0 Media items ᛫ 12 Beschikbare kunstwerken
1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De werken van de kunstenaar Jonas Vansteenkiste (1984, Kortrijk) worden gedefinieerd door ruimtes die in verschillende media en technieken - waaronder video, sculptuur, foto's en tekeningen - en in verschillende betekenisvormen terugkomen. Vansteenkiste maakt graag gebruik van architecturale elementen op een fysieke en een psychologische manier. Sinds enkele jaren onderzoekt Vansteenkiste de relatie tussen het huis en het lichaam zoals in het werk ‘Hütte’ te zien is. Het woord ‘Hütte’ gaat terug naar Germaanse, Proto-Germaanse en zelfs proto-Indo-Europese talen hetgeen verklaart waarom het Middelnederlands en Oudfrans, het Nederlands, het Fries, het Deens en zelfs het Jiddische ‘hoyt’ dezelfde etymologische oorsprong hebben. Het woord ‘Hütte’ betekent ‘bedekken’ of ‘verbergen’ in de zin van een schamele woning (een ‘hut’), bedekking (de ‘huid’) of iets dat verbergt (‘to hide’). De ‘huid’ evenals het ‘huis’ staat tussen onszelf en de buitenwereld in. In het woord ‘Hütte’ vallen de betekenis van ‘huid’ en ‘hut’ samen in zowel fysieke als mentale zin. Hier en daar herinneren ingenaaide klassieke ramen of deuren op schaal ons eraan dat je via de ‘huid’ een blik kunt werpen op- of een stap kunt zetten in de wereld buiten jezelf. Maar dat je er ook door naar binnen kunt kijken, letterlijk en figuurlijk, of stappen. Het samengaan van de termen ‘huis’ en ‘huid’ heeft in de vorm van het leersculptuur ‘Hütte’ de gedaante van een opgehangen mantel gekregen. Alsof het huis leeg is, maar niks meer te verbergen heeft. Waar is het schepsel dat hier zo nonchalant zijn laatste verdediging, zijn ‘dekmantel’ achterliet? Is er alleen buitenkant? In hoeverre is er nog sprake van bescherming en ja, bescherming van wat?
Vrij naar een tekst van Frederik Van Laere
(Gallery Sofie Van den Bussche)