10 may 2021, Manuela Klerkx
Warre Mulder | Tussen rood en oranje
Wat krijg je als je twee Nederlandse ouders hebt en in België wordt geboren en opgroeit? Juist, Warre Mulder: ervaringsdeskundige op het gebied van overeenkomsten en verschillen tussen Belgen en Nederlanders. We komen op het onderwerp als ik tegen hem zeg dat ik in zijn werk veel ‘bravoure’ zie. ‘Dat zal dan wel de Nederlandse invloed zijn’, zegt hij. En daar kan hij weleens gelijk in hebben want met wie je ook spreekt, bijna iedereen vindt dat over het algemeen Nederlanders luidruchtiger en brutaler zijn dan de meer bescheiden en beschouwende Belgen. Zelf vergelijkt hij de Nederlandse mentaliteit weleens met voetbal:
Daarin gedragen de Nederlanders zich al als winnaars als ze er weliswaar bijna maar nog net níet zijn. Daardoor laten ze dat laatste stukje dat nodig is om wereldkampioen te worden liggen.
En daar zou hij weleens gelijk in kunnen hebben. Maar toch, na een beetje doorvragen, geeft hij toe dat hij voor Oranje is en niet voor de Rode Duivels, maar dit heeft u niet van mij. Hoe dan ook leiden bovengenoemde verschillen en overeenkomsten tot eclectische beelden waarover kunstcriticus Christine Vuegen heel treffend het volgende schrijft:
Koorddansend op grenslijnen tussen geestig en geestrijk, oprecht bezield en grijnzend, spontaan en gepland roept de kunstenaar hybride sculpturen in het leven: fantasierijke fabelwezens, mensbeelden, dieren, een plant of een object. Ze kunnen iets hebben van archetypes, voorouderbeelden, wachters of boodschappers, vaak tegelijk vrolijk en verontrustend. Spiritualiteit en humor, animisme en spel, associaties en betekenissen buitelen over elkaar heen in een persoonlijke beeldtaal die iedereen kan aanspreken.
Warre Mulder, I come with good intentions, 2020, Whitehouse Gallery.
De bravoure in zijn beelden heeft mijns inziens te maken met de wijze waarop hij nadenkt over de geschiedenis met haar machtsstructuren, rituelen en discutabele praktijken. Er zit veel beschouwing - zijn Belgische kant! - in de wijze waarop hij zijn raadselachtige figuren uit voorbije tijden tot leven brengt. Zelf zegt hij over die mish mash aan culturen en invloeden:
Ik houd van sampling, niet alleen in de muziek, maar ook in de kunst. Ik geloof namelijk niet in de waarde van één plaatselijke cultuur maar in het reizen door ruimte en tijd waarin je stukjes van pure menselijkheid op allerlei manieren leert kennen. Niks staat op zichzelf en door verschillende periodes en stijlen te onderzoeken herken je patronen en symbolen die in alle werelddelen op verschillende wijze terugkeren en tezamen de mensheid vormen.
Daar vloeit logischerwijs uit voort dat Warre niet zozeer geïnteresseerd is in het maken van levenloze objecten, als wel in het creëren van geanimeerde, iconische beelden zoals heiligen beelden of Afrikaans uitziende maskers en beelden die in hun robuste, bijna rudimentaire verschijning eerder aan de Romaanse kunst (waarin de mensfiguren statisch en gestileerd zijn) dan aan de Barok (met een overdaad aan vorm en heftigheid van gevoelsuitdrukking) doen denken. Neem het beeld ‘King over Nature’ uit 2021 waarin we een koning zien leunen op twee leeuwen alsof ze steunpilaren zijn. Een beeld dat direct associaties oproept met de Sfinx van Gizeh, de grootste sfinx ter wereld die al eeuwen ligt te rusten voor één van de drie grote piramiden in Gizeh, maar ons ook bewust maakt van de mens die zichzelf boven de natuur, dus ook boven de dieren, stelt. Een discutabele overwinning waarover het laatste woord nog niet is gezegd.
Animisme zie je in alle tijden overal ter wereld. Het is een van de oer menselijke neigingen, die ik opzoek in mijn kunst. De instinctieve drang om iets levends te zien in levenloze dingen is eigen aan de mens. Als kind heb ik dat heel erg beleefd door speelgoed te zien als iets levends. Eigenlijk ligt dat aan de basis van wat ik nu doe. Ik wil in mijn werk een bezieling krijgen, een dosis animisme. Ik wil dat de textuur iets tactiels kan oproepen, dat de materialen een natuurlijke oorsprong hebben, dat het met de hand is gemaakt. Het is een soort puurheid, waar ik heel eerlijk naar op zoek ben. Het is echt een zoektocht naar spiritualiteit en animisme. Je bent ernaar op zoek en je wil er graag in geloven, maar je kan er ook weer niet helemaal in geloven en dan ga je relativeren. (Uit een interview met Christine Vuegen)
Zoals kinderen met speelgoed spelen, opgaand in hun eigen fantasie, zo maakt Warre kunst: niet vanuit een bepaald concept maar eerder door kunst te beschouwen als een spel bestaande uit onderdelen die voortdurend wisselende verbintenissen met elkaar aangaan waardoor nieuwe personages en verhalen ontstaan. Net als bij de Memphisgroep - een groep interieurontwerpers uit de jaren 1981-1987, opgericht door de Italiaanse designer Ettore Sottsass - kenmerken zijn ontwerpen zich door de onlogische combinatie van geometrische vormen, felle kleuren en allerlei patronen door elkaar. Toch ogen zijn beelden veel minder slick omdat ze niet op een industriële manier maar handmatig worden gemaakt waardoor ze er veel oorspronkelijker uitzien. Maar wel stoer of, zoals we in Nederland zeggen: met ballen.
Warre Mulder, De kennis van het lopende vuurtje, 2021, Whitehouse Gallery.
Momenteel werkt hij aan een nieuw beeld - bestaande uit kunsthars, keramiek, pigment en geschilderd hout - voor Ballroom Project met de mooie titel ‘De kennis van het lopende vuurtje’: een 237 cm hoog beeld waarin geen vlammende ogen maar vlammen met ogen de kijker aanstaren.
Verder werkt hij aan een ander groot beeld, een triomfboog uit de tijd van de Etrusken en die aanvankelijk diende om het leger na een veldslag te zuiveren door de soldaten er één voor één onderdoor te laten lopen. Later, onder de Romeinen, werd de triomfboog - meestal van hout met keramische elementen - als constructie overgenomen maar alleen de overwinnaar van de veldslag, de hoogste baas van het leger, mocht onder de ereboog lopen. Het ging niet langer om de zuivering van een heel leger maar om het vieren van de overwinning uitgedrukt in het eren van slechts één man. Het zaadje voor ons individualistische tijdperk werd toen al gelegd. Wellicht. Zeker is dat het door elkaar husselen van vormen en stijlen, culturen en geloven leidt tot krachtige en betekenisvolle beelden als van deze Nederlandse Belg of Belgische Nederlander die reist door tijd en ruimte. Op zoek naar bezieling.
