vintage look. Bijlenga: “Sporen fascineren mij. Aangevreten blad, gescheurd wegdek, spijkergaten in een wand, plekken van slijtage, kauwgom op de muur, het patroon van stoelpoten in een zachte vloer…” Mooi.
(Galerie Franzis Engels)
(Galerie Franzis Engels)
6 Media items ᛫ 41 Beschikbare kunstwerken
1 shows ᛫ 5 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De schilderkunst van Anna Bittersohl, geboren in 1982 in Dachau, ervaar ik als een gedroomde werkelijkheid of een werkelijkheid uit het verleden waarvan we ons flarden herinneren, en waar een plot ontbreekt. Er is van alles gaande maar je kunt er niet de vinger op leggen. Bittersohl’s werk is gebaseerd op persoonlijke ervaringen en indrukken en de wijze waarop deze door de omgeving en in de loop der tijd van betekenis kunnen veranderen. In haar gelaagde, expressieve doeken overlappen voorgrond- en achtergrond, belangrijke en onbelangrijke details elkaar alsof ze daarmee wil laten zien hoe waarden en betekenissen kunnen verschuiven: een bepaalde techniek of kleur kan een emotionele ervaring of sfeer oproepen die de globale indruk van het schilderij kan doen veranderen net zoals een detail de betekenis van een droom of herinnering kan bepalen. En wellicht niet meteen, maar pas veel later, gebaseerd op nieuwe inzichten en kennis, interpreteren we diezelfde herinnering, of diezelfde droom anders. Overigens precies zoals dat bij een kunstwerk kan kan gebeuren. Bittersohl speelt met begrippen als verwachting, onzekerheid en mysterie die ook een grote rol spelen bij onze pogingen om dromen te interpreteren of te verklaren. En waarom herinneren we ons bepaalde zaken, personen en gebeurtenissen wel en andere niet? Raadsels waarmee wij ons onthullen en die Bittersohl toevertrouwt aan het doek.
(Rutger Brandt Gallery)
(Rutger Brandt Gallery)
2 Media items ᛫ 8 Beschikbare kunstwerken
1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Toen de Chinese kunstenaar Zhuang Hong Yi (1962) in het voorjaar van 1990 voor het eerst naar Nederland vloog was hij meteen onder de indruk van de Hollandse bollenvelden die hij vanuit het kleine vliegtuigraam kon bewonderen. Meteen wist hij dat hij de techniek en kennis die hij in China had opgedaan ooit zou combineren met de sterke emoties die deze kleurenpracht bij hem teweeg bracht. Na zijn opleiding aan het prestigieuze Sichuan Fine Arts Institute in China studeerde Zhuang aan het Minerva College in Groningen en na jaren van studie, onderzoek en tentoonstellingen brak hij internationaal door met zijn ‘Flowerbeds’, gekleurde - bijna 3d schilderijen - bestaande uit delicate stukjes geverfd rijstpapier, gevouwen en geknipt tot honderden bloemknoppen. Het resultaat is een combinatie van kleur en vorm die verwijzen naar de streng gestructureerde bollenvelden en een eeuwenoude, vooral in het Oosten bekende, techniek bestaande uit het vouwen van bloemmotieven. ‘Laat honderd bloemen bloeien’, was de slogan van een kortstondige liberalisatiecampagne in de Volksrepubliek China die duurde van 1956 tot juni 1957. Deze zogenaamde ‘Honderd Bloemencampagne’ van Mao Zedong was bedoeld om de politieke leiders aan te moedigen kritiek te leveren op het regime om eventuele bestuurlijke misstanden op te sporen en aan te pakken. Al gauw bleek dat de kritiek dermate heftig was en vanuit alle lagen van de maatschappij kwam dat Mao er snel een eind aan maakte door hard op te treden tegen met name de intellectuelen. Zhuang lijkt aan deze slogan en de gevolgen ervan zijn eigen interpretatie te hebben gegeven: een van een weergaloze en tijdloze schoonheid. Een eerbetoon aan de bloemen die in China, tot op de dag van vandaag, een grote symbolische betekenis hebben: denk aan de Magnolia, de Lelie en de Lotus.
(SmithDavidson Gallery)
(SmithDavidson Gallery)
Nare Eloyan
0 Media items ᛫ 5 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Evenals Zhuang Hong Yi houdt Nare Eloyan (1988, Armenië) ervan om zich te verhouden tot de wereld om haar heen via de kunst. Haar belangstelling gaat daarbij vooral uit naar het tot leven brengen van keramische vazen die ze op markten en in kringloopwinkels vindt. Afgedankte of vergeten objecten die ze weer tot leven brengt door ze te ‘bezielen’ met haar schilderkunst. Terwijl ik naar haar werk kijk komt de Japanse term wabi sabi in me op. De betekenis van wabi sabi is gebaseerd op de gedachte dat niets perfect is en alles mooi of goed zoals het is: in al zijn onvolmaaktheid en vergankelijkheid. Het lijkt alsof Nare Eloyan zich dit begrip heeft eigen gemaakt door een alledaags object als een vaas bijzonder en uniek te maken en daarmee nieuw leven te geven. Niet door het te willen perfectioneren, of de geschiedenis ervan letterlijk weg te poetsen maar door het te verrijken met een handgeschilderd portret, een persoon of een ander motief. Zo geeft ze dezelfde vaas terug aan de samenleving maar als een uniek exemplaar en daarmee als een object van grotere waarde dan in de oorspronkelijke staat.
(Galerie Maurits van de Laar)
(Galerie Maurits van de Laar)