Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Manuela Klerkx
Eindelijk tijd voor videokunst: 6 tips
Hoewel videokunst inmiddels een wijd verbreid fenomeen is loopt het nog niet storm met galeries die deze kunstvorm aanbieden. Onder videokunst worden inmiddels zowel traditionele - analoge - film en digitale video als video games, phone apps, virtual reality, etc begrepen. Wat opvalt is dat op toonaangevende culturele evenementen als de Biënnale van Venetië of de Documenta in Kassel vaak juist veel videokunst te zien is. Ook onder kunstenaars die worden genomineerd voor belangrijke kunstprijzen als de Turner Prize bevinden zich vaak videokunstenaars. Zo werken alle acht kunstenaars die op de shortlist van de Turner Prize 2018 en 2019 stonden met video. Door verbeteringen in de technologie en een groeiende interesse van de kant van curatoren en musea voor het medium, is het verzamelen van time based media - waartoe ook geluids- en performancekunst behoren - zowel institutioneel als privé de laatste jaren fors toegenomen. Toch blijft de markt voor video en virtual reality media achter vergeleken bij die van meer traditionele media - die gemakkelijker zijn te installeren en minder tijd vergen, maar er zit verbetering in. Want wie van met name geëngageerde kunst houdt begeeft zich al snel op het terrein van video en film.
Voor het werk van beroemde videokunstenaars als Nam June Paik, Stan Douglas, Bill Viola, Gary Hill, Tony Oursler, Cyprien Gaillard, Shirin Neshat, Korakrit Arunanondchai, Sharon Lockhart, Jesper Just, Cao Fei en Xu Zhen worden inmiddels hoge bedragen neergelegd. Geavanceerde digitale technologieën die het mogelijk maken om virtuele 3D ruimtes te creëren, videoschermen die over en langs elkaar heen lopen en projecties op binnen- en buitenmuren van grote gebouwen dagen met name de jongste generatie kunstenaars uit te experimenteren- en hun beeldtaal uit te breiden met virtuele interventies en projecties. En daarbij zal de kunstliefhebber niet lang achterblijven. Met name de relatief jonge, Aziatische kunstmarkt bestaat grotendeels uit jonge verzamelaars met een groeiende belangstelling voor videokunst in de breedste zin van het woord.
Voor deze Collectie duik ik in de - voor mijzelf relatief onbekende - wereld van de video. En voor 2021 neem ik mezelf nu al voor meer tijd te nemen voor time based media: lekker beamen of gewoon kijken op mijn laptop en mezelf de tijd gunnen om weg te duiken in de virtuele wereld van de videokunst. En daarmee begin ik al deze kerst.
Voor het werk van beroemde videokunstenaars als Nam June Paik, Stan Douglas, Bill Viola, Gary Hill, Tony Oursler, Cyprien Gaillard, Shirin Neshat, Korakrit Arunanondchai, Sharon Lockhart, Jesper Just, Cao Fei en Xu Zhen worden inmiddels hoge bedragen neergelegd. Geavanceerde digitale technologieën die het mogelijk maken om virtuele 3D ruimtes te creëren, videoschermen die over en langs elkaar heen lopen en projecties op binnen- en buitenmuren van grote gebouwen dagen met name de jongste generatie kunstenaars uit te experimenteren- en hun beeldtaal uit te breiden met virtuele interventies en projecties. En daarbij zal de kunstliefhebber niet lang achterblijven. Met name de relatief jonge, Aziatische kunstmarkt bestaat grotendeels uit jonge verzamelaars met een groeiende belangstelling voor videokunst in de breedste zin van het woord.
Voor deze Collectie duik ik in de - voor mijzelf relatief onbekende - wereld van de video. En voor 2021 neem ik mezelf nu al voor meer tijd te nemen voor time based media: lekker beamen of gewoon kijken op mijn laptop en mezelf de tijd gunnen om weg te duiken in de virtuele wereld van de videokunst. En daarmee begin ik al deze kerst.
2 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Sarah & Charles (1981, 1979, Brussel) is een kunstenaarsduo dat al meer dan tien jaar werk maakt over thema’s als realiteit en fictie in relatie tot het publieke domein. Daarbij zoomen ze in op de rol van virtual reality en AI met betrekking tot onze persoonlijke emoties en verhouding tot andere individuen en de maatschappij in zijn geheel.
In de digitale animatie video ‘In the Hands of Puppets’ zien we een bijzonder levendige, virtuele handpop in dialoog met kunstenaars en mensen met psychoses over hun gevoelens en sociale relaties. De video was geselecteerd voor het Internationaal Film Festival 2020 in Rotterdam en gaat over de vraag hoe wij onze intieme gevoelens kunnen delen in een virtuele wereld. Maar het werpt ook een licht op een mogelijke toekomst waarin AI een ‘menselijk’ gezicht krijgt. Ook hier is het centrale thema de grens tussen fictie en werkelijkheid: de handpop luistert naar de verhalen van de geïnterviewden terwijl hij zelf ten onder lijkt te gaan aan zijn eigen emoties. De verticale shoot is gebaseerd op het scherm van een smartphone, de plek bij uitstek waar onze communicatie grotendeels plaatsvindt.
