Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Flor Linckens
5 x De natuur als metafoor of symbool
De Ierse politicus, econoom en filosoof Edmund Burke schreef in zijn traktaat ‘A Philosophical Enquiry into the Origin of Our Ideas of the Sublime and Beautiful’ uit 1757 op beeldende wijze over het sublieme, een term die verwijst naar een zekere grootsheid die alle berekening, meting of imitatie te boven gaat. Hij beschreef een gevoel van verontrusting en overweldiging — bijvoorbeeld tijdens het kijken naar een vorm van overdonderende, majestueuze natuur — als een vorm van ‘delightful’ horror die alle schoonheid overstijgt. Hij beschouwde het als de meest krachtige emotie die mensen kunnen ervaren. Het is vast niet toevallig dat hij zijn werk uitbracht net voor het uitbreken van de Industriële Revolutie, die grofweg plaatsvond tussen 1760 en 1840 en onze relatie met de natuur onomkeerbaar zou veranderen. Hoe maken hedendaagse kunstenaars gebruik van de natuur in brede zin om iets te zeggen over de wereld, de menselijke conditie of klimaatverandering?
2 Media items ᛫ 12 Beschikbare kunstwerken
7 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 1 Aanbevelingen
Achter dit abstracte schilderij schuilt een interessant materiaal: De Spaanse activistische kunstenaar Cristina Lucas maakte voor deze serie gebruik van de materie waaruit het menselijke lichaam bestaat, specifiek zesentwintig chemische elementen die terug te lezen zijn in de materiaallijst: zuurstof, koolstof, waterstof, stikstof, calcium, fosfor, kalium, zwavel, natrium, chloor, magnesium, ijzer, fluor, zink, silicium, koper, jodium, chroom, selenium, nikkel, boor, mangaan, lithium, molybdeen, kobalt en collageen op paneel, fluoriet en magnesietstenen. De realisatie bij de kijker zou daarbij moeten zijn dat we uiteindelijk uit dezelfde elementen bestaan als de natuur die we met zoveel liefde lijken te willen vernietigen. Het is een even prachtige als urgente oproep om een gezondere relatie aan te gaan met de natuur.
(Vertegenwoordigd door tegenboschvanvreden)
(Vertegenwoordigd door tegenboschvanvreden)
2 Media items ᛫ 36 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 5 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De in Mexico geboren kunstenaar Luis Xertu laat zien dat een schilderij geen statisch object hoeft te zijn, dat het met je mee kan leven. Xertu maakt in zijn vaak grote schilderijen gebruik van echte planten, die na verloop van tijd van kleur veranderen. Het deels organische werk krijgt daardoor een dynamisch aspect en het kan soms jaren duren voordat die transformatie voltooid is. Je ziet de bladeren op termijn letterlijk veranderen van groen in goud. Universele thema’s als vergankelijkheid en het verstrijken van tijd worden daarmee een belangrijk onderdeel van het schilderij en het vormt een parallel met ons eigen eindige bestaan. Xertu is actief op zoek naar de schoonheid van deze transformatie. Het ouder worden komt niet alleen terug in het materiaalgebruik, maar ook in de mensen die hij verbeeldt. Omdat de achtergronden haast zwart zijn zorgt het tegelijkertijd voor een gebrek aan diepte én de suggestie van oneindigheid waarin de karakters langzaam lijken weg te zinken. De dromerige en decoratieve verbeeldingen die Xertu weergeeft tonen ons mensen in een ontspannen houding, bijna verstild. Omdat de karakters vrijwel naakt zijn lijken ze bijna op te gaan in de natuur.
