22 january 2021, Flor Linckens
Functionaliteit optional en humor essential
Roeland Tweelinckx maakt het soort kunst waar je misschien per ongeluk aan voorbijloopt, zonder je te realiseren dat je dan iets bijzonders gemist hebt. En daarin schuilt precies zijn kracht. Zijn eerste solotentoonstelling in Galerie Fontana is nog tot en met 30 januari online te zien op GalleryViewer.
De Belgische kunstenaar Roeland Tweelinckx speelt op humoristische wijze met zijn omgeving, in de vorm van site-specific installaties. Zijn werk is geworteld in kunsthistorische tradities als het surrealisme, het dadaïsme en conceptuele kunst. Het laat misschien denken aan het werk van Duchamp, die objecten uit hun originele context haalde en hen een nieuwe context bood in een nieuwe ruimte. Maar Tweelinckx heeft zich in het verleden ook kritisch geuit over het gebruik van readymades in de kunst. Zijn werken bestaan dan ook niet uit gevonden voorwerpen die op zichzelf als kunst beschouwd worden, maar juist uit doelbewust vormgegeven trompe l’oeil (gezichtsbedriegende) installaties; installaties die tegelijkertijd verstoren en een nieuw en onverwacht evenwicht creëren. Hij maakt daarvoor gebruik van combinaties van alledaagse objecten die samen het verstand, de logica en alle natuurwetten lijken te tarten. In het werk van Tweelinckx wordt functionaliteit optional en humor essential.
In de tentoonstelling is bijvoorbeeld een surrealistische radiator te zien die zowel laat denken aan het kubisme als aan een dynamische positie halverwege een dans. Zijn ‘Composition with air vents’ toont een drietal ventilatieroosters in een onmogelijk scheve en onsymmetrische installatie: een ogenschijnlijk lelijke oplossing maar tegelijkertijd ook immens poëtisch. De Fanta in ‘The moment before’ lijkt zich daarnaast weinig aan te trekken van de horizontale positie van het flesje waarin het zich bevindt. In zijn installatie ‘How soon is now’ zien we bovendien hoe een ronde vaas ogenschijnlijk vorm heeft gekregen door een ballonpomp. Of is het een brandblusser? En in het werk ‘Nails are overrated’ toont Tweelinckx een fotolijst die aan de muur is bevestigd met volledig onfunctionele hoeveelheden gele tape. De tegendraadse werken van de kunstenaar bezitten de potentie om je te verbazen, te verwarren, te leren relativeren en misschien zelfs een lach te ontlokken.
Maar belangrijker is het misschien om zijn werk te plaatsen in een tijd waarin we zoveel beelden binnen krijgen dat we hebben geleerd om vooral te scannen. Tweelinckx nodigt ons uit om naar alledaagse objecten te kijken, misschien niet eens omwille van het object zelf, maar omwille van het opnieuw leren kijken. Echt kijken. Dat wordt wellicht ook gereflecteerd in de titel van de tentoonstelling: ‘Business as usual, but how did I get here?’ Met andere woorden: we zijn meer bezig met doelen en bestemmingen (gaan gaan gaan) zonder dat we doorhebben hoe we daar eigenlijk gekomen zijn. Tegelijkertijd is het een verwijzing naar de manier waarop we de bizarre situatie rondom de pandemie eigenlijk al genormaliseerd hebben.
