30 august 2024, Flor Linckens
Herinneringen in verf: het verweven verleden van Caja Boogers
Galerie Gerhard Hofland in Amsterdam presenteert vanaf 7 september een solotentoonstelling van Caja Boogers. De expositie bestaat uit zo’n negentig schilderijen waarin Boogers de complexe relatie tussen persoonlijke en collectieve herinneringen verkent, en onderzoekt hoe deze herinneringen bijdragen aan de vorming van identiteit. Tegelijkertijd is de kunstenaar geïnteresseerd in de manieren waarop mensen naar een schilderij kijken en deze beelden interpreteren en absorberen.
De tentoonstelling ‘As far as I know’ is het resultaat van Booger’s persoonlijk onderzoek naar zijn eigen achtergrond. De kunstenaar werd in 2001 geboren in Vlaardingen met een biculturele identiteit: zijn vader is Nederlands en zijn moeder is Indonesisch-Nederlands. In zijn werk reflecteert Boogers op de manieren waarop zijn familiegeschiedenis impact heeft op zijn identiteit. Dit project kwam voort uit gesprekken die hij voerde met zijn grootouders, in het bijzonder de verhalen die ze, enigszins terughoudend, deelden over hun leven in de voormalige Nederlandse kolonie Nederlands-Indië. Deze diepgewortelde maar vaak lang verzwegen verhalen, een fenomeen dat bekendstaat als het 'Indisch zwijgen', vormen een belangrijke laag in Boogers’ werk. Hij doorbreekt deze stilte, die deels werd veroorzaakt omdat hun stem lange tijd toch niet gehoord werd, en zet de herinneringen om in beelden. Op die manier geeft hij zowel zijn persoonlijke familiegeschiedenis als de bredere cultuurgeschiedenis een stem. De urgentie om deze herinneringen visueel en inhoudelijk te begrijpen en vast te leggen vormt een drijvende kracht achter de tentoonstelling.
Boogers' techniek varieert van fotorealistische tot abstracte schilderijen, waarbij hij speelt met herhaling en perspectief. Hij voegt daarbij lagen en imperfecties toe die de textuur en diepte van de beelden versterken.
Op Voordekunst zei de kunstenaar: “‘As far as I know’ richt zich op herinneringen en hoe we deze opslaan. Fragmenten herhalen zich en beelden vervagen, soms bijna tot abstractie. Er zijn dingen die we weten en dingen die we niet weten. In de ruimte daartussen vangen we elk moment interpretaties en aannames, die als herinneringen worden opgeslagen. Ze worden bewaard in een ruimte waar het gevangen beeld nog altijd wordt aangetast door tijd en ruimte, zoals een gedateerde, vergeelde foto in een fotoalbum. De levendigheid en het licht van verschillende ervaringen kunnen kennelijk niet nauwkeurig worden bewaard in ons brein. Wat we dan nog weten wordt aangevuld met onze verbeelding, waardoor elke blik op onze geschiedenis particulier en uniek is, en tegelijkertijd toch een sterke collectieve overeenkomst vertoont. De mens is niet één beeld, niet twee beelden. We bestaan uit tientallen, honderden beelden, onsamenhangend en onbegrijpelijk op het eerste gezicht, totdat we beter leren kijken, totdat we bladzijde na bladzijde kunnen omslaan en steeds beter inzicht krijgen in de weg die we hebben afgelegd, waarbij elk beeld iets vertelt over ons verleden, over onze geschiedenis, voor zover we kunnen weten, althans. De hiaten worden ingevuld door onze verbeelding. Dat is de overgave van de kunstenaar, de rijkdom van de toeschouwer, de kracht van de kijker; dat is, als je er goed over nadenkt, wat ons menselijk maakt.”
Caja Boogers studeerde in 2023 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). In datzelfde jaar ontving hij de Lakeside Collection Award van de Ron Mandos Young Blood Foundation en de Lakeside Collection, wat hem onder meer een residency in Depot Boijmans Van Beuningen opleverde. Zijn werk was onder andere te zien in Museum Helmond, Collectie de Groen, Museum Kranenburgh en maakt deel uit van de collecties van Museum Voorlinden, de Akzo Nobel Art Foundation, de Lakeside Collection, het Ministerie van Binnenlandse Zaken, ING en Collectie de Groen.
