29 april 2021, Flor Linckens
BALLROOM #3: Galerie Caroline O’Breen
Tijdens Antwerp Art Weekend (van 12 tot en met 16 mei) vindt de derde editie van de kunstbeurs Ballroom Project plaats, waar 20 galeries uit Nederland en België aan zullen deelnemen. De Amsterdamse Galerie Caroline O’Breen zal in de BORGERHUB werk tonen van twee Nederlandse kunstenaars: Anne Geene en Antoinette Nausikaä.
Anne Geene staat bekend om de manieren waarop ze de verborgen schoonheid van flora en fauna vangt middels fotografie. Dat proces begint met het objectief vastleggen van composities van echte planten met behulp van een camera en/of scanner, om vervolgens op zoek te gaan naar visuele overeenkomsten en patronen. Ze gaat daarbij op een extreem geordende, analytische en empirische manier te werk en vertaalt haar nieuwsgierigheid naar fotografie, notities en documentatie. Het classificatiesysteem is semi-wetenschappelijk, met veel aandacht voor de schoonheid en de poëzie van de resultaten die ze tegenkomt. Deze manier van omgang met data is ook een reflectie op hoe Geene denkt over onze noodzaak om de wereld om ons heen te reguleren en te begrijpen en laat zien hoe persoonlijke interpretatie en objectiviteit tegenover elkaar komen te staan.
Geene: “Mijn werk gaat over objectiviteit en over het gegeven dat je een foto allerlei betekenissen kunt geven. Dat je kan schuiven met contexten en informatie. Ik zie fotografie vooral als informatiedrager waar verschillende verhalen mee te vertellen zijn. Aan de basis van mijn werk staan persoonlijke observaties die, in een nieuwe context, op een speelse manier conventies en codes - die foto's kunnen hebben - worden onderzocht. Verschillende mogelijkheden van fotografische representatie van de werkelijkheid en de manier waarop foto's communiceren, vormen een rode draad. Ik onderzoek, verzamel, inventariseer en herschik zowel mijn foto's als de werkelijkheid.”
Anne Geene, O Amor, Galerie Caroline O'Breen.
De reeks is onderdeel van het grotere project ‘Museum of the Plant’, een soort aanvullend museum waarbij op ironische, licht absurdistische manier gekeken wordt naar eigenschappen van planten waar reguliere musea geen aandacht aan besteden, zoals toeval, het lot en sociale status. Tijdens Ballroom #3 toont Geene een nieuw, locatiespecifiek werk dat ze dit jaar in Portugal maakte tijdens een residentie. Het werk ‘O Amor’ dat tentoongesteld wordt is bijvoorbeeld het resultaat van een project waarvoor ze twee maanden zocht naar hartvormingen bladeren.
Geene won verschillende prijzen, waaronder de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs (de jury én de publieksprijs) in 2018, de ING New Talent Photography Award 2014 en de hoogste onderscheiding van de Schönste Bücher aus aller Welt (samen met Arjan de Nooy) in 2016. Haar werk is opgenomen in verschillende collecties, waaronder die van het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam, de ING Art Collection en het Ministerie van OC&W.
Anne Geene, Portrait of a garden, 2021, Galerie Caroline O'Breen.
Antoinette Nausikaä is gefascineerd door plekken waar natuur en cultuur samenkomen. Ze kijkt daarbij ook kritisch naar het Antropoceen, het idee dat we in een tijdperk leven waarin niet de natuur, maar de mens centraal staat, waarbij natuur en mens fundamenteel gescheiden zijn. Nausikaä observeert juist de onderlinge verbondenheid van natuur en cultuur. Nausikaä: “Ik groeide op in een familie van luchtfotografen. Hierdoor leerde ik al op jonge leeftijd de wereld om mij heen te observeren en op onderwerpen in en uit te zoomen.“
Haar praktijk bestaat uit inkttekeningen, fotografie, video en sculptuur, vaak gecreëerd op locatie. Nausikaä start hiervoor langlopende projecten waarvoor ze zich volledig verdiept in een bepaald onderwerp. Door langere tijd op locatie te blijven komt ze dichter bij de kern van haar omgeving. Voor het project ‘Breathing Mountains’ reisde ze vanaf 2015 bijvoorbeeld vijf jaar langs acht oude en heilige gebergtes in onder andere Japan, Griekenland, Turkije, Armenië, Iran en China. Ze fotografeerde deze bergen en verzamelde er klei om te gebruiken voor sculpturen. Haar drukke, stadse bestaan zorgde voor een intens verlangen naar stilte, eenzaamheid en stabiliteit, maar onderweg kwam ze er achter dat pure stilte en eenzaamheid niet bestaan er er bovendien overal sporen zijn van menselijk bestaan.
Antoinette Nausikaä, Blue Taishan, 2018, Galerie Caroline O'Breen.
Hoewel haar zoektocht naar stilte mislukte kwam ze tegelijkertijd tot de conclusie dat ze de stad niet hoefde te verlaten om die verstilling te raken. Voor ‘A River Runs Through Me’ verplaatst haar focus zich juist naar grote steden, waaronder Parijs. Ze volgde daar het pad van de Seine van bron tot monding en was daarbij met name gefascineerd door het tijdloze karakter van de rivier, dat zo sterk contrasteert met de vergankelijkheid die ons leven tekent. Nausikaä rondde in deze periode ook een residentie af aan de Cité internationale des Arts in Parijs. In 2005 verbleef ze voor een residentie een half jaar in Tokyo, waar ze kennismaakte met zenmeesters en zentekeningen, die gebaseerd zijn op alledaagse observaties. Het vormde ook de start voor een reeks kleine sculpturen, die later in haar carrière steeds een andere vorm aannamen. Zoals bijvoorbeeld de vergulde zonnesculpturen die een ode vormen aan het licht en aan een nieuwe cyclus na de Winterzonnewende (equinox), het moment waarop de zon loodrecht boven de evenaar staat.
Tijdens Ballroom #3 toont Nausikaä een serie werken uit haar ‘Mountains and Rivers’ en ‘A River Runs Through Me’ projecten, gecombineerd met een reeks kleine, witte sculpturen van porselein die ze maakte in China en een reeks Equinox sculpturen.
Nausikaä studeerde aan de prestigieuze Rijksakademie in Amsterdam en haar werk is onder meer opgenomen in de collecties van Huis Marseille, de ziekenhuizen LUMC Leiden en AMC Amsterdam en De Nederlandsche Bank.
Antoinette Nausikaä, Blanc de Chines figurines, 2015, Galerie Caroline O'Breen.
