Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Sandrine van Noort
Schoonheid en troost in 6 beelden
Sandrine van Noort studeerde Geschiedenis en deed een Master Kunstgeschiedenis omdat ze een carrière in de kunst ambieerde. En daarin is ze ruimschoots geslaagd. Direct na haar afstuderen kon ze aan de slag bij (wat nu heet) de afdeling Kunst en Historisch bezit van de ABN AMRO. Daar ontdekte ze haar passie voor hedendaagse kunst en sinds 2007 is zij als hoofd kunstzaken van het LUMC en als curator hedendaagse kunst voor de LUMC galerie (“Een adembenemend mooie plek”) en de beeldentuin dagelijks bezig met de vraag ‘Welke kunst laat je wel en welke vooral niet zien in het ziekenhuis?’ Een uitdagende vraag, vooral in deze turbulente periode. In een interview voor De Volkskrant van 4 september 2020 bevestigt Sandrine de helende en troostende functie die kunst kan hebben maar geeft ze tegelijkertijd aan hoe belangrijk het is de randen van de kunst te blijven opzoeken en mensen de mogelijkheid te bieden de realiteit even te ontvluchten: “De mens is immers meer dan een patiënt”, aldus Sandrine. Naast haar werk voor het LUMC is Sandrine onder andere actief als gastdocent Honoursclass ‘Kijken is de (genees)kunst’ aan het LUMC, en is zij als scout en adviseur betrokken bij de Lucas Art Award. En dat alles met verve.
Dit is een van de vele uitspraken opgeschreven in het gastenboek bij een tentoonstelling in Galerie LUMC. Ik gebruik de mooiste uitspraken vaak om te laten zien dat kunst juist in deze omgeving belangrijk is. Het kan troostend zijn dat de wereld waarin we leven radicaal is veranderd maar de kunstwerken en vergezichten om ons heen, dezelfde zijn gebleven. Naast schilder- en tekenkunst, fotografie en videokunst, richt de collectie van het LUMC zich ook op beeldhouwkunst. Zo zijn er – binnen en buiten - beelden te zien van Sjoerd Buisman, Adam Colton, Henk Visch, Armando, Johan Creten, Joost van den Toorn en binnenkort een nieuw beeld van Gijs Assmann. Favoriet bij velen die het LUMC bezoeken is de Homunculus Loxodontus van Margriet van Breevoort. Het beeld is een mengeling tussen een zee olifant en E.T met donkerbruine bijna zwart spiegelende ogen. Voorbijgangers nemen geregeld plaats naast dit wezen, leunen ertegen of omhelzen hem.
Ik houd van beelden die zintuigelijk zijn. Beelden waarbij kunstenaars van de materie het uiterste vragen, en daarmee tegen de eigenschap van het materiaal ingaan, iets verlangen van het materiaal wat eigenlijk niet kan, dat is intrigerend.
Beeldhouwkunst is steeds conceptueler geworden en vaak gemaakt van vluchtige, vergankelijke materialen. We spreken dan ook zelden nog over beeldhouwkunst maar over installaties. Voor deze Gallery Viewer heb ik een selectie gemaakt van kunstenaars die beelden maken. Het zijn beelden die mij aanspreken, ontroeren, aan het lachen maken, verbazen en mij anders laten kijken. Kunstwerken die ik subliem vind en in het licht van de Coronacrisis relativerend en troostend zijn.
“Naast alle narigheid en angsten is het heerlijk dat er in het LUMC ook een plek is met schoonheid”.
Dit is een van de vele uitspraken opgeschreven in het gastenboek bij een tentoonstelling in Galerie LUMC. Ik gebruik de mooiste uitspraken vaak om te laten zien dat kunst juist in deze omgeving belangrijk is. Het kan troostend zijn dat de wereld waarin we leven radicaal is veranderd maar de kunstwerken en vergezichten om ons heen, dezelfde zijn gebleven. Naast schilder- en tekenkunst, fotografie en videokunst, richt de collectie van het LUMC zich ook op beeldhouwkunst. Zo zijn er – binnen en buiten - beelden te zien van Sjoerd Buisman, Adam Colton, Henk Visch, Armando, Johan Creten, Joost van den Toorn en binnenkort een nieuw beeld van Gijs Assmann. Favoriet bij velen die het LUMC bezoeken is de Homunculus Loxodontus van Margriet van Breevoort. Het beeld is een mengeling tussen een zee olifant en E.T met donkerbruine bijna zwart spiegelende ogen. Voorbijgangers nemen geregeld plaats naast dit wezen, leunen ertegen of omhelzen hem.
Ik houd van beelden die zintuigelijk zijn. Beelden waarbij kunstenaars van de materie het uiterste vragen, en daarmee tegen de eigenschap van het materiaal ingaan, iets verlangen van het materiaal wat eigenlijk niet kan, dat is intrigerend.
Beeldhouwkunst is steeds conceptueler geworden en vaak gemaakt van vluchtige, vergankelijke materialen. We spreken dan ook zelden nog over beeldhouwkunst maar over installaties. Voor deze Gallery Viewer heb ik een selectie gemaakt van kunstenaars die beelden maken. Het zijn beelden die mij aanspreken, ontroeren, aan het lachen maken, verbazen en mij anders laten kijken. Kunstwerken die ik subliem vind en in het licht van de Coronacrisis relativerend en troostend zijn.
