04 june 2024, Yves Joris
Polly Pollet, wassalon met een knipoog naar de kunstcanon
Wie bij de naam Polly Pollet denkt aan haar minutieuze bic-tekeningen is eraan voor de moeite. Voor de tentoonstelling Polly Express – Pollet Wasserette tovert ze voor de gelegenheid in Art Gallery De Wael 15 de functionele en vaak saaie ruimte van een wasserette om tot een niet-functioneel wassalon. Ze treedt hierbij in de voetsporen van een traditie van kunstenaars die alledaagse objecten en ruimtes gebruiken om diepere artistieke en filosofische reflecties te stimuleren.
Ik weet niet waar ik voor het eerst kennis maakte met de installatie Autorijschool Z van Guillaume Bijl. In een fictief pamflet uit 1979 laat hij de overheid besluiten dat kunst maatschappelijk irrelevant is geworden en dat kunstruimtes omgevormd moeten worden tot plaatsen van algemeen nut. Voor Bijl werd het een autorijschool. Ik weet niet of Pollet zich heeft laten inspireren door dit werk, maar haar recente expo draagt toch wel meerdere kiemen van Bijls installatiekunst in zich.
Polly Pollet, A Forgetful Faith, 2024, Art Gallery De Wael 15
De poëtische herinterpretatie van de Wasserette
Voor de meeste mensen is de wasserette geen plek waar ze langer blijven dan nodig, ook al ruikt het binnen meestal naar het meest frisse wit. Polly Pollet ziet echter inspiratie in deze ruimte. Tijdens de expo Polly Express – Pollet Wasserette transformeert ze Gallery De Wael 15 in een heruitgevonden wasserette, waardoor bezoekers een humoristische en verrassende blik krijgen op een plek die normaal weinig aandacht krijgt.
Bij binnenkomst in de tentoonstelling worden bezoekers begroet door een wereld van wastabletten en -verzachters, zoemende machines en poëtisch-cryptische wasinstructies. Pollet benadrukt de unieke visuele taal en de regels die eigen zijn aan de wasserette. Ze legt uit: “Waar anderen eentonigheid zien, zie ik kansen. Ware inspiratie vind ik vaak in de kleine hoekjes die je niet opmerkt en de momenten die je over het hoofd ziet. Een wasserette is een van die plekken - een plek van wachten. Tijdens de stille momenten die je daar doorbrengt, kan het een canvas zijn voor artistieke expressie. Het is in die pauzemomenten dat ik de ruimte vind om te reflecteren en te creëren. Kunst is tenslotte een soort alchemie van perceptie, een wending die het gewone transformeert en vertaalt in visuele poëzie”.
Polly Pollet, Multiple Polly Express, 2024, Art Gallery De Wael 15
Pollets huidige tentoonstelling is een voortzetting van haar diepgravende verkenning van alledaagse ruimtes die, hoewel ze een onmiskenbare rol spelen in ons leven, zelden ons bewuste bewustzijn doordringen. In haar eerdere werk, Polly Express – Into The Night, hertaalde ze de sfeer van een Brusselse nachtwinkel. De kunstwerken aldaar ontleedden de complexe relatie tussen massaconsumptie en onze verborgen verlangens.
Met Pollet Wasserette verschuift ze haar blik naar de kleurrijke verpakkingen van wasmiddelen, de hypnotiserende ritmiek van wasmachines en de verstilde tijd die mensen in de wasserette doorbrengen. De tentoonstelling is een symfonie van speelse kleuren en cyclische patronen, een dialoog tussen het alledaagse en het sublieme. Het resultaat is een kunstzinnige ervaring die de toeschouwer uitnodigt tot zowel speelse introspectie als diepe contemplatie. Hier versmelten serieuze reflectie en luchtige artistieke vreugde in een harmonieuze dans, die de ziel beroert en de geest verlicht.
