Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Maike Meijer
10 keer humor om te lachen
We kennen haar als één van de vele kantoortypetjes uit de absurdistische komedieserie Toren C maar ook van haar talloze galerie- en beursbezoeken. Want Maike Meijer mag dan wel actrice en scenarioschrijfster zijn, zonder kunst vindt ze het leven maar saai. Ze houdt van kunst die uit de onverwachte hoek komt en als een stomp in je maag voelt. Maar in deze tijd van quarantaine, waarin verdriet en stress op de loer liggen, is ze gevoelig voor kunst met humor. Dat geeft lucht. Maar Maike zou Maike niet zijn als die humor geen donker randje zou hebben:
‘Ik houd van kunst waar humor in zit, maar dan wel van die schurende humor, zwarte humor. Of die andere soort humor: die van een glimlach, humor die vertedering opwekt. Juist in deze dagen is relativering belangrijk. Kunst helpt om afstand te nemen van het alledaagse, zonder gemakzuchtig te zijn. Humor is overleving. En wist je trouwens dat humor een spier is? Je kunt hem trainen. Kunst kan daarbij helpen.’
‘Ik houd van kunst waar humor in zit, maar dan wel van die schurende humor, zwarte humor. Of die andere soort humor: die van een glimlach, humor die vertedering opwekt. Juist in deze dagen is relativering belangrijk. Kunst helpt om afstand te nemen van het alledaagse, zonder gemakzuchtig te zijn. Humor is overleving. En wist je trouwens dat humor een spier is? Je kunt hem trainen. Kunst kan daarbij helpen.’
2 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Ik vind het heel grappig om te zien hoe die man kijkt. Hij zit op zijn telefoon en heeft een stijve piemel. Zo te zien weet hij niet wat hij met de situatie aanmoet. En ondertussen zit hij daar maar, met zijn mooi gekamd haar. Maar waar kijkt hij nu eigenlijk naar? Tegelijkertijd vind ik het ook een heel treurig beeld omdat het zo leeg is. In Verhoeven’s schilderijen zit altijd een enorme gelaagdheid. Ze is een steengoede verhalenverteller: glashelder in de keuze van haar onderwerpen en met een edgy randje in de uitvoering.
Eric Martijn
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Dit is dus een piepklein werkje van 3 cm. Dat vind ik op zich al heel grappig, want daarmee kan het nooit om aandacht vragen, hooguit kun je die géven. Het is een viezig soort pil, je zou er zo aan voorbijlopen. Maar als je goed kijkt zie je dat het een vitaminepil is die zichzelf als het ware de nek omdraait. Een stille aanklacht.
1 Media items ᛫ 32 Beschikbare kunstwerken
5 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Ik doe dit altijd met foto’s in kranten of in oude dagbladen: er gezichten op krassen, of er andere ogen aan geven, waardoor de beelden vervormen. Zij laat dat gegeven, in mijn ogen, stollen in dit rare beeldje. Het lijkt ook op een afgekeurd product, een soort minder geslaagde paprika, die je in een apart zakje bij de groenteboer vindt. Ik vind het lief, wil me erover ontfermen, en dan die scheve beentjes en al dat blauw, waar komt dat opeens vandaan?
Bertien van Manen
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Op deze foto staat iemand die een kind op zijn kop houdt, terwijl iemand anders naar twee televisies zit te kijken. Het is heel spannend wat hier gebeurt. Het beeld is niet alleen geestig, maar ook heel gevaarlijk. Er gebeurt iets, of er kan ieder moment iets misgaan. En wat als er iemand binnen komt? Of als hij het kind laat vallen? Zit die man rechts een tv-programma te monteren? Gaat dat er zo aan toe, daar in Rusland?Die ‘terloopse’ stijl heeft ze van Robert Frank, een meester in de documentaire fotografie, kijk maar naar zijn boek The Americans uit 1958. Van Manen bespiedt mensen op een heel snapshot-achtige manier. Maar ondertussen maakt ze vlijmscherpe keuzes in wat ze wel en niet laat zien.
0 Media items ᛫ 9 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 12 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Rechts heeft de kunstenaar dat roze jurkje opeens heel precies geschilderd. En hoe leuk is dat spook vooraan, dat alles al weet en heeft gezien. Of die vrouw links, met dat kalkoenhoofd. Zoals je dit schilderij ziet, zo kun je ook naar je familie kijken. Het is heel humoristisch, maar ook tragisch, want iedereen wil zo graag meedoen maar toch hoort niemand er echt bij. Strontvervelend ook, al die kiekjes van die gezamenlijke maaltijden. En allemaal hetzelfde. Dat legt ze ook goed bloot.
1 Media items ᛫ 45 Beschikbare kunstwerken
10 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Een reiziger. Die koffer moet toch bijna vallen, die pootjes zijn zo dun. Hij onderzoekt iets, en ik kan mee kijken. Hij zet alles in het centrum, alsof hij iets wil isoleren om er goed naar te kunnen loeren. Anders wordt het maar een onoverzichtelijke boel, en dat wil hij niet. Hij wil overzicht.
4 Media items ᛫ 27 Beschikbare kunstwerken
8 shows ᛫ 2 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Heel treurig en aandoenlijk. Je blijft ook maar zoeken: waar is dat hoofd dan? Ik zou het zo graag willen troosten, dat ding. Claassen heeft ook heel veel dieren gemaakt. En elke keer pakt hij de essentie van het betreffende dier eruit en geeft die vorm. Op een heel intuïtieve manier.
3 Media items ᛫ 41 Beschikbare kunstwerken
11 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Het klinkt allemaal heel relaxed, en heel erg sixties: ‘Vrouwelijkheid onderzoeken, zusters en hoeders’, maar ok, gezellig is het wel. Het is ook een geestig beeld omdat het doet denken aan die onhandigheid van pornofoto’s, waar het er zogenaamd gemakkelijk aan toe gaat, terwijl het tegendeel waar is. Die dwingende sfeer wil ze ons in het gezicht duwen. Het ziet er allemaal heel lullig uit, dat maakt het sterk. Het heeft ook iets van een middeleeuws naaktschilderij, met van die nimfen en zo. Relativerend. En dan dat grassprietje precies op die ene plek, zo van: ik ben hier de baas, ik bepaal wat je wel en niet mag zien.