Collecties

Manuela Klerkx , Kunstagent, auteur & redacteur Gallery Viewer

Zeven kunstwerken ‘met een randje’

In de Trouw van 8 mei 2013, die ik toevallig op het internet tegenkwam, las ik een artikel met de titel ‘Dingen (en mensen) met een randje’. Geïntrigeerd door het onderwerp las ik verder: “'Met een randje' is de afgelopen vijftien à twintig jaar steeds gewoner geworden. Kenden we vroeger alleen entrecôtes 'met een randje vet', tegenwoordig is er van alles en nog wat 'met een randje' van het een of ander: 'romantiek met een randje pathos', 'fastfood met een randje gezondheid'.” Verder stond er dat we vaak zeggen dat iets wat bijzonder mooi of geslaagd is ‘een gouden randje’ heeft en dat iets wat verpest wordt of iemand die iets op zijn of haar kerfstok heeft, een ‘zwart randje’ heeft. En dat, als we alleen ‘met een randje’ zeggen, er meestal iets negatiefs wordt bedoeld behalve wanneer het wordt gebruikt in combinatie met kunst, literatuur en muziek want dan is het randje juist datgene schuurt en ons aan het denken zet.

Daarom ga ik vandaag op zoek naar zeven kunstwerken ‘met een randje’. En dat kan van alles zijn: van een detonerend element of een controversiële betekenis tot een storend geluid of een woord of beeld dat je op het verkeerde been zet.

Dat randje, hoe irritant of curieus ook, bepaalt waarom een kunstwerk beklijft, en markeert precies het verschil tussen iets wat je ziet en iets wat je, op een dieper niveau, ervaart. Daarom zijn eigenlijk alle randjes gouden randjes.

Zoro Feigl

2 Media items ᛫ 10 Beschikbare kunstwerken

3 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Zoro Feigl lijkt zich voortdurend te verwonderen over waarom de dingen gaan zoals ze gaan. En om dat te begrijpen bootst hij natuur, machines en effecten van materiaalgebruik en technieken na. De meeste van zijn kunstwerken bestaan uit industriële materialen, zoals kabels, tl-buizen, touwen en kettingen die hem uitdagen nieuwe patronen en bewegingen te ontdekken. Zo maakt hij je deelgenoot van zijn verwondering en toont hij een parallelle wereld die constant in beweging is.

Over het werk ‘Twisted Nematics’ dat momenteel te zien in de tentoonstelling ‘Sea-change’ bij Fred&Ferry schrijft Indra Devriendt (voor Art Listing): “In de galerie hangt een roterende schijf bedekt met een laag temperatuur gevoelige lak. Door het hete water dat eroverheen stroomt, ontstaan kleurschakeringen en steeds veranderende patronen. Een soortgelijk effect wordt verkregen door een roterend vat met olie en kleurstof. We zien een geleidelijke overlapping van de ene vorm in de andere. Uit de continue beweging worden steeds wisselende motieven gevormd. De unieke verschijningsvorm, tijdelijkheid en onvoorspelbaarheid, maakt ons nieuwsgierig naar wat komen gaat en houdt het werk boeiend.” Feigl kan een stuk zeil laten dansen als een ballerina en daarmee krijgt iets gewoons een magisch randje.

(Galerie: FRED&FERRY)

Wesley Meuris

0 Media items ᛫ 36 Beschikbare kunstwerken

4 shows ᛫ 2 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

In het geval van het werk ‘Probe’ van Wesley Meuris lijkt het randje te bestaan uit een confrontatie. Bijvoorbeeld tussen een schelp en een, door hem zelf gebouwd, element van een satelliet. Een schelp - volgens Meuris’ galeriehouder Annie Gentils een verwijzing naar de Venus van Botticelli - ligt op het element. Geen logische plek voor zo’n object, zou je zeggen. ‘Probe’ bestaat uit een minimalistisch, glanzend wit, functioneel - in Meuris’ denkbeeldige wereld van orbits en satellieten - voorwerp. Je zou er ook zo een tv of een computer op kunnen zetten. Maar een schelp? Dit natuurobject staat in schril contrast met het zielloze, kille voorwerp en lijkt daar volkomen misplaatst. Een natuurobject wordt hier - terecht of onterecht - getoond als een artefact en zo zijn beide elementen op elkaar aangewezen: als je naar de een kijkt ontkom je niet aan de ander. Maar wanneer wordt een natuurobject een artefact en wordt een onderdeel van een voertuig dat door het heelal zweeft een pedestal? Aan de hand van door hemzelf ontwikkelde objecten en constructies onderzoekt Meuris heersende denkpatronen en machtsstructuren in de kunst en probeert hij betekenissen van architectonische en functionele constructies te ontrafelen. Hoe wordt ons kijken beïnvloed, is de cruciale vraag die Meuris bezighoudt. Het subversieve randje in Meuris’ werk moeten we zoeken in de confrontatie tussen bestaande en niet bestaande constructies en structuren en hun ontregelende functie.

