09 november 2021, Flor Linckens
Jeff McMillan: “Ik leen dingen en voeg dingen samen, om zo op nieuwe manieren werk te maken”
Kristof De Clercq gallery toont tot en met 21 november een solotentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Jeff McMillan, die inmiddels alweer 23 jaar in Londen woont.
In de tentoonstelling in Kristof De Clercq gallery zijn een aantal series te zien uit het oeuvre van de Amerikaanse kunstenaar. McMillan beschouwt zijn werken als driedimensionale objecten, niet zozeer als schilderijen of tekeningen. Voor zijn reeks ‘Biblio’ gebruikte hij een reeks kunstboeken over invloedrijke 20e-eeuwse schilders, boeken die hem en zijn praktijk in belangrijke mate gevormd hebben en vanuit Amerika naar Londen vervoerd waren. Hij hulde deze boeken zorgvuldig in papier, waarna hij ze doopte in inkt of olieverf. Op deze manier verworden deze boeken tot betekenisvolle stempels, die kleur aanbrengen op rijstpapier en zo een blijvend resultaat achterlaten. McMillan beschouwt deze werken als een abstracte hommage aan de kunstenaarsboeken. Tate (London) kocht in 2020 negen werken uit deze serie aan voor de museumcollectie. Je vindt zijn werk daarnaast ook in de collecties van onder meer Museum Voorlinden, de Whitworth Art Gallery in Manchester en het San Antonio Museum of Art.
Jeff McMillan, Untitled (H-111), 2019, Kristof De Clercq gallery
Daarnaast toont de schilder een aantal werken uit 2019. Deze werken mogen terecht slow paintings genoemd worden en materialiteit staat daarbij centraal. De kunstenaar brengt hiervoor eerst dunne lagen olieverf aan op antiek linnen. Vervolgens installeert hij deze werken aan de buitenkant van zijn studio in Londen, vaak jarenlang. Weersomstandigheden en de beruchte Londense smog zorgen voor een evolutie van de werken en bieden een element van toeval. Na verloop van tijd haalt de kunstenaar de werken naar binnen, waar hij ze afmaakt in zijn studio.
In 2020 bracht de kunstenaar een tijd door in Rome, als onderdeel van een residentie (de Abbey Painting Fellowship). Daar liet hij zich inspireren door de architectuur van de eeuwenoude stad en het concept van ‘spoglia’. Dat woord is afgeleid van het Italiaanse werkwoord “spogliare”, ofwel “strippen”. Het verwijst naar de Italiaanse traditie om elementen uit de oudheid te gebruiken en die te recyclen in Renaissance-architectuur. Maar elementen van spoglia komen ook terug in Italiaanse film en dans. McMillan was gefascineerd door dit concept en besloot ook over te gaan op het recyclen van oude architecturale materialen. Hij ging op zoek naar diverse houtvormen, om zo een serie houtsneden te kunnen maken. Hij vond oude meubels en pallets, maar ook eeuwenoud hout in gebouwen die werden gerestaureerd. Op die manier creëert hij werken die een element van historisch en hedendaags Rome met zich meedragen.
Jeff McMillan, Untitled (H1-05), 2019, Kristof De Clercq gallery