(Galerie: CINNNAMON)
In de digitale animatie video ‘In the Hands of Puppets’ zien we een bijzonder levendige, virtuele handpop in dialoog met kunstenaars en mensen met psychoses over hun gevoelens en sociale relaties. De video was geselecteerd voor het Internationaal Film Festival 2020 in Rotterdam en gaat over de vraag hoe wij onze intieme gevoelens kunnen delen in een virtuele wereld. Maar het werpt ook een licht op een mogelijke toekomst waarin AI een ‘menselijk’ gezicht krijgt. Ook hier is het centrale thema de grens tussen fictie en werkelijkheid: de handpop luistert naar de verhalen van de geïnterviewden terwijl hij zelf ten onder lijkt te gaan aan zijn eigen emoties. De verticale shoot is gebaseerd op het scherm van een smartphone, de plek bij uitstek waar onze communicatie grotendeels plaatsvindt.
(Galerie: CINNNAMON)
0 Media items ᛫ 7 Beschikbare kunstwerken
5 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Wij zien de mond van een verteller en horen de stem van een Franstalige vrouw, van Afrikaanse afkomst, die ons meeneemt op haar wandeling door een Engels museum terwijl ze zich allerlei vragen stelt: “I am in the museum and I wonder what it means to be here. I never asked myself this important question before. What does it mean to find oneself in a museum with a heritage that doesn’t belong to you?”. Even later vraagt ze zich af of ze wel in het museum mág zijn en of ze het feit geen deel uit te maken van het narratief waar ze midden in staat - namelijk de westerse kunst - kan negeren. In een gesproken bericht aan een vriend horen wij haar praten over haar achtergrond doet, en welke betekenis het heeft: ‘Ze spreekt over onderwerpen als identiteit, klasse en artistiek erfgoed en ze bevraagt de plaats van een niet-westerse beschouwer tegenover de moderne westerse kunst: die westerse kunst, die aanspraak doet op universaliteit, maar die andere verhalen tegelijkertijd uitsluit.’ Interessant hoe we met de vrouw door het museum ‘lopen’ zonder, of vrijwel zonder, kunst te zien. In plaats van kijken naar de kunst luisteren we naar de stem en ervaren we de kunst en het museum zelf met haar ogen en via haar persoonlijke reflecties.
(Galerie: tegenboschvanvreden)
(Galerie: tegenboschvanvreden)
0 Media items ᛫ 5 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De Nederlands/Amerikaanse kunstenaar en filmmaker Miriam Kruishoop richt zich in haar werk op verhalen van ‘onzichtbare’ mensen uit de Amerikaanse maatschappij die het meest te lijden hebben onder oppressie en discriminatie. Door haar 10-jarig verblijf in de VS heeft ze van dichtbij kunnen zien wat discriminatie en rassenhaat, onderdrukking van minderheden en politiegeweld betekenen. ‘Living in America’ gaat over de betekenis van ‘being black’ in de VS aan d hand van het verhaal van Niaya Jones, een 18 jarig Afrikaans/Amerikaans meisje uit Nickerson Gardens in Watts, het meest arme en problematische gebied van Los Angeles. Niaya Jones (aka BOSSLADY) is een bekende 'krumping' danser uit die wijk (Krumping is een acrobatisch hiphop dans met veel Afrikaanse, tribale dansinvloeden). Miriam en Niaya ontwikkelden een choreografie waarin Niaya vertelt wat het betekent op te groeien als een ‘Gen Z’ teen in de hood. Door middel van dans drukt Niaya de pijn uit die ze voelde toen haar beste vriendin door de politie werd neergeschoten, net achter haar huis: ‘Each movement captures the sadness that she has felt through many hardships, including not being able to meet her father who has been incarcerated most of her life (his first trial hearing is in 2032).’
(bron: www.theaterrotterdam.nl/agenda/8455/Miriam_Kruishoop/LIVING_IN_AMERICA_/)
(Galerie: NL = US Art)
(bron: www.theaterrotterdam.nl/agenda/8455/Miriam_Kruishoop/LIVING_IN_AMERICA_/)
(Galerie: NL = US Art)
Ruben Bellinkx
1 Media items ᛫ 5 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 2 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
‘Statis’ betekent stilstand, evenwicht maar ook een staat van stabiliteit door krachten of chemische processen (bv stofwisseling) die elkaar opheffen. In de film ‘Stasis’ (2013) van Ruben Bellinkx (1975) zien we een aantal mannen in interactie met een tafel. Het resultaat is een toren van 34 mannen, die in vier groepen en op vier verschillende niveaus een tafel in hun monden dragen. Hoewel het duidelijk is dat de heren niet kunnen praten of eten samen, is er toch sprake van een dialoog: de aanwezigheid en deelname van ieder individu is wezenlijk om het evenwicht/de constructie te bewaren. Waar houdt het object op en beginnen de fysieke omstandigheden van het subject?
(Galerie: Geukens & De Vil)
(Galerie: Geukens & De Vil)