(Galerie: Annie Gentils Gallery)

Thomas Zipp

0 Media items ᛫ 32 Beschikbare kunstwerken

0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

De Duitse kunstenaar Thomas Zepp verkent in zijn werk de duistere randjes van de menselijke geest in relatie tot zichzelf, de ander en de wereld. Zijn vaak complexe sculpturen en installaties - bestaande uit gelaagde en zeer fantasierijke tekeningen, schilderijen en objecten - belichten mogelijke relaties en connecties tussen filosofie, psychologie en neurologie, geschiedenis en politiek. Suggestieve titels als ‘ICH ist ein EGO-Maschine’, ‘Breaking Bad Habit Patterns’ of ‘Effects of Stimulus-Range and Anchor Value on Psychophysical Judgement (The Laerdal Rehearsals)’, komen nogal psychedelisch over. Wat technischer maar niet minder enigmatisch is de benaming van het werk: ‘Comparative Investigation about the Disposition of the Width of a Circle’, 2013. De meeste van Meuris’ werken schetsen een op zijn minst verontrustend toekomstbeeld van de mensheid. Niet in het minst omdat de onderwerpen vaak naar controversiële historische figuren verwijzen zoals Otto Hahn, grondlegger van de nucleaire energie, of Maarten Luther die verantwoordelijk was voor het schisma in de kerk en aan de wieg stond van het Protestantisme.

(Galerie: Baronian Xippas)

D.D. Trans

3 Media items ᛫ 14 Beschikbare kunstwerken

11 shows ᛫ 5 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Humor om te lachen, dat typeert toch wel het werk van de Belgische kunstenaar D.D. Trans. Er bestaat geen object, hoe saai, klein en onopvallend ook, dat deze kunstenaar niet tot nieuw leven kan brengen, of liever gezegd, tot kunst kan verheffen. Op een ogenschijnlijk eenvoudige manier ontdoet hij een object van zijn oorspronkelijke betekenis om er daarna een origineel kunstobject van te maken. Soms poëtisch, dan weer ontroerend maar vaak grappig en met een vleugje dadaïsme bestaat het ‘randje’ uit D.D. Trans’ werk uit een knipoog. Een knipoog naar design, naar kunst, en naar het onderscheid tussen beide; naar taal, naar reclame, naar gewoontes en clichés, eigenlijk naar alle objecten waarmee wij ons omringen. D.D.Trans zoekt grote betekenis in een klein gebaar. In een dun randje.

(Galerie: Galerie Ramakers & Geukens & De Vil)

Eva Stenram

2 Media items ᛫ 17 Beschikbare kunstwerken

6 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

In de foto ‘Drape (Colour)’ speelt de kunstenaar een spelletje met de observeerder. Al gauw betrap je je er zelf op dat je als een hoopvolle voyeur staat te gluren naar een paar benen, terwijl je in je achterhoofd weet dat het daar wel bij zal blijven. Het werk maakt deel uit van de serie ‘Drape’ waarvoor de kunstenaar pin-up foto’s uit de ‘50er en ‘60er jaren gebruikte met vrouwen in een huiselijke setting omringd door gordijnen of lakens. Stenram scande deze foto’s waarna ze de gordijnen en lakens digitaal bewerkte om de modellen gedeeltelijk te bedekken. De modellen worden zo naar de achtergrond en de gordijnen en lakens naar de voorgrond verwezen. En hoe meer er verhuld wordt hoe meer er door de toeschouwer gefantaseerd wordt. Dit erotische randje in combinatie met een lichte surrealistische inslag maakt deze serie bijzonder aantrekkelijk. Stemran over deze serie: “Meestal zijn erotische of pornografische afbeeldingen nogal opzichtig, ze trekken gemakkelijk de aandacht en vragen om een reactie. Ik was er juist op uit ze tot rust te brengen, ze dusdanig te concentreren dat de kijker aandacht schenkt aan het hele beeld. Het model verdwijnt grotendeels, maar wat in de afbeelding overblijft, wordt daardoor boeiender. De blik van de kijker wordt afgeleid en omgeleid. Ik wilde een laken of gordijn gebruiken als een barrière tussen publiek en privé. Meestal zijn pin-up afbeeldingen intieme afbeeldingen die bedoeld zijn voor massaconsumptie. Door het gordijn digitaal voor het model te plaatsen, wordt de privacy van het model enerzijds hersteld, maar anderzijds natuurlijk wordt alsnog (een deel van haar) lichaam opnieuw blootgesteld aan het publiek.’ (Uit: In The In-Between: Journal of New and New Media Photography, ‘Eva Stenram and Surveilling the Veil’, aug. 2013)

(Galerie: The Ravestijn Gallery)