Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Mirjam Deen
Escapisme in zes kunstwerken
Mirjam Deen, naast fervent kunstliefhebber ook een niet te onderschatten wijnkenner, begon ooit als kunstadviseur bij Cultuur en Ondernemen, een kenniscentrum voor ondernemerschap in de cultuursector. Inmiddels is ze alweer een decennium met veel enthousiasme werkzaam in de kunstwereld. Aanvankelijk als kunstprogrammeur, curator en kunstproducent maar sinds ze haar roeping van kunstadviseur voor particulieren en bedrijven heeft gevonden, struint ze zoveel mogelijk galerie- en museumshows af om haar klanten te informeren en te adviseren bij hun kunstaankopen. In 2018 verscheen haar boek ‘De Amsterdame’ - een stijlgids voor de hedendaagse Amsterdamse vrouw (‘niet elegant wel het coolste meisje van de klas’ aldus Desiree Schouteten in Het Parool) - dat ze samen met Lisa Maschhaupt schreef. Vooral nu ervaart ze de kunst als een welkome afleiding in een wereld van onzekerheid en regels, regels en nog eens regels. Vandaar haar keuze voor het thema ‘escapisme’.
Voor mij is het thema dat de werken die ik heb gekozen met elkaar verbindt het verlangen naar een andere wereld, het ontvluchten van de realiteit ofwel: escapisme. Een actueel onderwerp. Want als er één periode is die we met z’n allen zouden willen ontvluchten en inruilen voor een hedonistischer leven is het deze wel. Maar ik heb ook gemerkt, bij mezelf en bij mensen om me heen, dat kunst noodzakelijk is, nu meer dan ooit. Zelf zocht ik de afgelopen tijd naar nieuwe manieren om te ontspannen en te ontsnappen aan de bittere werkelijkheid. Gelukkig heb ik een hond en maakt de natuur veel goed. Maar wat ik heb gemist de laatste maanden is het bezoeken van galeries en musea. Kunst online bekijken is toch echt iets anders dan kunst in het echt ervaren. Gelukkig liep de online verkoop voor veel kunstenaars en galeries redelijk door. We leven in een tijd die voor iedere generatie een ‘nieuwe realiteit’ is. Kunstenaars gebruiken deze tijd om te creëren, meer dan in tijden van relatieve zekerheid. Ik denk dat juist in tijden van crisis veel mooi, nieuw werk ontstaat. Kunst heeft baat bij tijden waarin het schuurt. Heb je de wind in de rug, dan ontstaat er weinig. Escapisme, in de kunst en daarbuiten, tiert welig in tijden van crisis.
Voor mij is het thema dat de werken die ik heb gekozen met elkaar verbindt het verlangen naar een andere wereld, het ontvluchten van de realiteit ofwel: escapisme. Een actueel onderwerp. Want als er één periode is die we met z’n allen zouden willen ontvluchten en inruilen voor een hedonistischer leven is het deze wel. Maar ik heb ook gemerkt, bij mezelf en bij mensen om me heen, dat kunst noodzakelijk is, nu meer dan ooit. Zelf zocht ik de afgelopen tijd naar nieuwe manieren om te ontspannen en te ontsnappen aan de bittere werkelijkheid. Gelukkig heb ik een hond en maakt de natuur veel goed. Maar wat ik heb gemist de laatste maanden is het bezoeken van galeries en musea. Kunst online bekijken is toch echt iets anders dan kunst in het echt ervaren. Gelukkig liep de online verkoop voor veel kunstenaars en galeries redelijk door. We leven in een tijd die voor iedere generatie een ‘nieuwe realiteit’ is. Kunstenaars gebruiken deze tijd om te creëren, meer dan in tijden van relatieve zekerheid. Ik denk dat juist in tijden van crisis veel mooi, nieuw werk ontstaat. Kunst heeft baat bij tijden waarin het schuurt. Heb je de wind in de rug, dan ontstaat er weinig. Escapisme, in de kunst en daarbuiten, tiert welig in tijden van crisis.
0 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Ruth van Beek is een goed voorbeeld van een kunstenaar die mijn drang naar escapisme in de kunst belichaamt. Ik kan uren door haar boeken bladeren, of naar haar kunstwerken kijken. Haar werk zet je aan het denken, prikkelt je fantasie en daagt je uit om een verhaal te maken bij de beelden die ze je voorschotelt. ‘The Situation Room - Four Figures with Blue Hair’ heeft voor mij een actuele lading gekregen: de figuurtjes lijken op eilandjes te staan, op anderhalve meter afstand van elkaar, zo je wilt. Er is wel sprake van communicatie, maar alleen met in achtneming van social distancing. Ik ben echt fan van Ruth en haar werk. Ze heeft een bijzondere, zuivere kijk op de wereld om haar heen. Ik smul ook van haar posts op social media en haar oog voor compositie. Dat is voor mij ook de waarde van kunst: door het oog van de kunstenaar de wereld zien. Ruth werpt me ook terug naar herinneringen uit mijn jeugd: thuis kon mijn moeder niets weggooien. Van boodschappenlijstjes tot folders, van boeken tot onze kindertekeningen: niets gooide ze weg. Dat verzamelen doet Ruth ook, maar wel gerichter. Daarbij zet zij al die boeken vol pagina’s die zij verzamelt om in iets nieuws: kunstwerken. Ik zou graag eens een dag in haar archief willen duiken en allerlei obscure boeken met niche onderwerpen ontdekken, heerlijk. Aanrader is haar boek ‘How To Do The Flowers’. Een boek dat ontstond uit het slopen, scheuren, knippen en herschikken van pagina’s uit andere boeken.
