Met een zwaar gemoed en oprechte waardering herdenken we het leven en werk van Jan van Munster, die op 28 mei 2024 overleed. Zijn levenswerk wordt gekenmerkt door een diepgaande interesse voor energie en een zoektocht naar balans tussen tegengestelde en soms onzichtbare krachten — zoals positieve en negatieve polen, licht en donker, warmte en kou, stilte en lawaai. Zijn werken zijn niet alleen esthetisch indrukwekkend, maar dienen ook als metaforen voor de fundamentele krachten die ons bestaan bepalen.
Van Munster werd op 3 juli 1939 geboren in Gorinchem en studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam, gevolgd door een opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam, dat later zou uitgroeien tot de Gerrit Rietveld Academie.
Aanvankelijk experimenteerde de kunstenaar met materialen als hout en brons, maar geleidelijk vond hij zijn weg naar een meer minimalistische praktijk waarin licht en energie centraal stonden. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in een interesse voor krachtvelden en magnetische krachten, kortsluiting, radioactiviteit en de energie van kou en geluid. Zo maakte hij werken waarin hij buizen bevroor of batterijen of magneten toonde. In zijn langdurige reeks ‘Brain Waves’ visualiseerde hij de trillende, abstract ogende lijnen van zijn EEG-scan in neon. Van Munster onderging deze scan, die de elektrische activiteit van de hersenen registreert, niet uit medische noodzaak, maar uit pure nieuwsgierigheid. Zijn hersenen werd gemeten in verschillende fysieke toestanden (zoals hyperventilatie) en de pagina’s vol uitslagen van deze experimenten bleven nog lange tijd een inspiratie voor zijn werk. Ook zijn zogenaamde IK-werken nemen een prominente plek in in de openbare ruimte van zowel Nederland als Duitsland.