12 september 2024, Flor Linckens
Preview Unseen: Genomineerden voor de Meijburg Art Commission 2024: 4/5 Klaas Kloosterboer
Sinds 2015 presenteren Meijburg & Co en Unseen met trots de Meijburg Art Commission. Elk jaar worden kunstenaars die werk tonen op Unseen uitgenodigd om werk in te zenden dat aansluit bij een specifiek thema. Uit deze inzendingen wordt een shortlist van vijf kunstenaars samengesteld. Hun werk wordt tentoongesteld in de Meijburg Lounge op Unseen, waar ook de winnaar bekend wordt gemaakt. Deze winnaar ontvangt een aanmoedigingsprijs van €5.000,- en het winnende kunstwerk wordt opgenomen in de kunstcollectie van Meijburg & Co.
Het thema van de Meijburg Art Commission 2024 is ‘Welvaart’. De economische definitie van welvaart is "een succesvolle, bloeiende of voorspoedige toestand, met name in financiële zin.” De ecologische definitie daarentegen beschrijft welvaart als "de mate waarin een soort gedijt onder bepaalde omstandigheden". In de afgelopen jaren zijn deze twee uiteenlopende perspectieven meer fluïde geworden wanneer we nadenken over ons persoonlijke welzijn en dat van onze samenleving. Wat betekent het om als mens te floreren, zowel individueel als op maatschappij niveau? Gaat het dan alleen om financiële zekerheid, of moeten we ook andere factoren meewegen, zoals tijd voor onszelf en voor elkaar, het milieu en cultuur, om op die manier echt te kunnen bloeien?
De vijf genomineerde kunstenaars voor de Meijburg Art Commission 2024 zijn: Anna Fabricius (TOBE Gallery), Klaas Kloosterboer (Ellen de Bruijne Projects), Lee-Ann Olwage (The Bridge Gallery), Melissa Schriek (Hama Gallery) en Gilleam Trapenberg (Galerie Ron Mandos).
Klaas Kloosterboer opereert op het grensgebied van schilderkunst, beeldhouwkunst, installatie, video en fotografie, waarbij hij grenzen en conventies van deze disciplines continu bevraagt en uitdaagt. Zijn veelzijdige en eigenzinnige praktijk kenmerkt zich door een conceptuele benadering waarin abstractie en actie centraal staan. De handeling van het maken speelt daarin een belangrijke rol. Kloosterboer put onder meer inspiratie uit de avant-gardebewegingen van de twintigste eeuw, die zijn denken en handelen mede vormgeven.
In zijn schilderijen en installaties verkent Kloosterboer de essentie van kunst en schilderkunst door fundamentele elementen als vorm, kleur en materialiteit te onderzoeken. Hij bevraagt ook de onderliggende tradities en vooroordelen die hiermee gepaard gaan. Hij doet dit op een manier die ruimte creëert en hij zoekt daarbij de spanning op tussen constructie, destructie en deconstructie. Zijn werk varieert van grootschalige, met de hand genaaide kostuumsculpturen en bewerkte objects trouvés tot video-installaties waarin hij specifieke processen en handelingen vastlegt. Door het gooien van verf of het snijden of perforeren van doeken speelt hij met ruimte en de grenzen van de schilderkunst. Tegelijkertijd stelt hij vragen over de traditionele manieren waarop kunst gemaakt en gepresenteerd wordt. De keuzes die de kunstenaar in zijn atelier maakt spelen een centrale rol en staan altijd in dialoog met de materiële wereld.
Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door nieuwsgierigheid en een voortdurende zoektocht naar vernieuwing. Kloosterboer daagt zichzelf regelmatig uit door het formuleren van strikte regels of opdrachten, die hem dwingen zijn materialen op een specifieke manier te benaderen. Deze soms speelse instructies leiden tot werken die zowel spontaan als doordacht zijn: zijn praktijk oogt intuïtief en impulsief, maar is eveneens gestoeld op onderzoek, experiment en reflectie.
Het fotografische zon-drieluik, dat hem een nominatie opleverde voor de Meijburg Art Commission 2024, lijkt op het eerste gezicht af te wijken van zijn eerdere werken, die vaak draaien om ruwe materialen, destructie en een spel met de conventies van schilderkunst. In zijn eerdere werken draait het vaak om fysieke ingrepen terwijl dit drieluik meer introspectief lijkt, met een symboliek die sterk gericht is op een universeel, bijna spiritueel thema: de zon, een eeuwenoud symbool van leven, cycli en bloei, tegen een helderblauwe hemel zonder wolkje aan de lucht. Het werk weerspiegelt Kloosterboer’s zoektocht naar het herdefiniëren van de manieren waarop kunst een ervaring kan overbrengen. Dit werk gaat niet om het perfecte beeld van de zon, maar om het overbrengen van zonneschijn naar de geest. Het benadrukt het belang van perceptie, actie en reflectie, en hoe deze samen kunnen leiden tot een dieper begrip van wat het betekent om mens te zijn. De zon verwordt daarbij tot een concept dat hij psychologisch deconstrueert door het als een vorm van therapie in te zetten. Dit sluit aan bij zijn focus op de handeling als centraal element, en is een poging om licht en positiviteit over te brengen in een tijd die wordt gekenmerkt door negativiteit en onzekerheid. Hij nodigt de kijker uit om te reflecteren op wat het betekent om te gedijen in een wereld vol uitdagingen.
Klaas Kloosterboer werd in 1959 geboren in Groot-Schermer. Hij voltooide residenties aan de Rijksakademie in Amsterdam en Villa Romana in Florence en zijn werk was in 2022 nog te zien in een solotentoonstelling in het Kröller-Müller Museum. Vanaf 1995 was hij jarenlang hij als docent verbonden aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Het werk van de kunstenaar is opgenomen in de collecties van het Centraal Museum, het Stedelijk Museum, Museum Voorlinden, Museum Boijmans van Beuningen en meer.
