09 june 2025, Wouter van den Eijkel
Het atelier van... Aaron-Victor Peeters
Het atelier van Aaron-Victor Peeters lijkt op het eerste gezicht meer op een autogarage dan op een atelier van een beeldend kunstenaar. Het is dan ook een voormalige loods van een busbedrijf. In de grote ruimte slaat Peeters auto’s die overal en nergens opkoopt. Voor Peeters hoeven ze niet te rijden. ‘De auto is voor mij meer dan alleen een vervoersmiddel maar tegelijkertijd ook een vehikel, een drager waarop ik dromen en verlangens kan projecteren.’
Op 18, 19 en 21 juni stelt Peeters zijn atelier open voor bezoekers. Anders dan veel collega-kunstenaars vindt Peeters het leuk om bezoek te ontvangen en ziet hij er de meerwaarde van in voor zijn gasten. ‘Ik vind het altijd interessant om mensen in mijn atelier uit te nodigen, omdat de context van de werken dan helemaal anders is, wanneer je mijn schilderijen of tekeningen langs mijn auto's ziet hangen, of eens kan neuzen tussen mijn verzameling Pirelli posters. Het atelier, ondanks zijn formaat, is en blijft een intieme plek.’
Aanmelden voor een van de drie data? Stuur een e-mail naar [email protected].
Ik las dat je oude auto’s opkoopt en die opslaat in je atelier. Dus ik stel me voor dat je een gigantische loods tot je beschikking hebt. Klopt dat? Kan je beschrijven hoe het eruit ziet?
Gigantisch is misschien veel gezegd, maar ik in vergelijking met een doorsnee atelier heb ik best een grote ruimte. Mijn atelier is een voormalige loods van een busbedrijf. Bij het binnenkomen lijkt het dan ook eerder op een autogarage dan een atelier, pas wanneer je een extra poort openschuift kom je in het atelier terecht waar ik teken en schilder.
Aaron-Victor Peeters
Afgezien van veel ruimte, wat heeft een goed atelier voor jou beslist nodig?
Tools! Ik merk dat ik mij vaak laat belemmeren in het maken van een kunstwerk door het ontbreken aan het juiste materiaal voor de job. Dit is iets dat ik stelselmatig probeer aan te kopen zodat mijn atelier ook echt een maakruimte wordt.
Stel ik loop stage bij je, hoe zit de gemiddelde dag op je atelier eruit?
Alles begint bij koffie. En dan moet er vaak iets opgeruimd worden vooraleer we aan de slag kunnen gaan, maar dit opruimen resulteert vaak in nieuw werk of ideeën. Wanneer ik 2 dingen vastpak die normaal niets met elkaar te maken zouden hebben, begin ik na te denken wat voor nieuw verhaal ze samen kunnen vertellen. Ik probeer met stagiaires ook altijd echt dingen te doen en te bouwen, constructies klaarleggen, lassen... maar ook locatiebezoeken of facturen opmaken. Het tekenen en schilderen is iets intiem dat ik vaak voor mezelf hou.
Aaron-Victor Peeters, 7 nights in Stalenstraat, 2024, Uitstalling Art Gallery
Nog even over die auto’s: de auto figureert ook in je werk. Kan je uitleggen waarom je gefascineerd bent door auto’s? Waar staan ze voor in je werk.
Om een of andere reden word ik achtervolgt door auto's. Het begon bij mijn eerste Mercedes waarvan de motor een maand na aankoop was ontploft, toen ik de papieren wou opmaken voor verkoop zag ik dat deze auto op 20 oktober 1994 van de band was gerold, de dag dat ik geboren was. Ik dacht "this Mercedes is trying to kill me" en dat werd de eerste titel van een reeks werken geïnspireerd op auto's. Verder is de auto voor mij meer dan alleen een vervoersmiddel maar tegelijkertijd ook een vehikel, een drager waarop ik dromen en verlangens kan projecteren.