0 Media items ᛫ 47 Beschikbare kunstwerken
10 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Weer een werk waar ik direct bij wegdroom. Iets wat ik - zeker in deze tijden - graag doe. Vluchten in een kunstwerk, wegdromen in iemands gedachten die vertaald zijn in een creatieve uiting. Puur escapisme. Dit is een heel actueel werk: Krijno ging met vrouw en kind in lockdown op het platteland buiten Kaapstad en maakte daar zijn ‘Lockdown Collages’. Een serie werken gemaakt van opnieuw gefotografeerde oude afbeeldingen die hij in de loop der jaren heeft verzameld. Dat voelt voor mij heel erg als iets wat bij deze tijd hoort: het hergebruiken van je oude werk om nieuwe kunst te creëren. Krijno maakte dit werk om een tegenwicht te geven aan de verlammende angst die deze periode met zich meebrengt. Allerlei samengeperste beelden, als laagjes van een taart en mierzoet om te zien. Maar de achterliggende gedachte is die van het pareren van angst die de kunstenaar nu voelt. Angst kan verlammen, maar een crisis als deze kan juist ook zorgen voor een explosie van creativiteit. Linksom of rechtsom: we zijn in spannende tijden terecht gekomen.
3 Media items ᛫ 41 Beschikbare kunstwerken
11 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Bonajo werd vroeger nog weleens aan haar bed gebonden door haar ouders, om precies te zijn, aan het matras. Niet zozeer als straf geloof ik, maar juist om haar te ‘helpen’. Ze sliep slecht, was rusteloos. Het leek haar ouders een goed idee haar dan vast te binden. Dat werkte niet: ze wist te ontsnappen en liep in huis rond met een matras en het halve bed aan haar gebonden. Deze context geeft dit werk een extra interessante lading. Bonajo heeft niet veel spullen, maar droomt er vaak van haar bezit te verbranden. Misschien is dat wel de ultieme vrijheid: het bezitten van niks. Maar los van de inhoud: het beeld heeft iets sensueels en geestigs tegelijkertijd. Heerlijk dat een kunstenaar zoveel moeite heeft gedaan dit beeld te creëren, ik zie haar aan het werk in haar atelier of studio. Ze doet zichzelf nogal wat aan om deze beelden tot ons te laten komen. Fascinerend.
4 Media items ᛫ 15 Beschikbare kunstwerken
7 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Dit boek is een ode aan de plant. Ik kwam hierop omdat een plant, zeker in een museum, zoiets reëels is. Ook de verzorging van een plant vraagt om een no nonsense aanpak van water en zonlicht. Puur wetenschappelijk en letterlijk down to earth, wroeten in de aarde. Hier en nu. Dit project is dus een beetje the odd one out tussen de andere werken die allemaal met het thema ‘escapisme’ te maken hebben. Meijer deed onderzoek naar de plantencollectie van het Stedelijk Museum Amsterdam tussen 1945 en 1983 die als ondersteuning diende van de collecties. Dan moet je dus denken aan een Sanseveria naast een werk van Rothko of Christo. Een zogenaamde ‘gatenplant’ werd naast werk van Mondriaan gezet om de schok van deze nieuwe, moderne kunst wat te verzachten. Negenendertig verschillende soorten planten bevolkten het Stedelijk. Er werd iemand speciaal aangesteld om de planten te verzorgen. Een soort plantencurator. Geniaal. Uiteindelijk moesten de planten wijken om redenen die te maken hadden met hygiëne, luchtvochtigheid en veiligheid.
0 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Het kleurgebruik in het werk van Helen Beard is prachtig. Dit is weer zo’n werk waar je met je neus voor moet staan om het echt te kunnen bewonderen. Dan zie je de kwaststreek en de diepte in de verflaag. Het beeld is behoorlijk expliciet maar door het kleurgebruik en de abstraherende vlakverdeling is de voorstelling wat minder ongemakkelijk. Daardoor is het ook toegankelijker en doorbreekt het een barrière. Want we zijn over het algemeen nog steeds redelijk preuts met z’n allen. Ik zag Beard’s vorige solotentoonstelling in Londen, bij galerie Unit. En ik was een instant fan. De expositie waarvan dit werk deel uitmaakt zag ik bij Reflex in Amsterdam. Het valt mij op dat vooral veel van mijn vrouwelijke klanten naar haar schilderijen vragen. Mensen beschrijven Beard’s werk als controversieel, taboedoorbrekend en provocerend. Ik zou eerder zeggen dat het een weergave is van de intieme kant van het echte leven. Waarin men eveneens kan verdwijnen..