26 november 2024, Wouter van den Eijkel
Het atelier van... Elsemarijn Bruys
Onder de titel Minimal Art on Acid heeft Elsemarijn Bruys haar eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum in Schiedam. Wie Bruys’ installaties heeft gezien begrijpt waarom het woord Acid is toegevoegd. Op de zolder van het museum speelde ze met de reflectie van de spanten door gebogen spiegels te laten bewegen op een rails. Het effect is trippy, maar daar is het Bruys niet om te doen. Het gaat haar om onze waarneming van de ruimte en de wereld om ons heen.
Tegelijk is werk van haar opgenomen in een overzichtstentoonstelling van vrouwelijke abstracte kunstenaars. Voor Bruys (NL, 1992) zijn beide shows belangrijk en richtinggevend. “Ik was daarover nog heel erg zoekende, en nog steeds. Dan is het heel fijn om door de curator Sanneke Huisman in de lijn der minimalisten te worden geplaatst! Het is een fijn houvast voor toekomstig werk.”
We spraken haar precies op het moment dat ze aan het verhuizen is, van wat ze omschrijft als een ‘halve opslag’ die ze deelde met anderen naar een ruime loods voor haar zelf.
Minimal Art on Acid en Abstracte kunst van vrouwen, toen en nu zijn nog tot en met 2 maart 2025 te zien in het Stedelijk Museum Schiedam.
Waar is je atelier en hoe ziet het eruit?
Ik zit toevallig midden in een verhuizing. Mijn oude atelier deelde ik met 6 anderen, het was een ruimte van 200m2 en een heel fijn gebouw, De Achtertuin in Rotterdam. Maar ik groeide er helaas uit, mijn werk heeft veel volume. Er was bijna geen plek meer om te werken tussen alle opgeslagen stukken. De nieuwe plek is een oude opslag van 80m2. Er moet nog veel gebeuren, maar ik heb heel veel zin om er mijn eigen domein van te maken.
Elsemarijn Bruys, Champagne puff 5.0, 2023, Contour Gallery
Voor sommige kunstenaars is hun atelier een soort heiligdom, een plek waar ze niemand toelaten, voor anderen is het juist hoofdzakelijk een functionele ruimte. Hoe zit jij hierin?
Ik merk dat ik niet happig ben op atelierbezoeken. Een kijkje in de keuken kan voelen als “door de mand vallen”. Dat komt ook doordat mijn atelier een halve opslagruimte was en ik hem deelde met anderen. Maar ik laat zeker mensen toe en ik vind het heel fijn om met mensen om mij heen te werken. Geroezemoes op de achtergrond, samen lunchen. Anders voelt het een beetje alsof ik mijn werkende leven aan het performen ben. Dan zou ik alleen naar mijn werk gaan om daar alleen met de dag te beginnen en dan met mezelf te gaan lunchen… etc.
Materiaal is heel belangrijk voor mijn werk. Ik vind het prettig om het een tijdje uit te stellen en ermee te spelen. Kortom: een hyperfunctionele ruimte waar ik voornamelijk materialen onderzoek en projecten uitvoer.
Stel, ik loop stage bij je, hoe ziet een gemiddelde werkdag er dan uit?
Haha, ik heb niet voor niets nooit stagiaires. Ik ben en werk namelijk super ongestructureerd. Misschien zou het helpen om je als stagiaire aan te nemen voor wat focus en regelmaat. Daarnaast is het totaal afhankelijk van de projecten waarmee ik bezig ben. Bijvoorbeeld: voor mijn solo in Stedelijk Museum Schiedam heb ik alleen het schetsproces in mijn studio gedaan, de rest wordt op locatie en extern gemaakt. De grote inflatables maak ik dan wel weer met een team van +/-5 in mijn atelier. Dan hebben we strakke en volle werkdagen van 9 tot 5, in meerdere teams, met drie naaimachines te gelijk.
