Inhoudelijk laat de kunstenaar zich onder meer inspireren door architectonische tekeningen en 18e-eeuwse landschapsschilderijen, maar ook door het werk van Charles-Louis Hanon. Deze 19e-eeuwse Franse componist en pianopedagoog ontwikkelde een methode waarbij pianisten door middel van intensieve herhaling en discipline een vorm van
muscle memory ontwikkelen, waarbij ze hun vingers trainen om automatisch en onafhankelijk van elkaar te bewegen. Dat helpt hen om steeds complexer wordende muziekstukken te leren met minder mentale inspanning, en tegelijkertijd dichter bij de artistieke essentie van het stuk te komen. Bennett onderzoekt wat deze intuïtieve en meditatieve methode kan betekenen voor hem als beeldend kunstenaar.