Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Wouter van den Eijkel
Get Your Motor Running: De VS in 7 kunstwerken
Als de kantoren open zouden zijn, waren de Amerikaanse presidentsverkiezingen zonder twijfel het gesprek bij de koffieautomaat geweest. Je kan er ook niet omheen. Op nieuwsapps, online, op tv, de radio en in de krant gaat het naast Corona maar over een ding: wie wordt de volgende bewoner van het Witte Huis? Worden het four more years voor Trump of krijgen de VS na een peaceful transition toch Biden?
De race begint vroeg in het jaar met de Iowa caucus en wint na Super Tuesday gestaag aan momentum en media-aandacht. Na de partijcongressen draaien de campagnes op volle toeren en wordt ieder voorval, iedere zet en iedere kiezersgroep geanalyseerd door een leger van journalisten, experts en ervaringsdeskundigen met een geheel eigen jargon met termen als superpacs, swing states, grassroots, voter suppression en het vriendelijk klinkende October Surprise. Kortom: je kan dagen vullen met het lezen van berichtgeving, voorspellingen en analyses.
Wie het allemaal te veel wordt, kan zijn toevlucht nemen tot de kunst. Kunst staat altijd net iets verder af van de waan van de dag, maar geeft toch een goed beeld van een samenleving. Het leek mij daarom een goed idee om bij het thema te blijven en Amerika te tonen aan de hand van 7 kunstenaars die werk maken over de VS. Sommigen zijn Amerikaan, anderen zijn Europese kunstenaars die in de VS werken. Ik zou zeggen: get your motor running…
De race begint vroeg in het jaar met de Iowa caucus en wint na Super Tuesday gestaag aan momentum en media-aandacht. Na de partijcongressen draaien de campagnes op volle toeren en wordt ieder voorval, iedere zet en iedere kiezersgroep geanalyseerd door een leger van journalisten, experts en ervaringsdeskundigen met een geheel eigen jargon met termen als superpacs, swing states, grassroots, voter suppression en het vriendelijk klinkende October Surprise. Kortom: je kan dagen vullen met het lezen van berichtgeving, voorspellingen en analyses.
Wie het allemaal te veel wordt, kan zijn toevlucht nemen tot de kunst. Kunst staat altijd net iets verder af van de waan van de dag, maar geeft toch een goed beeld van een samenleving. Het leek mij daarom een goed idee om bij het thema te blijven en Amerika te tonen aan de hand van 7 kunstenaars die werk maken over de VS. Sommigen zijn Amerikaan, anderen zijn Europese kunstenaars die in de VS werken. Ik zou zeggen: get your motor running…
1 Media items ᛫ 6 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
We beginnen in New York. Schilder Duncan Hannah is een oudgediende in de New Yorkse kunstscene maar vanwege zijn stijl en thematiek altijd een outsider gebleven. Begin jaren ’80 vroeg Andy Warhol hem waar hij nu precies mee bezig was. Hannah gaf aan te werken in de stijl van de Franse schilder Balthus, waarop Warhol zijn assistent bij zich riep en zei: “We moeten werk gaan maken in de stijl van Balthus.” Een groter compliment is nauwelijks denkbaar.
De verwijzing naar Balthus dekt de lading goed – Hannahs werk is ook altijd onheilszwanger, ook al gebeurt er weinig tot niks – maar een verwijzing naar de verstilde eenzaamheid van Edward Hopper is ook op zijn plaats. Vaak refereert zijn werk aan de glamour van Hollywood en Europese cinema uit zijn jeugd. Dat nostalgische zie je ook in deze recentere serie met typisch Amerikaanse stadsgezichten met cinema’s zoals in het prachtige Truffaut Double Feature.
(Galerie: Althuis-Hofland Fine Arts)
De verwijzing naar Balthus dekt de lading goed – Hannahs werk is ook altijd onheilszwanger, ook al gebeurt er weinig tot niks – maar een verwijzing naar de verstilde eenzaamheid van Edward Hopper is ook op zijn plaats. Vaak refereert zijn werk aan de glamour van Hollywood en Europese cinema uit zijn jeugd. Dat nostalgische zie je ook in deze recentere serie met typisch Amerikaanse stadsgezichten met cinema’s zoals in het prachtige Truffaut Double Feature.