Elsemarijn Bruys, Minimal art on acid, Stedelijk Museum Schiedam, foto door Fred Ernst
Gefeliciteerd met Minimal Art on Acid in het Stedelijk Museum Schiedam! Het is je eerste museale solopresentatie. Hoe is het om ineens in die traditie van minimal art te worden geplaatst? Is dat iets waar je zelf mee bezig was of overviel het je?
Dankjewel! Het is een eer! Ik kan niet anders zeggen. Als maker is het zo belangrijk om door een instituut erkend te worden en te worden geplaatst in de geschiedenis. Ik was daarover nog heel erg zoekende, en nog steeds. Dan is het heel fijn om door de curator Sanneke Huisman in de lijn der minimalisten te worden geplaatst! Het is een fijn houvast voor toekomstig werk.
Tegelijkertijd is je werk opgenomen in een tweede tentoonstelling in het Stedelijk Museum Schiedam, Abstracte kunst van vrouwen, toen en nu. Samen met Machteld Rullens vertegenwoordig je de jongste generatie vrouwelijke abstracte kunstenaars. Een groot compliment lijkt me. Welk werk van jou is daarin te zien en waarom juist dat werk?
Ja, dat is zeker een compliment. Het werk aangekocht door het museum en wij hebben het werk direct in deze tentoonstelling geplaatst. Het gaat om WARP een spiegelend kinetisch werk. Je ziet je reflectie en het licht uit de omgeving zo’n 14 keer tegelijk vervormen.
Elsemarijn Bruys, WARP, Stedelijk Museum Schiedam, foto door Fred Ernst
Iedereen die de installatie van Minimal Art on Acid heeft gezien, snapt waarom de tentoonstelling zo heet. Hoe ontstond het idee voor de installatie met bewegende spiegels?
Ik werk al een tijdje met het bewegen en vooral buigen van spiegels om de reflectie te beïnvloeden. Door middel van dit werk hoop ik dat je op een andere manier kan kijken naar de omgeving waarin je je begeeft en misschien ook naar jezelf. Zaal 11 is langwerpig en ongeveer 20 meter diep. Ik heb gereageerd op die ruimte en gebruikgemaakt van die diepte.
Je studeerde in 2013 af aan de HKU in Fashion Design. Dat is best ver verwijderd van de immersieve installatie die nu in Schiedam te zien is. Kan je kort uitleggen hoe je van een afstudeerproject over plastic soup naar installatie met bewegende spiegels ging?
Ja, dat klopt. Ik denk dat ik stiekem altijd wel wist dat ik meer richting installatiekunst wilde. Het duurde even voordat ik het kon of wilde toegeven aan mijzelf. Destijds was ik al wel bezig met de wens om iets te zeggen over de wereld, dat werd op de academie ook ontzettend gestimuleerd. Ik denk dat ik nog steeds alert ben op tendensen en trends, en dat vind ik ook mateloos interessant. Mijn werk heeft zich geabstraheerd tot, op dit moment, reflectie in de meest letterlijke zin van het woord.
Elsemarijn Bruys, MORPH, 2024, Unfair Amsterdam
Je hebt nu je eerste solotentoonstelling in een museum. Dat zal naar meer smaken. Zijn er projecten die je graag zou willen realiseren de komende 5 tot 10 jaar? Anders geformuleerd: zijn er bepaalde ruimtes waar je graag nog eens een installatie voor zou willen maken?
Ja, heel graag. Ik vind bijvoorbeeld Palais de Tokyo echt prachtig! Dat zou echt een droom zijn, maar ik sta overal voor open. Ik vind het heel fijn om, net zoals in Schiedam, te reageren op wat er is. Dat maakt iedere ruimte interessant.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Begin december ga ik tijdens Art Basel met de Heejsteck# gallery naar de Scope Art Show - heel veel zin in!
Elsemarijn Bruys, static warp Orange, 2024, Contour Gallery
