In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze?
We trappen af met auteur Hugo Borst. Hugo is columnist van het Algemeen Dagblad, co-presenteert iedere zondag het radio 1 sportprogramma Langs de Lijn en schreef een tweetal boeken over zijn in 2018 overleden moeder, waarvan Ma het bekendst is.
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst maakt me blij. Het leidt me af, het kan me verleiden, het zet me aan het denken. Al kan het alle kanten op natuurlijk. Een werk kan wonderschoon zijn. Of het kan schuren. Het ergst is voorspelbaarheid. Dat kom ik in het dagelijks leven al genoeg tegen. Maar er is natuurlijk slechte kunst nodig om goede kunst goede kunst te laten zijn.
Heb je kunst van huis uit meegekregen of heb je zelf je pad moeten vinden?
Mijn ouders (lees: mijn moeder) hadden kunst in huis. Bij ons hing een echte Ab Knupker. Op tv was Pierre Janssen. Zijn enthousiasme greep me. Ma ging weleens met me naar het museum. Al ging mijn voorkeur als kind uit naar voetbal, niet alleen de namen van Cruijff, Van Hanegem en Louis van Gaal vielen. Die van Dalí viel ook, en Picasso. Bij onze tandarts hing een zeefdruk van Karel Appel. Rond mijn 14de kwam ik in het Stedelijk The Beanery tegen. Kienholz. Ik weet nog dat ik dacht: dit kan dus ook. Dit ding heeft bestaansrecht. Kunst heeft voor mij heel erg met vrijheid te maken.Vrijheid van denken. Ik dacht toen, ik was een kleine jongen: waarom bestaan er geen films waarin niet gemonteerd wordt? Dan pas is het echt. The Beanery zette me aan het denken, en dat doet kunst nog steeds.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Inderdaad, die bronnen. Maar ik ga ook te rade bij kunstenaars, galeriehouders, academici. Liefhebbers kunnen net zo goed informatie leveren als kenners.
Waar bekijk je het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Helaas kun je in een museum niet kopen. Dus ik houd het op beurzen. Die maken me gulzig. Heel gevaarlijk, want als verzamelaar heb ik een zeer beperkt budget. Naar een museum ga ik met een minder gejaagd gemoed.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Ik koop vijf, zes kunstwerken per jaar. Meestal uniek werk.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Dit is de volgorde: veiling, beurs, galerie of bij de afstudeerexpo’s van de academies.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Sommige werken zijn van mij, sommige van mijn vrouw, sommige van ons samen.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Die van Willem Baars, mede omdat hij Emo Verkerk vertegenwoordigt. In mijn ogen is Emo de interessantste levende Nederlandse kunstenaar. Maar ik kom ook heel graag bij Frank Taal (Rotterdam) en Margi Geerlinks (Schiedam), die net is begonnen.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Met een onbeperkt budget zou ik bang zijn dat een aankoop me niet het gelukzalige gevoel geeft dat ik nu voel bij een aankoop.
Wie zijn je favoriete kunstenaars op Gallery Viewer, en waarom?
Ik wilde zeggen: Neo Matloga. Maar die staat er niet op zie ik. Samen met Oscar van Gelderen heb ik een werk gekocht van deze jonge Zuid-Afrikaan. Dan kies ik voor Saminte Ekeland. Ze becommentarieert met plastic, textiel en naaigaren de geschiedenis en het heden. Ze heeft oog voor eenlingen die systemen bevechten. Mohammed Ali komt voorbij en Angela Davis. Prachtig werk, zowel in denken als in uitvoering.
Saminte Ekeland | Lex Barbarorum XVI - ‘GERM’, 2017S | Frank Taal Galerie