(Galerie: Althuis-Hofland Fine Arts)
1 Media items ᛫ 14 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Volgende halte is Houston, Texas waar de Amerikaans fotograaf (met Nederlandse voorouders) Bryan Schutmaat hard aan de weg timmert. Schutmaat kreeg bekendheid met portretten van mijnwerkers en mensen die er het beste van maken in de afgelegen en onherbergzame delen van de Rocky Mountains en met een indringende serie over een vriend die voor een vergrijp van niks voor vijf jaar achter de tralies verdween. Zijn sociale betrokkenheid en oog voor de natuur bleven niet onopgemerkt. Schutmaat kreeg eerder dit jaar een Guggenheim Fellowship en de levende legende van de New Topographics Robert Adams noemde hem onlangs een van de grootste fotografen van zijn generatie. Door de pandemie was Schutmaat niet in staat portretten te maken, dus koos hij ervoor dichtbij huis te blijven en de woestijn van Texas te fotograferen. Het resultaat is een onthutsend verslag met verlaten en vervallen huizen, zandwegen, een vervuilde woestijn en ja-knikkers.
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
1 Media items ᛫ 16 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen
De VS is het land van het Abstract Expressionisme en van de roadtrip. Koen van den Broek combineert die twee elementen in zijn werk. Bijna jaarlijks doorkruist hij het immense land per auto. Van oost naar west of noord naar zuid, het maakt Van den Broek eigenlijk niet uit. Onderweg richt hij zijn camera toch niet op bezienswaardigheden of op de weidse landschappen; hij heeft meer oog voor een vervallen wegdek, viaducten, stoepranden en fietspaden.
Eenmaal terug in Antwerpen dienen de foto’s slechts als inspiratiebron voor zijn schilderijen. Hij neemt er slechts delen uit over: een schaduw van de ene foto combineert hij met een hekwerk van de andere. Hierdoor balanceren zijn werken op de grens van abstractie en figuratie. Naar een werk als Hamptons kan je eindeloos blijven kijken, zonder er ooit achter te komen waar je precies naar kijkt – mijn eerste associatie was met een luchtfoto van Nederland vanwege het strakke, blauwe lijnenspel – maar de vraag is maar net of dat belangrijk is.
(Galerie: Galerie Ron Mandos)
Eenmaal terug in Antwerpen dienen de foto’s slechts als inspiratiebron voor zijn schilderijen. Hij neemt er slechts delen uit over: een schaduw van de ene foto combineert hij met een hekwerk van de andere. Hierdoor balanceren zijn werken op de grens van abstractie en figuratie. Naar een werk als Hamptons kan je eindeloos blijven kijken, zonder er ooit achter te komen waar je precies naar kijkt – mijn eerste associatie was met een luchtfoto van Nederland vanwege het strakke, blauwe lijnenspel – maar de vraag is maar net of dat belangrijk is.
(Galerie: Galerie Ron Mandos)
1 Media items ᛫ 6 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
We blijven nog even in Texas. In Paris, Texas om precies te zijn. Het desolate gehucht dat in een klap wereldberoemd werd door Wim Wenders’ gelijknamige meesterwerk. Schutmaat had er kunnen fotograferen, want Paris is zover niet bij Houston vandaan. Amerika is natuurlijk niet alleen het land van de roadtrip, maar ook van de film.
Films spelen een grote rol in de installaties van de in Berlijn woonachtige Amerikaanse Tracey Snelling. Ze altijd verwerkt culturele referenties in haar werken of het nu politieke figuren, typische Amerikaanse motels en winkels of films zijn. Deze serie sculpturen van motels vernoemde ze naar films die ze zag in haar jeugd in de VS. Easy Rider, Don’t look now en Paris, Texas, stuk voor stuk films waarin een groot menselijk drama voorkomt (resp. moord, verlies van een kind, scheiding) en met een unheimische ondertoon. Dat nare, onbestemde gevoel zie je terug in haar miniatuurversie van Paris, Texas. Het koele blauwe licht dat je tegemoetkomt is allesbehalve geruststellend.
(Galerie: Cokkie Snoei)
Films spelen een grote rol in de installaties van de in Berlijn woonachtige Amerikaanse Tracey Snelling. Ze altijd verwerkt culturele referenties in haar werken of het nu politieke figuren, typische Amerikaanse motels en winkels of films zijn. Deze serie sculpturen van motels vernoemde ze naar films die ze zag in haar jeugd in de VS. Easy Rider, Don’t look now en Paris, Texas, stuk voor stuk films waarin een groot menselijk drama voorkomt (resp. moord, verlies van een kind, scheiding) en met een unheimische ondertoon. Dat nare, onbestemde gevoel zie je terug in haar miniatuurversie van Paris, Texas. Het koele blauwe licht dat je tegemoetkomt is allesbehalve geruststellend.