Polly Pollet, Splendid, 2024, Art Gallery De Wael 15
Pollets huidige tentoonstelling bevindt zich in een rijke traditie van kunstenaars die alledaagse ruimtes en objecten transformeren om de kijker uit te nodigen tot een dieper inzicht in het banale en het sublieme. Net zoals – de reeds eerder genoemde - Guillaume Bijl de grens tussen kunst en realiteit onderzoekt door kunstgalerijen te transformeren in alledaagse ruimtes zoals een autorijschool of een supermarkt, doet Pollet dit door een wasserette als onderwerp te nemen. Zo bieden ze beiden een reflectie op onze dagelijkse routines, een concept dat terugkomt in Pollets tentoonstelling waar de kleurrijke verpakkingen van wasproducten en de ritmische patronen van wasmachines een nieuwe, contemplatieve dimensie krijgen.
Maar ook andere namen roepen herinneringen bij me op wanneer ik door de galerie ‘flaneer’. Het meest voor de hand liggend zijn natuurlijk de Brillo-dozen van Andy Warhol. Verschil is natuurlijk wel dat de zeepvariaties bij Pollet een (al dan niet) verborgen knipoog bevatten, terwijl Warhol niets meer doet dan de realiteit weergeven. Ook Tracy Emins gebruik van alledaagse objecten en ruimtes om persoonlijke en emotionele narratieven te verkennen, zoals in haar werk My Bed, vindt een echo in Pollets aanpak. Terwijl Emin haar bed en persoonlijke bezittingen transformeert tot een kunstwerk dat de intieme aspecten van haar leven onthult, nodigt Pollet de kijker uit om de tijd en ruimte van de wasserette – een plek van dagelijkse handelingen – te heroverwegen en te zien als een bron van artistieke en emotionele betekenis.
Claes Oldenburgs speelse herinterpretatie van alledaagse objecten, door ze op monumentale schaal uit te voeren, vindt zijn parallel in Pollets speelse benadering van het gewone. Hoewel Pollet niet de schaalvergroting toepast zoals Oldenburg, deelt ze wel zijn vermogen om het alledaagse te transformeren en te verheffen tot iets buitengewoons. De kleurrijke verpakkingen van wasproducten en de cyclische patronen van wasmachines in haar werk bieden een nieuwe waardering voor deze alledaagse objecten en hun esthetische kwaliteiten.
Urs Fischers gebruik van vervreemding en destructie om verborgen lagen van betekenis in alledaagse voorwerpen te onthullen, zoals in zijn werk Untitled (2008), heeft overeenkomsten met Pollets methoden. Fischers smeltende wassen beelden benadrukken de vergankelijkheid en veranderlijkheid van het gewone, terwijl Pollet, door de wasserette als haar canvas te gebruiken, de cyclische aard van tijd en de routines van het dagelijks leven blootlegt. Beide kunstenaars tonen de poëzie in het alledaagse en de diepere lagen van betekenis die daarin schuilen.
Polly Pollet, Middle Jacket, 2024, Art Gallery De Wael 15
Het alledaagse, een bron van informatie
Door haar werk in de context van deze traditie te plaatsen, benadrukt Pollet de kracht van het alledaagse als bron van artistieke inspiratie en diepere reflectie. Haar tentoonstelling is niet alleen een speelse en contemplatieve ervaring, maar ook een bijdrage aan een bredere dialoog binnen de kunstwereld over de betekenis en schoonheid van het alledaagse.
Pollet Wasserette past binnen een bredere traditie van kunstenaars die het alledaagse herinterpreteren en transformeren. Net als Guillaume Bijl onderzoekt Pollet de grens tussen kunst en realiteit, waarbij ze de alledaagse ruimte van een wasserette verheft tot een plek van artistieke verkenning. Zoals Tracy Emin en Urs Fischer, brengt ze de persoonlijke en de poëtische aspecten van het gewone naar voren, en zoals Claes Oldenburg, doet ze dit met een speelse en visuele flair. Deze kunstenaars nodigen ons uit om onze dagelijkse omgeving met nieuwe ogen te bekijken en de verborgen schoonheid en betekenis in de meest gewone momenten van ons leven te ontdekken. Een mooi gezelschap om in te vertoeven.
Polly Pollet Herverdeling van herinnering - Aluminium Paradise - Blue, 2024, Art Gallery De Wael 15
