31 december 2024, Flor Linckens
Ariel Mitchell: het moment waarop het schilderij zingt
Tot en met 2 februari 2025 presenteert KERSGALLERY in Amsterdam de solotentoonstelling ‘Layers of Air, Sticks in Time’ van Ariel Mitchell. De Amerikaanse kunstenaar verkent hierin een fascinerend spel van contrasten: controle en overgave, structuur en vrijheid, intimiteit en afstand, uitbundigheid en terughoudendheid. De schilderijen van Mitchell worden getekend door een dynamische wisselwerking tussen kleur, textuur en vorm. Ze bouwt daarbij zorgvuldig een bepaalde spanning op. Elk schilderij is het resultaat van een gelaagd spel van penseelstreken, waarin het materiaal en de hand van de kunstenaar elkaar uitdagen en versterken. In een interview met de galerie zegt Mitchell: “Schilderen gaat in zekere zin over controle. Het is bijna een dans of een gevecht met de verf. Ben ik degene die controle heeft, of is het de verf?” De tentoonstelling markeert Mitchells Europese solodebuut.
Mitchells schilderproces is buitengewoon intuïtief van aard. Hoewel haar composities complex en zorgvuldig zijn opgebouwd, laat ze ruimte voor het onverwachte. Haar penseelstreken zijn dynamisch en wisselen tussen korte, krachtige accenten en langere, meer vloeiende bewegingen, wat een gevoel van ritme en energie oproept. De verflagen overlappen elkaar, maar lijken tegelijkertijd hun eigen ruimte op te willen eisen. De onregelmatigheid van de penseelstreken en het linnen dat door de verf heen zichtbaar blijft, versterken een gevoel van rauwheid en directheid. De composities van Mitchell voelen open en expansief. Er is een dominante aanwezigheid van koele kleuren, zoals blauwtinten en zachte groenen, die worden gecontrasteerd met subtiele accenten van warme tinten zoals geel en roze. Deze schilderijen spelen met diepte, waarbij lichtere, doorschijnende lagen afgewisseld worden door zwaardere, meer dekkende streken liggen. Dat dwingt de kijker om naar binnen te kijken in plaats van alleen naar het oppervlak.
Mitchell nam aan het begin van haar carrière een tijdlang afstand van schilderen en werkte in die periode onder meer voor kunstenaars zoals Jeff Koons, waar ze begon als kleurmenger. Mitchell: “Ik dacht: dit is schilderen op een totaal andere manier, waarbij de kleuren van tevoren tot in de kleinste details worden uitgedacht. Dat was een essentieel onderdeel van het proces daar. Hierdoor ben ik kleur op een veel diepgaander niveau gaan verkennen dan ik ooit eerder had gedaan, en dat kostte ontzettend veel tijd.” De kunstenaar werkt tegenwoordig met een gelimiteerd palet van zes licht transparante kleuren — titaniumwit, koud zwart, quinacridone magenta, phthalo cyanine blauw, alizarine geel en alizarine oranje — die ze mengt tot een breder palet. Mitchell weet instinctief dat een schilderij af is “wanneer het schilderij zingt”, wanneer je er een beetje in kunt verdwalen.
Wat in alle schilderijen opvalt, is haar gebruik van het onbeschilderde, ongeprepareerde linnen. Niet alleen als drager als integraal en actief onderdeel van de compositie, aangevuld met olieverf in transparante en minder transparante lagen. Het linnen biedt op die manier een rustpunt te midden van de energieke penseelstreken. “Linnen is zo’n prachtig materiaal om mee te werken,” vertelt Mitchell. “Om veel redenen, maar vooral omdat je de structuur van het weefsel erdoorheen kunt zien. Tijdens het schilderen merk ik vaak dat ik penseelstreken horizontaal aanbreng, gevolgd door verticale penseelstreken, bijna alsof ik het linnen zelf probeer na te bootsen.” Dit fysieke, tastbare element benadrukt de materialiteit van haar schilderijen.
Mitchells inspiratie komt met name voort uit universele thema’s, haar persoonlijke herinneringen en de natuur. Haar jeugd in de bossen van Connecticut heeft een blijvende indruk op haar achtergelaten en veel van de abstracte vormen en texturen in haar werken verwijzen dan ook naar elementen uit het landschap — of haar herinneringen aan dat landschap. Mitchell rondde internationale residentieprogramma’s af in Finland, Bulgarije en IJsland en ook die landschappen vinden op een intuïtieve manier hun weg naar haar doeken.
De beeldtaal van de kunstenaar was aanvankelijk meer figuratief van aard, maar is gaandeweg volledig abstract geworden. Toch vinden haar werken voor een belangrijk deel hun oorsprong in taal. Een schilderij begint meestal als schriftelijke aantekening in een notitieboekje, met woorden die een bepaalde lading dekken, gevolgd door een studie en het uiteindelijke schilderij. De titels van haar schilderijen fungeren daarbij vaak als een narratieve ingang, met titels als ‘The Annual Shift’, ‘Night Pond’, ‘Make Way for New Growth’ en ‘Cathedral’. Soms werkt Mitchell dicht op het canvas, met directe en precieze penseelstreken, terwijl ze op andere momenten van een afstand schildert, wat leidt tot ruimere, vrijere gebaren. Ze luistert in haar atelier naar een verrassende mix aan muziek, van Franse techno en klassieke muziek tot jazz, pop en grunge.
Ariel Mitchell werd in 1985 geboren in Providence (Rhode Island) en groeide op in Stonington (Connecticut), waar ze als dochter van een schilder veel tijd doorbracht in de studio van haar moeder, spelend en tekenend. Ze behaalde een Bachelor of Fine Arts aan het Maryland Institute College of Art, gevolgd door een Master aan CUNY Hunter College in New York. Tegenwoordig woont en werkt ze in Brooklyn. Mitchells werk is sinds 2021 te zien in een online viewing room van Hauser & Wirth, als onderdeel van hun Emerging Artists-platform.
