Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Manuela Klerkx
Een verhalenverteller, een haan en meer…
Voor deze collectie beperk ik me tot vier onderwerpen die prominent aanwezig zijn op het doek: een kabouter, een kikker, een verhalenverteller en een haan. Toch gaat het niet om de verschillende onderwerpen maar waar ze voor staan. Dat is wat kunst zo spannend maakt: het gaat altijd om meer dan wat je ziet. En dat leidt weer tot vragen als: waarom kijkt die haan zo streng? Waarom staat die kabouter te liften? Wat moet die kikker op een paddenstoel? Wat is dat voor geheimzinnige verhalenverteller? In dit artikel probeer ik de schilderijen te duiden door een licht te werpen op de kunstenaar maar zonder het mysterie dat kunst heet weg te halen…
0 Media items ᛫ 8 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De schilderijen van de Belgische kunstenaar Geert Marijnissen (1993) mogen verwijzen naar een naïeve en kinderlijke beeldtaal, het resultaat is allerminst naïef of kinderlijk te noemen. Daarvoor kent Marijnissen zijn klassiekers te goed, al loopt hij er niet mee te koop. Terwijl een kind zonder (voor)kennis schildert, vertrouwend op zijn/haar eigen intuïtie, zo schildert Marijnissen als een kind mét (voor)kennis. En niets is moeilijker dan dat. Kennis en nieuwsgierigheid beïnvloeden nu eenmaal onze spontaniteit en onze intuïtie ten koste van de artistieke vrijheid. Marijnissen weet dit dilemma op te lossen: door ratio en totale vrijheid bij elkaar te brengen en als zodanig een eigen logica te creëren verhoudt hij zich zowel tot de wereld van het bewuste en het onbewuste. Echter, zijn humoristische en nihilistische (cheesy) stijlfiguren roepen filosofische vragen op waar je als kijker geen antwoord op krijgt. Integendeel: dikke lagen verf naast frivole, subtiele tekeningen; provocerende en raadselachtige uitspraken en een bij vlagen tegenstrijdige symboliek zetten de kijker op het verkeerde been. Hoewel zijn schilderijen spontaan tot stand lijken te komen, ontkomen we niet aan de gedachte dat ze uit meer lagen bestaan dan op het eerste gezicht lijkt. Door eindeloos toe te voegen en weg te halen roepen zijn schilderijen een gevoel van doorleefdheid, van rijpheid op. Een liftende, door Marijnissen geschilderde kabouter is op het eerste gezicht onweerstaanbaar en je zou niets liever doen dan hem een lift geven. Maar met de schilder delen we de wetenschap dat er geen kabouters bestaan, en al helemaal geen sprookjesbossen. Alleen in zijn geschilderde wereld waarin schuld en onschuld elkaar ontmoeten.
Vertegenwoordigd door Waldburger Wouters
Vertegenwoordigd door Waldburger Wouters
1 Media items ᛫ 13 Beschikbare kunstwerken
12 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De vraag naar het hoe, wat en waarom van een schilderij drijft het ondernemende artistieke duo Flexboy & L.A. (1995). Niet zozeer de thematiek of de techniek van de schilderkunst maar eerder het ontdekken van hoe de schilderkunst werkt, hoe deze valt te combineren met elementen uit de high & low culture. Niets is ‘heilig’ bij dit duo, en de kunstwereld zelf al helemaal niet. Hun anarchistische houding in combinatie met hun ‘slordige’ esthetiek leiden tot een heel eigen benadering van schilderkunst. Zo schilderen ze net zo lief op een houten plank als op een pizzadoos. Mieke Janssens in The Art Couch: ‘Flexboj & L.A. werken in een propvol atelier dat perfect aansluit bij hun overweldigende en soms cartooneske esthetiek, die hun boodschap zoveel kracht bijzet. Het duo is een nog ruwe diamant, die hopelijk vooral ruw zal blijven, zodat hij kan blijven snijden. Waar het veel kunstenaars ontbreekt aan een goede vleug rock-‘n-roll, brengen zij dit helemaal terug. Hun werk laat iedereen glimlachen, fronsen en nadenken en gunt ons een hoop zelfrelativering zonder irrelevant te worden.’ In een interview met New York Magazine in 2005 beschreef de Amerikaanse kunstenaar Richard Prince (1949) die in 1980 bekend werd met zijn foto’s van illustraties uit tijdschriften en gedrukte afbeeldingen uit reclamefolders waaronder de cowboys van Marlboro, zijn kunstcarrière als volgt: ‘Het gaat over rondlopen in de studio en tegen dingen opbotsen.’ Dat zou een uitspraak van Flexboj & L.A. kunnen zijn. Evenals Prince biedt hun kunst een venster op de wereld en daarvoor is het waarnemen en registreren van wat er om hen heen gebeurt essentieel. Een andere gelijkenis met Prince is de ontregelende humor die (juist) in de huidige kunstwereld zo verfrissend werkt.
