10 april 2020, Flor Linckens
Online rondleiding: het letterlijke verstrijken van tijd in het werk van Luis Xertu
Bij TORCH Gallery in Amsterdam is nog tot en met 25 april de solotentoonstelling ‘Renditions of Impermanence’ van Luis Xertu te zien. In dit artikel nemen we je online mee door de expositie. De titel van deze tentoonstelling laat zich poëtisch vertalen als ‘Vertolkingen van Vergankelijkheid’. De in Mexico geboren kunstenaar Luis Xertu laat zien dat een schilderij geen statisch object hoeft te zijn, dat het met je mee kan leven. Xertu maakt in zijn vaak grote schilderijen gebruik van echte planten, die na verloop van tijd van kleur veranderen.
Het deels organische werk krijgt daardoor een dynamisch aspect en het kan soms jaren duren voordat die transformatie voltooid is. Je ziet de bladeren op termijn letterlijk veranderen van groen in goud. Een universeel thema als het verstrijken van tijd wordt daarmee een belangrijk onderdeel van het schilderij en vormt een parallel met ons eigen eindige bestaan. Xertu is actief op zoek naar de schoonheid van deze transformatie. Het ouder worden komt niet alleen terug in het materiaalgebruik, maar ook in de mensen die hij verbeeldt. Als je door de ruimte loopt dan worden ook de kleurverschillen tussen het oudere en nieuwere werk goed zichtbaar.
Luis Xertu, Young Kronos, 2019, TORCH Gallery
In zijn werk combineert Xertu acrylverf met bloemen en bladeren die zorgvuldig op het doek gelijmd worden. Donkere kleuren verf domineren de setting, waardoor er interessante contrasten ontstaan die na verloop van tijd dus veranderen. Omdat de achtergronden haast zwart zijn zorgt het tegelijkertijd voor een gebrek aan diepte én de suggestie van oneindigheid waarin de karakters langzaam lijken weg te zinken. De dromerige en decoratieve verbeeldingen die Xertu weergeeft tonen ons mensen in een ontspannen houding, bijna verstild. Omdat de karakters vrijwel naakt zijn lijken ze bijna op te gaan in de natuur. Het zijn bovendien vaak referenties naar mythen en visueel bezien lijkt er ook een link te zijn met de prerafaëlieten. Het werk heeft daarnaast zowel een analoog als een digitaal component. Xertu begint met het fotograferen van zijn modellen, die hij vervolgens schildert. Daarna gebruikt hij Photoshop om de uiteindelijke compositie te bepalen ten opzichte van de planten.
Xertu woont inmiddels al ruim 15 jaar in Nederland, waar hij ook zijn opleiding aan de Rietveld Academie afrondde. De beeldtaal die hij toepast in zijn schilderijen vond zijn oorsprong bij de podiumkunsten. Hij werkte een tijdje als ontwerper binnen dat medium en hij experimenteerde in zijn eigen werk ook een tijdje met de disciplines theater en dans. Zijn werk was onder andere te zien in het Nederlandse paviljoen tijdens de Biënnale van Venetië en in Museum Boijmans van Beuningen. In 2019 werd hij genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst, waar hij de publieksprijs in de wacht sleepte.
Luis Xertu, The Voyeur, 2020, TORCH Gallery
De tentoonstelling ‘Renditions of Impermanence’ van Luis Xertu is nog tot en met 25 april te zien bij TORCH Gallery in Amsterdam.
