Wanneer we door een tentoonstelling lopen, betreden we vaak een wereld van overgang: een ruimte waarin kunstenaars tijd en plaats overstijgen. In de expo in flux / in limbo in NQ Gallery creëren Natasja Alers en Anne Silverstrand Forest een dialoog die balanceert tussen het vluchtige en het vaste, het vormloze en het gestalte, het vergaan en het verheffen. Door hun werken naast elkaar te plaatsen, ontstaat een gesprek over de staat van zijn, het menselijk lichaam en de spanning tussen materie en geest.
Stilte in de chaos, de keramische werken van Natasja Alers
In de werken van Natasja Alers worden we geconfronteerd met amorfe vormen die zich lijken te bevinden in een voortdurende staat van transformatie. Haar keramische sculpturen, vaak grillige en onregelmatige vormen, lijken te bestaan op de grens tussen vorm en ontbinding. De glazuurlaag vangt het licht op een manier die speelt met de textuur van de klei en creëert een oppervlak dat leeft en ademt, alsof het in slow motion transformeert.
De gaten en scheuren in het materiaal roepen reminiscenties op aan erosie en verval, alsof het object eeuwenlang onderhevig is geweest aan natuurlijke krachten. Tegelijkertijd suggereert de tactiliteit en dichtheid van de klei iets aards en fysieks – een soort oerkracht die de vormen bijeenhoudt. Het keramiek lijkt een metafoor te zijn voor het menselijk lichaam, niet als vaststaand iets, maar als een steeds veranderend geheel van cellen, stoffen en energieën.
In filosofische zin raakt Alers hiermee aan het idee van flux zoals de oude Griekse filosoof Heraclitus dit beschreef. Heraclitus stelde dat “alles stroomt” en dat niets ooit stil blijft staan. In dit werk lijkt Alers de stroom van materie en het verval van vaste vormen te omarmen als een natuurlijke en onvermijdelijke staat. In haar sculpturen vinden we een soort stille chaos, een weerspiegeling van de constante veranderingen die zich in de natuur en in onszelf afspelen.
Een Blik in het Vagevuur: De Visionaire Figuren van Anne Silverstrand Forest
Waar Alers het organische en de aarde verkent, richt Anne Silverstrand Forest zich op de innerlijke wereld en de zoektocht naar transcendentie. Haar schilderijen, zoals het werk met de oranje vlammen en de figuur die haast verloren lijkt in een eigen dimensie, roepen vragen op over de menselijke ziel en zijn positie in een wereld vol tegenstrijdigheden. De figuur die hier afgebeeld wordt, lijkt gevangen tussen twee werelden – een gezicht dat ons aankijkt, maar tegelijkertijd in zichzelf gekeerd is.
De brandende oranje en rode vlammen suggereren een soort vagevuur, een plaats van zuivering. Dit beeld van vuur als overgangsritueel is diep verankerd in verschillende culturen en religies en verwijst naar de eeuwige zoektocht van de mens naar zuivering en verlossing. In de figuur zelf herkennen we een melancholie, een introspectie die contrasteert met de felheid van de vlammen eromheen. Het lijkt alsof deze figuur zich bewust is van zijn plek in het universum, gevangen in een cyclus van ontstaan en vergaan, zoals ook de vlammen constant zichzelf vernietigen en opnieuw geboren worden.
Voor Forest ligt de nadruk op limbo – een toestand waarin men zich tussen leven en dood, bewustzijn en onderbewustzijn bevindt. De gezichtsuitdrukking van het figuur weerspiegelt een rustige acceptatie van deze toestand, alsof de ziel zich verzoent met zijn lot. Op deze manier biedt Forest ons niet alleen een blik in de innerlijke worstelingen van de mens, maar ook een reflectie op het idee van een tussenruimte waar men zich buiten de tijd en de realiteit kan bevinden.
Materie en Geest, Aarde en Vuur in Dialoog
Wanneer we de werken van Alers en Forest samen bekijken, zien we hoe materie en geest, aarde en vuur in dialoog treden. Alers’ keramische vormen zijn zwaar en aanwezig, verbonden met de aarde en de cyclus van vergaan en wederopstanding, terwijl Forests figuren een mystieke, bijna etherische kwaliteit hebben, die ons doet denken aan het streven naar spirituele verlichting. Samen vormen ze een verhaal over de menselijke conditie, waarin we worden geconfronteerd met zowel de tastbare realiteit van het lichaam als de ongrijpbare vluchtigheid van de geest.
In deze samenwerking ontstaan vragen over onze eigen liminale ervaringen: momenten van twijfel, introspectie en transformatie. Alers’ werk herinnert ons aan de vergankelijkheid van ons fysieke wezen, terwijl Forest ons aanspoort na te denken over onze innerlijke reis. Samen vormen zij een portret van de mens in flux, in limbo, gevangen in de eeuwige spanning tussen vasthouden en loslaten.
De Kracht van het Tussengebied
Wat in flux / in limbo zo intrigerend maakt, is het vermogen van beide kunstenaars om het tussengebied – die ongrijpbare ruimte tussen zijn en niet-zijn – te visualiseren en tastbaar te maken. Door hun werken naast elkaar te plaatsen, ontstaat een uitnodiging om stil te staan bij de constante veranderingen die ons omringen. Of het nu gaat om het materiële verval van een kleivorm of de geestelijke verinnerlijking van een figuur in de vlammen, we worden eraan herinnerd dat niets ooit volledig vaststaat, dat we altijd onderweg zijn.
In deze expo daagt NQ Gallery ons uit om onze eigen existentiële limbo’s te omarmen. Alers en Forest creëren werken die ons terugbrengen naar onze kern, naar het bewustzijn dat we slechts passanten zijn in een wereld die constant in beweging is. Zo wordt de tentoonstelling niet alleen een visuele ervaring, maar ook een reflectie op ons eigen leven, onze eigen voortdurende staat van flux.