1 Media items ᛫ 13 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Met deze geometrische constructie van marmer creëert Milena Naef een breekbaar evenwicht. Zij zoekt met haar beelden de uiterste grenzen op van wat het materiaal technisch toelaat. In het uiteindelijke beeld is het materiaal vaak niet meer als dusdanig te herkennen. Meestal werkt ze projectmatig aan één onderwerp en met één materiaal tegelijk. Dat kan marmer zijn, maar ook glas, of chocola waarmee ze jaren geleden een reuze paashaas ontwierp. Marble Frames is een van haar meest recente werken. Van ragdunne stroken marmer creëerde ze drie geometrische vormen die ze in elkaar paste tot één evenwichtige, heldere constructie. Vederlicht, kwetsbaar ogend en tegelijk opgebouwd uit onverwoestbaar hard, onkreukbaar materiaal. De onnavolgbare constructie – hoe heeft ze de ene vorm in de andere geplaatst - zorgt er voor dat je eindeloos blijft kijken. Verbluffend ingenieus en een zintuigelijke ervaring tegelijk. Door marmer, van oudsher geassocieerd met klassieke beelden, op een hedendaagse conceptuele manier in te zetten, creëert Milena Naef een eigen, nieuwe beeldtaal.
(Lumen Travo Galerie)
(Lumen Travo Galerie)
2 Media items ᛫ 12 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Op een tentoonstelling van genomineerden voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs in Museum Schiedam stuitte ik op een installatie van Emmeline de Mooij. Ik zag een rotsblok dat als een groot hoofd met holle ogen in een rolstoel tegenover een denkbeeldige hulpverlener zat. Art in therapie heette dit werk. Een geweldige installatie. (Te zien onder media op de kunstenaarspagina van Emmeline de Mooij) Natuurlijk heeft kunst ook behoefte aan therapie bedacht ik me. Kunst kampt tenslotte met existentiële vragen. “Dan moet ik politiek betrokken en geëngageerd zijn. Wanneer ik alleen mooi ben is dat te oppervlakkig. Ik moet gelaagd zijn en vooral niet illustratief. Ik moet de toeschouwer amuseren. En de volgende keer weer tot bezinning en inkeer brengen. Ik weet niet meer wie ik wil zijn en waarom.” Op tafel staan de tissues klaar om het huilende hoofd te troosten. Enkele jaren later was deze installatie aanleiding voor een performance in het Centraal Museum waarbij vijf kunstwerken uit de museumcollectie in therapie gaan. Emmeline de Mooij koos de werken op basis van hun ‘psychologische potentie’. De kunstwerken gaan in gesprek met steeds een andere ‘therapeut’.
Ook in haar aquarellen refereert ze vaak aan psychologische of fysieke toestanden zoals in ‘Een verhoogde kans op burn-out’.
(andriesse eyck galerie)
Ook in haar aquarellen refereert ze vaak aan psychologische of fysieke toestanden zoals in ‘Een verhoogde kans op burn-out’.
(andriesse eyck galerie)
2 Media items ᛫ 17 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Chaim van Luit wordt wel een spoorzoeker genoemd, een ontdekkingsreiziger die van dingen die hij vindt kunst maakt. Deze zomer was een installatie van hem te zien in de tentoonstelling Conversations #2 in Buitenplaats Kasteel Wijlre bij Maastricht. De installatie is een fictieve reconstructie van de kinderkamer van kunstverzamelaar en oprichter van buitenplaats kasteel Wijlre Jo Eyck. In deze kamer, waar Jo Eyck vanwege een langdurig ziekbed verbleef, tuurde hij eindeloos naar buiten. Zo leerde hij kijken en is zijn liefde voor kunst en natuur ontstaan. In zijn poëtische installatie komen anekdotes en herinneringen beeldend samen. Chaim van Luit verbindt geschiedenis en archeologie met kunst. Zo ook deze installatie: Chain of thoughts opgebouwd uit gevonden stukjes koperdraad. De ketting van gedachten bestaat uit stukjes afgedankt koperdraad die hij op verschillende momenten en plekken heeft gevonden. De Chain of thoughts is dus ook een tijdlijn. Het koperdraad geleidt oude en nieuwe gedachten.
(tegenboschvanvreden)
(tegenboschvanvreden)
1 Media items ᛫ 46 Beschikbare kunstwerken
9 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Casper Braat had afgelopen maand zijn eerste solotentoonstelling bij TORCH Gallery waar hij huishoudartikelen in spiegelglad marmer presenteerde. Voor de serie met de titel ‘Forever’ transformeerde hij een strijkijzer, een koffiezetapparaat, een broodrooster met vergulde boterhammen, een mixer, kortom een eindeloze reeks apparaten, in kostbare, begerenswaardige designobjecten. Casper Braat wijst de hedendaagse consument hiermee op zijn onstilbare kooplust. We willen steeds meer van hetzelfde, alleen in een andere vorm. Zodra een nieuw broodrooster in omloop is, gooien we de oude met even groot gemak weg. De levensduur van huishoudapparaten is dan ook kort. Casper Braat zet ze op een voetstuk en geeft ze in marmer en goud een eeuwige leven. De gladde stukken zeep van marmer die hij genummerd als designobjecten met zijn naam erop presenteerde, zijn onweerstaanbaar.
(TORCH Gallery)
(TORCH Gallery)