Vertegenwoordigd door BARBÉ
Vertegenwoordigd door BARBÉ
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De levendige, in olieverf en encaustic* uitgevoerde hanenportretten van Zacharia Armstrong (VS, 1984) staren je met hun priemende ogen wantrouwen aan, als waren zij de staatslieden die we kennen van de 17e eeuwse Hollandse portretkunst. De streng uitziende hanen confronteren de kijker niet alleen met zichzelf - of wellicht doen ze denken aan een bekende - maar zijn ook rijk aan cultuur-historische symboliek. Al eeuwenlang staat de haan in verschillende culturen en tijdsgewrichten symbool voor opstanding, onbeschaamdheid, buitensporig verlangen en zelfvertrouwen/zelfoverschatting (daar zal de overeenkomst tussen haantjesgedrag en machogedrag wel vandaan komen!).
Al in de Romeinse tijd werd de haan op kerktorens gezet om demonen van de nacht te verjagen en een nieuwe dag aan te kondigen. En wie heeft er nooit gehoord van de apostel Petrus die Jezus zou verraden als de haan – symbool van zelfoverschatting - driemaal zou kraaien? In China daarentegen wordt de haan, het tiende teken van de Chinese dierenriem, beschouwd als de beschermer tegen vuur. Echter in het werk van Armstrong - woont en werkt in het middenwesten van de VS - staat dit statige dier, met zijn vlezige, vuurrode ‘kroon’ en zijn zijdeachtig verenkleed, door de kunstenaar zo gedetailleerd en schilderachtig weergegeven in de vorm van fel gekleurde wasblokjes, niet alleen voor de cultuur-historische symboliek, maar vooral voor de liefde die hij koestert voor Americana: een verzamelnaam voor diverse muziekstijlen - van authentieke country en folk muziek tot de blues – waarin de eerlijkheid en puurheid van het Amerikaanse plattelandsleven - met zijn fokkerijen en county fairs (lokale jaarmarkten) - wordt bezongen.
Na jarenlang afbeeldingen van hanen te hebben verzameld besloot Armstrong zijn eigen haan te construeren en er alles in te leggen waar het dier voor staat. Letterlijk en figuurlijk. Want of we ons nu in een atelier of in een galerie bevinden, op een staatsbanket of op een jaarmarkt: bij iedereen roept de waakzame en strijdbare haan het beeld op van mannelijkheid, vechtlust en eigenzinnigheid en van afkeer van autoriteit en opgelegde conventies. Wellicht dat Armstrong, zoals zoveel kunstenaars en andere creatieven, zich ook daarom in het figuur van de haan herkent.
* een schildertechniek waarbij pigmenten worden vermengd worden met hete bijenwas, hars en andere ingrediënten
Vertegenwoordigd door GNYP Gallery
Al in de Romeinse tijd werd de haan op kerktorens gezet om demonen van de nacht te verjagen en een nieuwe dag aan te kondigen. En wie heeft er nooit gehoord van de apostel Petrus die Jezus zou verraden als de haan – symbool van zelfoverschatting - driemaal zou kraaien? In China daarentegen wordt de haan, het tiende teken van de Chinese dierenriem, beschouwd als de beschermer tegen vuur. Echter in het werk van Armstrong - woont en werkt in het middenwesten van de VS - staat dit statige dier, met zijn vlezige, vuurrode ‘kroon’ en zijn zijdeachtig verenkleed, door de kunstenaar zo gedetailleerd en schilderachtig weergegeven in de vorm van fel gekleurde wasblokjes, niet alleen voor de cultuur-historische symboliek, maar vooral voor de liefde die hij koestert voor Americana: een verzamelnaam voor diverse muziekstijlen - van authentieke country en folk muziek tot de blues – waarin de eerlijkheid en puurheid van het Amerikaanse plattelandsleven - met zijn fokkerijen en county fairs (lokale jaarmarkten) - wordt bezongen.
Na jarenlang afbeeldingen van hanen te hebben verzameld besloot Armstrong zijn eigen haan te construeren en er alles in te leggen waar het dier voor staat. Letterlijk en figuurlijk. Want of we ons nu in een atelier of in een galerie bevinden, op een staatsbanket of op een jaarmarkt: bij iedereen roept de waakzame en strijdbare haan het beeld op van mannelijkheid, vechtlust en eigenzinnigheid en van afkeer van autoriteit en opgelegde conventies. Wellicht dat Armstrong, zoals zoveel kunstenaars en andere creatieven, zich ook daarom in het figuur van de haan herkent.
* een schildertechniek waarbij pigmenten worden vermengd worden met hete bijenwas, hars en andere ingrediënten
Vertegenwoordigd door GNYP Gallery