03 september 2024, Yves Joris
Een dwaalspoor van lijnen en letters
In de werken van e.v., schuilt een wereld die even vluchtig als intrigerend is. Haar kunst is een stille conversatie tussen met haar dagelijks leven waarin de fijne lijnen en de leegtes meer spreken dan woorden ooit kunnen doen. De tentoonstelling "Langer dan 10 jaar" in galerie Settantotto onthult een universum van papier, waarin de grenzen tussen het persoonlijke en het universele vervagen.
Ik moet toegeven dat ik niet goed wist of ik de kunstenaar met naam en voornaam of alleen maar met haar initialen moest aankondigen. Galeriehouder Thijs Dely vertelt me dat ze houdt van anonimiteit, dat hij ze alleen maar herkende aan de tekenpennen die ze altijd bij zich draagt in haar handtas. Wanneer ik de galerij bezoek zijn kunstenaar en galeriehouder volop bezig met de presentatie van de werken. Waar komt wat tegen welke muur.
De fragmentarische puzzel
Haar werken zijn als fragmenten van een grotere puzzel, stukjes die nog meer betekenis krijgen als ze in de juiste context worden geplaatst. Ze vertrekt van elementen uit het dagelijks leven, zoals sms-berichten, geboortedata en anekdotes, die worden getransformeerd tot visuele tekens. Deze tekens vormen op hun beurt kleine, geïsoleerde structuren die het oorspronkelijke document niet kopiëren, maar eerder (willekeurig) herscheppen. In dit proces worden de oorspronkelijke betekenissen vervaagd, en wat overblijft is een spel van vorm en leegte, een overgang van het vol naar het leeg, en omgekeerd.
e.v.’s benadering is zowel conceptueel als intuïtief. Ze verzamelt materialen en fragmenten die op het eerste gezicht triviaal lijken, maar in haar handen worden ze omgevormd tot dragers van betekenis. Deze betekenis is echter niet eenduidig of vastomlijnd; het is een vloeibaar concept dat continu verandert, afhankelijk van de blik van de toeschouwer. Zoals Italo Calvino opmerkt, komt er wellicht geen duidelijk afgeronde betekenis uit naar voren, maar eerder een 'clair-obscur' van een geestesgesteldheid, een halfdonker waarin het zichtbare en het onzichtbare elkaar ontmoeten.
e.v, Settantotto Art Gallery
Een Poëtisch Document
Elke lijn, elke letter in haar werk draagt een verhaal. Deze verhalen zijn echter geen traditionele narratieven; ze lijken meer poëtische documenten, verwijzingen naar een innerlijke wereld die nooit helemaal wordt onthuld. Haar werk kan worden gezien als een vorm van visuele poëzie, waarin het spel met woorden en beelden een centrale rol speelt. Ze citeren en parafraseren niet alleen literaire werken, maar herinterpreteren ze, ontdoen ze van hun oorspronkelijke context en geven ze een nieuwe plaats binnen de visuele taal van haar kunst.
De keuze van materialen speelt een cruciale rol in e.v.’s werk. Ze werkt met papier, een medium dat zowel kwetsbaar als veelzijdig is. Het papier wordt een canvas voor haar gedachten, een plek waar ideeën worden verankerd. Ze maakt gebruik van diverse technieken zoals aquarel, gouache, grafiek en zeefdruk, maar ook hedendaagse methoden zoals gsm-fotografie en fotopolymeer. Deze diversiteit aan technieken weerspiegelt haar zoektocht naar nieuwe vormen van expressie, naar manieren om het haar dagelijks leven op een nieuwe, verrassende manier te benaderen.
e.v, Settantotto Art Gallery
Het mysterie van alledag
e.v.’s kunst is diep geworteld in wat ze van dag tot dag doet of meemaakt. Ze put inspiratie uit de kleine, vaak over het hoofd geziene momenten van het leven. Deze momenten worden opgetild en getransformeerd tot kunstwerken die zowel intiem als universeel zijn. Ze neemt notities, maakt schetsen en verzamelt woorden en beelden, die samen een mozaïek vormen van haar innerlijke wereld. Dit proces van verzamelen en herschikken is vergelijkbaar met het sprokkelen van snippers, het samenstellen van een collage uit fragmenten van het leven.
Wat haar raakt wordt op die manier niet slechts afgebeeld, maar zelfs heruitgevonden. Een sms wordt een grafisch element, een geboortedatum wordt een abstract patroon, een gespreksflard wordt een poëtische zin. Deze elementen worden op een bijna rituele manier verwerkt, waarbij de herhaling en de variatie een belangrijke rol spelen. Het is een spel van herinnering en verbeelding, van het vastleggen van het efemere en het transformeren van het gewone.
Het belang van de witruimte …
Ik moest het even opzoeken maar het was in 2006 dat het boek ‘Leegte, leegte die ademt’ van Yra Van Dijk verscheen bij uitgeverij Vantilt. Een jaar eerder promoveerde ze met dit proefschrift over typografisch wit in de moderne poëzie. Ik herinner me nog hoe ik geraakt werd door wat er niet geschreven stond. De witten van Robert Ryman.
Ook in e.v.’s werk is de ruimte tussen de lijnen net zo belangrijk als de lijnen zelf. De witte achtergrond van het papier fungeert als een canvas waarop de vormen tot leven komen. Het is deze leegte die de volheid van de vormen benadrukt, die de aandacht vestigt op het kleine, het subtiele. Het is een balans tussen afwezigheid en aanwezigheid, tussen het zichtbare en het verborgen. De leegte is niet leeg, maar gevuld met potentieel, met de mogelijkheid van betekenis.
Deze leegte nodigt uit tot contemplatie, tot een langzame verkenning van de ruimte. Het is een uitnodiging om stil te staan, om te kijken, om te luisteren naar de fluisterende stemmen van de lijnen. In deze leegte vinden we de ruimte om na te denken, om te reflecteren, om onze eigen gedachten te laten resoneren met de stille poëzie van haar werk.
e.v, Settantotto Art Gallery
… en de stilte van woorden
Woorden spelen een centrale rol in e.v.’s werk, maar niet op de gebruikelijke manier. Ze zijn niet bedoeld om gelezen te worden als lineaire teksten, maar eerder als visuele elementen die deel uitmaken van de compositie. Ze zijn als stemmen die fluisteren, als echo’s van gedachten die nooit volledig worden uitgesproken. Deze woorden zijn sporen van het denken, van het zoeken naar betekenis, van het spel met taal.
Haar gebruik van tekst is vergelijkbaar met de manier waarop een dichter woorden kiest: zorgvuldig, met aandacht voor ritme en klank, voor de visuele impact van de letters op de pagina. Ze creëert woordenlijsten, speelt met de plaatsing van letters en woorden, met de relatie tussen tekst en beeld. Het is een spel van suggestie, van insinuatie, van het creëren van een sfeer, een stemming die de toeschouwer uitnodigt om mee te doen, om deel te nemen aan de stille dialoog.
De tentoonstelling "Langer dan 10 jaar" biedt een blik in de wereld van e.v., een wereld van zachte stemmen en subtiele lijnen, van alledaagse verwondering en poëtische documenten. Het is een wereld die vraagt om aandacht, om een langzame, zorgvuldige verkenning. Het is een uitnodiging om te dwalen, om te ontdekken, om te luisteren naar de stemmen die fluisteren in de leegte. In deze wereld van e.v. vinden we een plek van rust, van reflectie, van schoonheid. Het is een plek waar de gewone dingen hun poëtische kant tonen, waar elke lijn een verhaal vertelt, elke stilte een betekenis heeft.
e.v, Settantotto Art Gallery