(Galerie: Cokkie Snoei)
1 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Robin de Puy mag niet ontbreken in deze collectie. Het knappe aan haar werk is dat zij schoonheid ziet op plekken waar anderen die niet zien: op afgelegen plekken en bij mensen die op het eerste gezicht niet voldoen aan alle schoonheidsidealen.
De Puy werd bekend met een universeel verhaal. Een jonge vrouw doorkruist de VS per motor om zo haar angsten te overwinnen en zichzelf beter te leren kennen. Onderweg heeft ze vooral oog voor mensen aan de rand van de samenleving, de outsiders. Met sommigen brengt ze een aantal dagen door en dat zie je aan terug aan de intimiteit van de foto’s, zoals in het portret van Belinda.
(Galerie: The Ravestijn Gallery)
De Puy werd bekend met een universeel verhaal. Een jonge vrouw doorkruist de VS per motor om zo haar angsten te overwinnen en zichzelf beter te leren kennen. Onderweg heeft ze vooral oog voor mensen aan de rand van de samenleving, de outsiders. Met sommigen brengt ze een aantal dagen door en dat zie je aan terug aan de intimiteit van de foto’s, zoals in het portret van Belinda.
(Galerie: The Ravestijn Gallery)
0 Media items ᛫ 6 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Als er iets bestaat als een comedian’s comedian, dan is Tim Carpenter daarvan het equivalent in de fotografie. Zijn boeken verkopen goed onder kenners, maar een groot publiek bereiken is lastig met foto’s van voortuinen, straatmeubilair en dakgoten van suburbaan Amerika. Carpenter maakt foto’s van niks. Althans, van dingen die niet opvallen. Daarvoor reist hij altijd terug naar de plek waar hij opgroeide in Illinois, een plek zoals talloze andere in de VS. De straten zijn er breed en leeg zijn en de tijd lijkt er stil te staan. Carpenter wordt met Raymond Meeks en Bryan Schutmaat gerekend tot een stroming die New Ruralism wordt genoemd. Ze volgden allemaal dezelfde opleiding in Hartford en maken verwant werk. Carpenter vertrouwde mij ooit de belangrijkste les toe die hij daar leerde: door veel te lezen, word je een betere kunstenaar. Zonder Celine, Tolstoj of Rilke geen foto’s van non-descripte tuinhekken. Kom er maar op.
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
(Galerie: Galerie Wouter van Leeuwen)
4 Media items ᛫ 3 Beschikbare kunstwerken
1 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 3 Aanbevelingen
Ook de techreuzen komen uit de VS, uit Silicon Valley om precies te zijn. Zeg nou zelf, waar zouden we zijn zonder hen? We gluren dagelijks uren naar onze telefoon, we appen de hele dag door, we bankieren, boek(t)en vakanties en kopen kunst online. Terwijl wij gelukzalig appten over niks en dociel naar kattenfilmpjes keken, zijn de online en offline werkelijkheid steeds meer op elkaar gaan lijken. Ze zijn zowat met elkaar versmolten. De Amerikaanse kunstenaar Tabor Robak becommentarieert deze nieuwe werkelijkheid met installaties gekenmerkt door een “desktop screensaver esthetic”.
Dat thema, inclusief de stoffige Windows 95-esthetiek, zie je ook terug in het technische hoogstandje North Star. We zien een landschap dat zich aanpast aan de tijd van de dag en de lengte- en breedtegraad van waar de animatie wordt afgespeeld. Door middel van software koppelt Robak de virtuele wereld aan de onze, waardoor de tijd en de positie van de zon in beide werelden overeenkomen en de echte wereld recht voor onze neus versmelt met de digitale.
(Galerie: Upstream Gallery)
Dat thema, inclusief de stoffige Windows 95-esthetiek, zie je ook terug in het technische hoogstandje North Star. We zien een landschap dat zich aanpast aan de tijd van de dag en de lengte- en breedtegraad van waar de animatie wordt afgespeeld. Door middel van software koppelt Robak de virtuele wereld aan de onze, waardoor de tijd en de positie van de zon in beide werelden overeenkomen en de echte wereld recht voor onze neus versmelt met de digitale.
(Galerie: Upstream Gallery)