08 april 2024, Yves Joris
Hair of the Dog: een verhaal van kleur en vorm
Wanneer ik PONTI binnenstap, besef ik dat het de eerste keer is dat ik de ruimte betreed. Ik voel haast een vorm van schaamte, want de kunstgalerie ligt letterlijk om de hoek waar ik woon. Waarom ik er nog nooit binnenging? Omdat ik de ruimte associeer met jong en dynamisch volk dat bij elke opening trouw present geeft? Ik geef toe: ik had het bij het verkeerde eind. De vrolijke kleuren en kunst van Ellen Meers en Maxim Renard zijn een bezoek (en aankoop) waard, voor jong en oud.
De opening van een tentoonstelling bij PONTI zorgt meestal voor een klein volksfeest waarbij de smalle Wolstraat tot een openluchtfestijn herleid wordt. Wellicht heeft de eerste warme(re) avond zonder regen ervoor gezorgd dat er meer volk dan anders op de been is? Ik weet het niet. In ieder geval, de sfeer zit er goed en de ‘Hair of the Dog’ zal wellicht de volgende ochtend nog resoneren in de hoofden van enkelen. De volledige uitdrukking luidt ‘hair of the dog that bit you’, een ludieke omschrijving voor het gebruik van alcohol tegen een kater. Tegen deze achtergrond treden de werken van Ellen Meers (°1996, Maastricht) en Maxim Renard (°1994, Tongeren) in dialoog.
Maxim Renard, Sadness is rebellion, 2024, in de tentoonstelling Hair of the Dog in PONTI
Herfstharmonie in warmgeel en zwart
In een wereld waarin tijd en plaats samenkomen als een complex web van ervaringen, onthult Kunstenaar Maxim Renard door zijn werk de diepe connecties tussen materialen, locaties en momenten. De kunstenaar studeerde in Hasselt Media, Kunst en Design en behaalde ook een bachelor in Sociaal Werk.
Zijn artistieke reis strekt zich uit over een landschap van ontdekkingen, waarin geen enkele creatie een haastig gevormde schets is, maar eerder een nauwgezette samenstelling van gevonden elementen. Met een bedachtzame benadering verweeft de kunstenaar stukken materiaal tot onafhankelijke werken die een subtiel evenwicht zoeken en… vinden tussen tijd, geografie en gebeurtenis. Zijn creatieve proces omvat een geduldige zoektocht naar verbanden tussen verschillende structuren, kleuren en vormen, die uiteindelijk samenkomen in composities die doen denken aan topografische kaarten of de sporen van indrukken in het landschap van zijn waarnemingen. De keuze van specifieke locaties, zoals Borgloon tijdens carnaval of een ogenschijnlijk alledaagse spoorwegovergang nabij Diepenbeek, fungeert als een kader voor zijn werk. Deze plaatsen dienen niet alleen als inspiratiebronnen, maar ook als wegwijzers voor zijn artistieke exploratie.
Het creatieve proces van Renard omvat echter meer dan alleen de ordening van gevonden materialen; het is een voortdurende herbestemming van objecten in verschillende composities. Soms stuurt toeval zijn handelingen, een echo van de benadering van kunstenaars als Hans Arp en Ellsworth Kelly, die ook de kracht van gevonden voorwerpen in hun werk omarmden. “Wat me vooral intrigeert, is de mogelijkheid om nieuwe betekenissen te creëren uit vergeten geometrische en kleurrijke elementen. Mijn werken, doordrenkt van een esthetiek die zowel rafelig als harmonieus is, weerspiegelen mijn streven naar een herbestemming van materialen, een transformatie die het alledaagse verheft tot het buitengewone.”
Maxim Renard, September, 2023, PONTI
Maxim Renard nodigt ons uit om de wereld om ons heen te heroverwegen, om de schoonheid te zien in de vergeten details die onze dagelijkse realiteit vormgeven. Zijn werk nodigt uit tot een diepgaande reflectie over de verwevenheid van gevonden materie en de eindeloze mogelijkheden van artistieke verbeelding.
