Het zijn donkere tijden, dat moge duidelijk zijn. Als kunstliefhebber ga ik het liefst naar buiten om waar ik maar kan in contact te komen met kunst. Van honderden bezoeken per jaar aan galeries, beurzen, musea, art spaces, broedplaatsen en kunstenaars tot helemaal nul is zwaar. Voor mij is thuisisolatie een beproeving, een last die ik maar even heb te dragen. Gelukkig kan ik een ‘voyage autour de ma chambre’ maken en kan ik in de geest van Xavier de Maistre ronddwalen in de Embassy of Art en genieten van de eigen kunstcollectie als compensatie voor mijn kunstloopjes.
De kleur zwart is voor mij een drijvende kracht. In de collectie van de Embassy kan ik genieten van werken waar de kracht van zwart een belangrijke rol speelt. In deze dagen roept zwart bij veel mensen negatieve associaties op, maar ik weiger zwart in het verdoemhoekje te zetten, ik geniet van meesters in de kleur zwart. Denk aan Kazimir Malevich en zijn meest bekende en meest kenmerkende werk ‘Zwart vierkant’ (1915). Is het oppervlakkig, is het diepzinnig? Is het vol zwart of is het leeg zwart? Het is in ieder geval een werk dat veel kunstenaars na hem heeft geïnspireerd. Denk ook aan Anish Kapoor en zijn zoektocht naar ‘superzwart.’ Hij kwam uit bij Vantablack, een coating die zo zwart is dat de hersens het nauwelijks kunnen verwerken. Platte vlakken veranderen met ‘superzwart’ in bodemloze gaten. Een kunstwerk van Kapoor als ‘Descent into Limbo’ intrigeert en verwart tegelijkertijd.
Graag neem ik de uitnodiging van GalleryViewer aan om uit het brede aanbod een collectie samen te stellen van speelse en dynamische werken die in mijn ogen krachtig zijn mede door de kleur zwart. Zwart is beslist geen donker einde voor mij, eerder een verleidelijk begin. Ik sluit de collectie af met een afbeelding van een van de mooiste dieren die er bestaan en die noch zwart noch wit zijn.