Aaron-Victor Peeters, Untitled, 2024, Uitstalling Art Gallery
Is dat ook de reden dat je van jaren ’70 sci-fi houdt?
Ik hou van jaren 70 sci-fi, omdat het vaak de tijd waarin we nu leven wou uitbeelden. Vaak zie je dan dat we veel dingen ondertussen al vanzelfsprekend beschouwen. Door de manier waarop dit in de jaren 70 werd uitgebeeld zien we veel beter dit contrast. In Soilent Green is de agent bijvoorbeeld nog altijd een soort van Sheriff.
In je solotentoonstelling Rum Runner stond een huifkar centraal. De kar stond middenin de galerie, klaar voor vertrek. Hij bewoog uiteraard niet. In de kar kon je kijken naar spaghettiwesterns. De vraag die het opriep was: wat is echt en maakt dat eigenlijk uit om je mentaal op reis te sturen? Is dat een centraal onderwerp voor je?
Klopt, ik ben vertrokken vanuit het idee van mezelf als kind. Het kind dat in zijn eigen fantasie zich kan verplaatsen naar andere werelden. Ik stel in dit werk de vraag wat echt of fictie is. Ons beeld van Amerika is bijvoorbeeld gevormd door deze spaghettiwesterns, films die eigenlijk opgenomen werden in Italië of Spanje, gebaseerd op verhalen van een Duitse schrijver die nooit echt in Amerika is geweest (Karl May).
Aaron-Victor Peeters, On The Road, 2024, Uitstalling Art Gallery
Van je galeriehouder begreep ik dat je binnenkort je atelier openstelt voor verzamelaars en geïnteresseerden. Wanneer is dat en wat kunnen we verwachten?
Op 18, 19 en 29 juni stel ik het open voor publiek. Voor mij nog eens een reden om mijn atelier op te ruimen! Ik vind het altijd interessant om mensen in mijn atelier uit te nodigen, omdat de context van de werken dan helemaal anders is, wanneer je mijn schilderijen of tekeningen langs mijn auto's ziet hangen, of eens kan neuzen tussen mijn verzameling Pirelli posters. Het atelier, ondanks zijn formaat, is en blijft een intieme plek. En om een kunstenaar dan in zijn habitat te kunnen treffen, is altijd een meerwaarde denk ik.
Je bent nu begin dertig, wat hoop je de komende pak-hem-beet vijf jaar te doen?
Ik heb vorig jaar voor de eerste keer een installatie in de publieke ruimte mogen maken, dit is iets waar ik mij heel hard mee geamuseerd heb. In een museum of op een tentoonstelling hebben mensen altijd verwachtingen, of ze weten waarvoor ze komen. Wanneer je heel je leven in dezelfde straat woont en opeens staat er een kunstwerk, dat is niet altijd evident. Die wisselwerking van een publiek dat niet altijd openstaat voor kunst vind ik interessant. Los van het nadenken over de duurzaamheid en vandalisme bijvoorbeeld moet je opboksen tegen een publiek dat er niet voor kiest om jouw werk te zien. Ik hoop vaker dit soort uitdagingen te krijgen.
Waar werk je op dit moment aan?
Een Vespa PK50 uit 1975, nee mopje, ik ben een motorblok aan het 3D printen. Een test of maquette zeg maar om uiteindelijk een volledige auto te kunnen printen, dit gaat uiteindelijk een licht en geluidsinstallatie worden. Daarvoor spreekt mijn zoontje van 7 de geluidseffecten in. Maar alles is natuurlijk nog onder constructie, wat wil zeggen dat er nog heel veel van het basisidee kan veranderen. Dat is nog zoiets leuk aan het bezoeken van mijn atelier, de ontwerptekeningen zien van sculpturen of installaties die er totaal anders uitzien op het einde van de rit. Een mooie visualiseren van het altijd onderweg zijn in het hoofd.
Aaron-Victor Peeters