(Vertegenwoordigd door TORCH Gallery)
(Vertegenwoordigd door TORCH Gallery)
1 Media items ᛫ 67 Beschikbare kunstwerken
10 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 3 Aanbevelingen
De Nederlandse kunstenaar Charlotte Dumas centreert in haar werk de vaak ambivalente relatie tussen mensen en dieren, omdat we sommige beesten liefhebben als huisdieren (en menselijke trekjes toedichten) terwijl we andere dieren opeten, of opsluiten in dierentuinen. Waarom geven we dieren een bepaalde waarde en of specifieke eigenschappen en wat zegt dat over ons als mensen? En hoe vertaalt die complexe relatie zich naar intermenselijke relaties? De periode voorafgaand aan het maken van een foto is wat volgens Dumas gewicht geeft aan haar werk. Het gaat om de context: ze observeert de dieren zorgvuldig en langdurig en raakt op die manier vertrouwd met haar onderwerp. Voor haar nieuwste werken legde ze onder meer een zeldzaam wild paardenras vast op het idyllische Japanse eiland Yonaguni. Ze gebruikte haar eigen dochters daarbij als model.
(Vertegenwoordigd door andriesse eyck galerie)
(Vertegenwoordigd door andriesse eyck galerie)
2 Media items ᛫ 10 Beschikbare kunstwerken
3 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Op dit moment kun je in het Stedelijk Museum Schiedam een reeks grootschalige werken zien van de Nederlandse kunstenaar Zoro Feigl. Hij is gefascineerd door natuurwetten, transformatie, energie en de manieren waarop mensen de natuur willen controleren. Zijn werken lijken vooral alle natuurwetten te tarten en hij maakt daarvoor gebruik van minimale middelen. Hij is daarbij altijd bezig om het gedrag van een materiaal te doorgronden, om het vervolgens te kunnen controleren. Nabootsing als een vorm van verering, maar hij plaatst daarbij ook een kanttekening. Feigl: “De mensheid plaatst zichzelf graag boven of buiten de natuur. Maar wij zijn onderdeel van een groter geheel, we kunnen niet zomaar de baas spelen over de natuur en haar wetten.” Één van de centrale werken in de solotentoonstelling in het museum is de gigantische installatie ‘Zwermen’. Het werk bestaat uit een gigantische horizontale cirkel die aan het plafond bevestigd is en is bespannen met semi-doorzichtig folie. Honderden kleine kogeltjes bewegen zacht mee op het ritme van de beweging, waardoor je als kijker een visuele cue krijgt dat er een zwerm vogels boven je heen vliegt. Feigl deed hiervoor acht jaar onderzoek naar de bewegingen van vogels. Door de willekeurige doch gestuurde beweging van de kogeltjes krijg je, net als in de natuur, steeds een andere configuratie te zien.
(Vertegenwoordigd door FRED&FERRY)
(Vertegenwoordigd door FRED&FERRY)
Marius Ritiu
0 Media items ᛫ 0 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De Transsylvanische kunstenaar Marius Ritiu liet zich voor dit werk (‘I Am a Glitch in the System (Sisyphus Part V)’) inspireren door het beroemde personage Sisyphus, een figuur uit de Griekse mythologie die van Zeus een poëtische straf toebedeeld kreeg: tot in de oneindigheid zou hij een rotsblok een heuvel op moeten rollen om hem vervolgens telkens met lede ogen terug te zien vallen. De kunstenaar vond tijdens één van zijn reizen een reusachtig rotsblok die het startpunt zou vormen van een installatie. Hij transmuteerde het werk deels tot een koperen sculptuur en plaatste het werk ondersteboven, waardoor het geheel een absurdistisch, desoriënterend en tegelijkertijd monumentaal effect krijgt. Koper wordt bovendien gewonnen uit rotsen, waarmee Ritiu de circulaire kringloop zichtbaar maakt, naast de creatieve en destructieve kracht en onvoorspelbaarheid van natuurkrachten. Tegelijkertijd klopt het ook niet, het opnieuw tot koper verworden van de rots, waarmee de kunstenaar een glitch symboliseert in ons antropocentrische systeem, waarin de mens centraal staat boven de natuur.
(Vertegenwoordigd door Ballroom Gallery)
(Vertegenwoordigd door Ballroom Gallery)