Het werk September wordt voor mij op die manier een persoonlijke reflectie op de overgang van de seizoenen waarbij de warmgele achtergrond van de zomermaanden langzaam dreigt te verdwijnen door het oprukkende decemberzwart. Verschillende abstracte vormen creëren een dynamiek waardoor de wisseling van de seizoenen zich voor je ogen lijkt af te spelen. Zoals eerder vermeld creëert Renards gebruik van zowel figuratieve elementen als abstracte vormen een levendige visuele taal die balanceert op de grens tussen schilderkunst en collage, waardoor September een werk is dat zowel de geest als het oog uitdaagt. Het is een stuk dat de kijker uitnodigt om de eigen interpretaties en emoties te verkennen, een echo van de persoonlijke en collectieve ervaringen die de maand september met zich meebrengt.
Een taal van symbolen en kleuren
Ellen Meers woont en werkt in Brussel. Ze heeft haar opleiding genoten aan KASK in Gent, waar ze in de zomer van 2021 afstudeerde. Sindsdien heeft ze een indrukwekkend portfolio opgebouwd die getuigt van haar unieke artistieke visie. Haar werk balanceert op het grensgebied tussen grafiek en schilderkunst, een samensmelting van technieken die haar kunst een onderscheidend karakter geeft. Oorspronkelijk focuste haar werk zich op monotypes, klassiek-analoge grafiek. Met behulp van deze techniek bedrukt ze vellen papier in verschillende formaten met kleurvlakken en lijnstructuren in vibrerende kleuren. Deze monotypes vormen de basis van haar kunstwerken, maar zijn slechts het begin van haar creatieve proces. Op deze monotypes tekent en schildert ze raadselachtige symbolen die tussen herkenbare vormen en onbekende silhouetten fluctueren. Deze symbolen zijn niet willekeurig gekozen. Ze zijn gebaseerd op anekdotes en herinneringen uit haar eigen jeugd of verhalen die familieleden haar toevertrouwden tijdens interviews. Deze persoonlijke elementen geven haar werk een diepe emotionele lading en maken elk stuk uniek.
Ellen Meers, Story cubes, 2024, PONTI
Ondertussen evolueerde Meers’ werk zich van monotypes naar keramieken tegels maar nog steeds met eenzelfde focus op die raadselachtige tekens. Ze creëert haar symbolen als een soort lemmata in een naslagwerk. Naast elkaar geplaatst vormen ze het verhaal van een bepaald moment, maar dan gevat in raadselachtige beelden die samen doen denken aan de hiërogliefen van de oude Egyptenaren. Dit geeft haar werk een mysterieus en intrigerend karakter. Maar ondanks het mysterieuze karakter van haar werk, voelen haar kunstwerken ook herkenbaar en open aan. Ze nodigen de toeschouwer uit om een eigen vertelling of herinnering samen te stellen. Dit interactieve element maakt haar werk niet alleen visueel aantrekkelijk, maar ook emotioneel boeiend. De laatste tijd is Meers overgestapt op geglazuurd keramiek. Een mooi voorbeeld hiervan is het werk Story Cubes (2024).
Met dit werk neemt de kunstenaar ons mee in eigen universum. We staren naar onze Steen van Rosetta en trachten de code te ontcijferen om uiteindelijk te beseffen dat we geen consensus zullen/kunnen bereiken. Elk beeld creëert een eigen wereld, een realiteit die voor iedereen anders is. In een wereld waar tijd en ruimte samenkomen, vertelt deze tegel een verhaal. Elk symbool, een hoofdstuk, elk met zijn eigen betekenis. Het sleutelgat, een deur naar het onbekende. Het potlood, de kracht van creatie. De boom, een symbool van groei en verbinding. De maan, een herinnering aan de cycli van het leven. De regenwolk, een belofte van vernieuwing. Het oog, de waarnemer van de wereld… Dit is geen gewone tegel, het is een raadsel, een gedicht, een reis door het leven zelf.
Met Ellen Meers en Maxim Renard brengt PONTI twee kunstenaars samen waarvan de beeldtaal op het eerste zicht voor iedereen onmiddellijk duidelijk is. Wie echter de tijd neemt om stil te staan en de verschillende taallagen te analyseren en te laten doordringen, beseft dat hier pure beeldpoëzie ontstaat. En dan begrijp ik ook waarom men na afloop van de vernissage nog lang blijft napraten met het risico op hair of the dog.
