18 february 2025, Flor Linckens
Silvia Gatti: de poëtische transformatie van taal en materie
Tot en met 8 maart is in andriesse~eyck galerie in Amsterdam de solotentoonstelling ‘BRIEFLY HUMANS’ te zien van de Italiaanse kunstenaar Silvia Gatti. In haar tweede solopresentatie bij de galerie verkent Gatti de wisselwerking tussen mens en machine, lichaam en bewustzijn, fysieke en digitale taal. De Italiaanse kunstenaar, die op dit moment resideert aan de Rijksakademie in Amsterdam, presenteert een reeks nieuwe werken waarin deze grenzen steeds verschuiven en opnieuw worden gedefinieerd. Gatti: “Het hart van mijn werk ligt in de verkenning van lichamelijke en digitale taal en de manier waarop deze samen de realiteit beïnvloeden. Mijn kunstpraktijk is een voortdurend leerproces, gevoed door de ervaring van het mens-zijn.”
Gatti's multidisciplinaire praktijk bevat elementen uit de architectuur, poëzie, video, geluid en performance. In haar nieuwste serie werken creëert ze imaginaire landschappen die balanceren tussen het aardse en het kosmische. Hierin bevraagt ze niet alleen de essentie van menselijke ervaring, maar ook de mechanismen die hier achter schuilen. Wat betekent het om ergens bij te horen? Hoe verhouden ons lichaam en ons bewustzijn zich tot een wereld die steeds verder digitaliseert, onder meer door (generatieve) kunstmatige intelligentie?
Silvia Gatti werd in 1983 geboren in Alessandria in Italië. Ze studeerde Architectuur en Stedenbouwkunde aan de Universiteit van Genua voordat ze in 2021 cum laude afstudeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, waar ze nog steeds woont en werkt. Haar achtergrond in architectuur en stedenbouw beïnvloedt haar werk op subtiele wijze. Gatti beschouwt het menselijk lichaam als een landschap, een terrein waar identiteit en ervaring zich aftekenen. In haar tekeningen en sculpturen fungeert de huid als grens — tussen binnen- en buitenwereld, individu en omgeving.
Gatti’s intuïtieve en conceptuele werk is diep geworteld in taal, zowel geschreven als gesproken, en manifesteert zich als een vorm van visuele en auditieve poëzie. Op een van de werken in de expositie staat bijvoorbeeld de zin ‘I want to go back to believing in a story’. Op andere werken zijn teksten te lezen als ‘My body lies still, a vessel at rest, [een bedekte zin], on eternal quests’ en ‘when stars scatter across the night and the world is fading away’. Soms zijn de zinnen niet of slechts gedeeltelijk zichtbaar voor de kijker. Gatti gebruikt taal daarbij niet alleen als medium, maar ook als een dynamisch, veranderlijk proces waarin zinnen continu gevormd, gewist en herschreven worden. Dit idee van voortdurende transformatie is kenmerkend voor haar praktijk en komt terug in haar experimenten met op tekst gebaseerde videoinstallaties en tekeningen op menselijk formaat.
Haar materiaalkeuze weerspiegelt deze gelaagdheid: van handgeschept papier, dat een intieme en tactiele dimensie toevoegt, tot koude industriële materialen als aluminium en monitoren. In de serie ‘NELLA LUCE DELLA STANZA’, te zien in de tentoonstelling, werkt ze met dunne, geëtste aluminiumplaten gemonteerd op plexiglas. De subtiele inscripties bevatten frases als ‘nelle luce della stanza, ricerco il cielo muoversi’ (‘in het licht van de kamer zoek ik naar de lucht om te bewegen’) en ‘nelle luce della stanza, cerco il silenzio e la calma’ (‘in het licht van de kamer zoek ik stilte en kalmte’).
De A/DIVINATIONS reeks, een verwijzing naar het woord voor waarzeggerij, bestaat uit meerdere schermen die verschillende delen van een gedicht genereren. De tekst fluctueert continu, waardoor de boodschap zich blijft herschikken en ongrijpbaar wordt. Het onderliggende elektrische circuit blijft zichtbaar, waarmee Gatti de digitale infrastructuur en de programmeertaal achter het werk blootlegt. Hierin toont ze hoe taal en technologie elkaar beïnvloeden en hoe menselijke betekenis ontstaat binnen digitale systemen.
In de serie 'Celestial Crushes' worden fragmentarische beelden van het lichaam samengedrukt en vervormd. Het verfrommelde papier transformeert daarbij in een soort landschap, topografieën van huid en ruimte. Met autolak, gespoten op cyanotypieën en bevestigd op aluminium frames, verkent Gatti de spanning tussen materie en metafysica. Gatti: “Deze werken onderzoeken metafysische vragen, de ontmoeting en botsing tussen aarde en kosmos, het paradoxale karakter van het lichaam — tegelijkertijd kwetsbaar en veerkrachtig — en het verlangen naar overgave. De werken transformeren in een topografisch landschap dat kreukt bij impact, onder druk, tussen hemel en hart.”
